تشخیص
تشخیص ریشه عصب تحریک در بسیاری از موارد در حال حاضر تشخیص بالینی است. این بدان معناست که پزشک می تواند با س byال از بیمار (آنامنزیس) و علائم معمول وی ، این مشکل را از قبل انجام دهد. واکنش از منطقه آسیب دیده نیز باید به طور منظم بررسی شود و آزمایشات اضافی انجام شود.
تنها در صورتی که این مورد برای تأیید یک یافته واضح کافی نباشد ، یا اگر فردی به یک علت نسبتاً نادر مشکوک باشد ، به کمک روش های تصویربرداری متوسل می شود. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) روش انتخابی برای تشخیص است. تحت شرایط خاص ، توموگرافی رایانه ای (CT) نیز استفاده می شود.
تصاویر MRI و / یا CT سپس دیسک های بین مهره ای را به طور واضح نشان می دهد و علاوه بر تشخیص ریشه عصب تحریک ، اغلب شناسایی علت را ممکن می سازد. بسته به علائم بیمار ، در موارد نادر یک عرف است اشعه ایکس یا یک MR خاص میلوگرافی ممکن است در نظر گرفته شود ، اما یک پزشک تصمیم می گیرد و بیمار را به صورت جداگانه آگاه می کند. اگر سوicion ظن به التهاب حاد در وجود داشته باشد کانال نخاعی و یا در مغز به عنوان علت ریشه عصب تحریک ، الف پنچر شدن مایع مغزی نخاعی (مشروب مغزی نخاعی) نیز برای تأیید یا حذف التهاب انجام می شود.
درمان
در اکثر موارد ، تحریک ریشه عصب به طور محافظه کارانه با داروها درمان می شود. داروهای ضد التهاب (داروهای ضد التهاب) ، کورتیزون آماده سازی ، عوامل کاهش دهنده تنش عضلانی (میوتونولیتیک ها) یا موضعی داروهای ضد درد (مسکن) موجود است. درد که با این داروها نمی توان آن را تسکین داد ، یا فقط به مقدار جزئی ، بعضی اوقات با مصرف داروهای ضد افسردگی بهبود می یابد.
علاوه بر این ، بیمار باید همراه با فیزیوتراپی باشد. در مورد دیسک های بزرگ فتق یا علل غیرمعمول ، جراحی می تواند جایگزین دیگری برای درمان باشد. این کار ترجیحاً - در صورت وجود - توسط جراحی میکروسکوپی انجام می شود. این به معنای کمترین آسیب و خطر احتمالی است. در مطالعات علمی شواهد روشنی برای استفاده از این ماده وجود ندارد طب سوزنی در برابر تحریک ریشه عصب یا به اصطلاح درمان TENS ، که تحریک عصب را برای تسکین علائم نشان می دهد. با این وجود ، برخی از بیماران موفقیت درمانی فوق العاده ای را تحت این روش های درمانی گزارش می کنند.
