تثبیت دندان های شل شده (تثبیت ترانس دندانی)

تثبیت ترانس دندانی (مترادف: ترمیم ، تزریق ریشه دندان) یک عمل جراحی است که در جراحی دندان برای حفظ دندان شل شده در موارد خاص استفاده می شود. در این روش سنجاق به ریشه دندان وارد می شود که از قسمت انتهایی نوک ریشه دندان بیرون می زند. بنابراین پست در استخوان واقع در اطراف نوک ریشه لنگر می اندازد و شل شدن دندان کاهش می یابد.

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

طولانی شدن مصنوعی ریشه دندان transdentally (فراتر از نوک ریشه طبیعی) منجر به نسبت های اهرمی مطلوب تری بین تاج دندان و در یک دندان شل ریشه دهید. دلایل شل شدن دندان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پریودنتیت مارژینالیس (التهاب قسمت فوقانی (نزدیک آن) گردن دندان) قسمتهای پریودنتیم با تخریب پیشرفته استخوان اطراف دندان: لثه ، غشای پریودنتال ، سیمان ریشه ، استخوان سوکت دندان).
  • پریودنتیت apicalis (التهاب در ناحیه راس ریشه).
  • شکستگی عرضی ریشه (شکستگی عرضی ریشه)

در همه موارد ، تثبیت ترانس دندانی تنها ضروری نیست درمان برای حفظ دندان شل شده: در حالت اول ، حاشیه ای پریودنتیت باید با جراحی و اقدامات بهداشتی در خانه بهبود یابد. پریودنتیت آپیکال (التهاب پریودنتزیوم (دستگاه پشتیبانی کننده دندان) دقیقاً در زیر آن) ریشه دندان؛ apical = "ریشه دندان") نیاز دارد درمان کانال ریشه با جراحی برداشت نوک ریشه. اگر شکستگی شکاف ریشه شکسته عرضی در سومین قسمت نزدیک راس ریشه قرار دارد ، این قسمت با جراحی برداشته می شود.

روشهای جراحی

  • ابتدا ، راس ریشه و بافت التهابی اطراف یا قسمت ریشه توسط عرضی از هم جدا می شود شکستگی حذف می شوند (عمل اپی کوکتومی).
  • کانال ریشه بصورت ابزاری تهیه و گسترش می یابد تا جایی برای پست تثبیت کننده ساخته شده از تیتانیوم یا سرامیک ایجاد شود.
  • این پست به خارج از حفره برداشتن تحت دید (تکنیک باز) به داخل استخوان اطراف رانده یا می چرخد ​​، ریشه را به طور مصنوعی طولانی کرده و به اثر تثبیت کننده دست می یابد.
  • روی دندان شکسته عرضی (شکسته) ، که می توان قطعه ریشه آن را حفظ کرد ، یک روش تکنیک بسته امکان پذیر است ، یعنی بدون باز شدن فضای آپیکال از طریق جراحی.
  • زخم جراحی در a بسته می شود بزاقبه روش ضدآب و در ابتدا دندان با پر کردن درمان می شود.

موارد منع مصرف

نشانه برای تثبیت ترانس دندانی باید باریک باشد. به عنوان مثال ، نباید در موارد زیر انجام شود:

  • پریودنتیت حاشیه
  • مقدار کمی ماده استخوانی برای تثبیت در اطراف ناحیه راس ریشه استفاده می شود
  • اقدامات درمانی در باقی مانده دندان دندانی که اجازه پیش بینی طولانی مدت نامطبوع دندان تحت درمان را نمی دهد.
  • ناکافی بهداشت دهان، که نشان دهنده پیشرفت سریع پریودنتیت حاشیه ای است.