سندرم مثانه بیش فعال | بی اختیاری

سندرم مثانه بیش فعال

در مورد سندرم پرکار مثانه، بیماران مبتلا به طور ناگهانی ، غیرقابل فشار بودن را تجربه می کنند اصرار به ادرار کردن. در بسیاری از موارد ، بیمار به سختی می تواند به موقع به توالت برود. بیماران مبتلا معمولاً یک تکرار ادرار (تکرار مراجعه به توالت) حداقل 8 بار در هر 24 ساعت دارند. دلایل بروز این شکل از بیاختیاری می تواند فرآیندهای التهابی در دستگاه ادراری تحتانی باشد (مثانه, مجرای ادرار) ، باریک شدن مجرای ادرار ، تغییرات خوش خیم یا بدخیم در پروستات یا اختلالات عصبی. با این حال ، در تعداد اصلی بیماران ، هیچ دلیل دقیقی برای ایجاد سندرم پرکاری وجود ندارد مثانه قابل اثبات است

بی اختیاری بخندید

به اصطلاح خندیدن بیاختیاری معمولاً کودکان بین 5 تا 7 سال را مبتلا می کند. دختران جوان در آغاز بلوغ به ویژه اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند. یک خنده بیاختیاری با از دست دادن کنترل عملکرد مثانه در هنگام خنده ، خود را نشان می دهد. برخلاف سایر اشکال بی اختیاری ، هر دو دستگاه مثانه و اندام های مجاور کاملاً سالم و عملکردی هستند. کودکان مبتلا معمولاً هیچ حسی ندارند اصرار به ادرار کردن قبل از خیس شدن

درمان

درمان بی اختیاری به هیچ وجه یکنواخت نیست. قبل از شروع درمان مناسب ، برای هر بیمار باید فرم دقیق و علت دقیق بی اختیاری مشخص شود. در برخی موارد ، بیماران مبتلا می توانند به خوبی درمان شوند.

در شرایطی که کودکی بی اختیاری خنده ، درمان موقت با داروهایی مانند methylphenidate ممکن است مفید باشد علاوه بر این ، اجرای تمرینات ویژه برای تقویت کف لگن عضلات (آموزش کف لگن) به ویژه مفید است. بیمارانی که از سندرم مثانه پرکار رنج می برند در بیشتر موارد فقط به صورت علامتی قابل درمان هستند. درمان کامل معمولاً امکان پذیر نیست. در صورت بزرگ شدن نر پروستات علت بی اختیاری است ، درمان می تواند از نظر جراحی موفقیت آمیز باشد.