تشخیص | التهاب ماژور تروکانتر - چقدر خطرناک است؟

تشخیص

تشخیص التهاب مشکوک در ناحیه تروکانتریک بزرگتر به چند بخش تقسیم می شود. توصیف علائم در هنگام مشاوره با پزشک و بیمار (anamnesis) می تواند نشانه اولیه بیماری زمینه ای باشد. تشخیص بیشتر التهاب تروکانتر بزرگتر با استفاده از تکنیک های تصویربرداری انجام می شود (به عنوان مثال اشعه ایکس و تصویربرداری تشدید مغناطیسی).

درمان

التهاب trochanter بزرگتر ، که در اثر اختلال در تاندون ها، معمولاً با آن قابل درمان است دردداروهای تسکین دهنده و ضد التهاب (به عنوان مثال ایبوپروفن) علاوه بر این ، فیزیوتراپی و اقدامات جسمی می توانند به بهبود علائم در طولانی مدت کمک کنند. با این حال ، اگر التهاب تاندون به ویژه برجسته باشد ، اغلب باید درمان جراحی آغاز شود.

اگر نقص بورس باعث التهاب در تروکانتر بزرگتر باشد ، قبل از شروع درمان مناسب باید علت دقیق آن مشخص شود. در مورد عفونت باکتریایی زمینه ای ، می توان پس از تعیین عامل بیماریزا مسئول درمان آنتی بیوتیک شد. اکثر بیماران مبتلا به این اقدام درمانی بسیار خوب پاسخ می دهند و پس از مدت زمان نسبتاً کوتاهی از علائم عاری هستند.

ناشی از اضافه بار بورسیتاز طرف دیگر ، اغلب مجبور می شوند برای مدت زمان طولانی تر تحت فشار قرار گیرند. فقط وقتی مفصل تحت استرس نباشد ، فرآیندهای التهابی فروکش کرده و بهبود می یابد. در موارد نادر ، هر دو درمان آنتی بیوتیکی و بی حرکتی مفصل ران ناموفق هستند

سپس باید برای بیماران مبتلا به درمان جراحی التهاب ناحیه تروکانتریک بزرگتر توجه شود. درد در لگن غیر معمول نیست. علاوه بر فرآیندهای دژنراتیو ، فشار غیر صحیح و بیش از حد و صدمات جزئی است که باعث ایجاد و تقویت فرآیندهای التهابی در ناحیه تروکانتریک بزرگتر می شود.

در حالی که در مراحل حاد التهاب ، تمرکز بر روی محافظت از مفصل ران و مصرف ضد التهاب و درد- داشتن دارو به عنوان مثال ایبوپروفن و دیکلوفناک، ملایم کشش هنگامی که درد حاد فروکش کرد ، تمرینات می توانند باعث بهبودی شوند. این مورد مخصوصاً برای دونده ها مهم است ، زیرا آنها بخصوص اغلب تحت التهاب التهاب تاندون و بورسیت در این منطقه. در اینجا اطمینان از کشیده شدن عضلات ران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این امر خطر نادرست یا زیاد شدن بار را به حداقل می رساند.

در زیر برخی از تمرینات مناسب برای شما آورده شده است کشش باسن و می توان آن را به راحتی در زندگی روزمره انجام داد. با این حال ، اینها جایگزین پزشک یا فیزیوتراپیست حرفه ای نمی شوند. در صورت التهاب حاد و درد شدید ، تمرینات فقط باید طبق دستورالعمل های حرفه ای انجام شود تا از آسیب ناشی از توالی نادرست حرکات جلوگیری شود.

تمرینات نمونه ای برای کشش مفصل ران:

• کشش عضلات گلوتئال: وضعیت شروع این ورزش حالت خوابیده است. حالا خم را به سمت راست بکشید پا به قفسه سینه. با دست راست خود زانوی راست را می گیرید.

  دست چپ گوساله راست را می گیرد. حالا بکشید پا تا شانه چپ تا زمانی که محرک کششی را احساس نکنید. اگر احساس درد شدید ، کشش ندهید!

  مطمئن شوید که زانو تخلیه نشده است. این وضعیت را حداقل 30 ثانیه حفظ کنید. سپس طرف را عوض کنید.

• تنوع برای کشش خم کننده های ران: برای اولین تمرین ، خود را در یک جای محکم قرار دهید.

  حالا یک پاشنه را به سمت باسن خود بکشید. مطمئن شوید که پاشنه باسن را لمس نمی کند. با دست یک طرفه پاشنه را بگیرید و موقعیت را حفظ کنید.

  وقتی ایستاده اید ، لگن خود را به جلو فشار دهید تا جایی که محرک کششی را احساس کنید. شکم محکم کشیده شده است. موقعیت را به مدت 30 ثانیه نگه دارید و سپس طرفین را تغییر دهید.

  برای تمرین دوم ، در حالت پله ای گسترده بایستید. مطمئن شوید کمرتان صاف و تنه شما محکم است. سپس با دو دست در جلو از خود حمایت کنید پا.

  از پشتی توخالی جلوگیری کنید! حالا لگن را دوباره به جلو فشار دهید تا جایی که محرک کششی را احساس کنید. 30 ثانیه دیگر در این وضعیت بمانید. حالا طرف عوض کنید.