بیهوشی در دندانپزشک

معرفی

برای اینکه درمان هرچه بیشتر برای بیمار دلپذیر و بدون درد باشد ، دندانپزشک گزینه های مختلف بیهوشی را دارد. آنها از محلی هستند بیهوشی با تزریق به آرام بخش و مخدر بیهوشی عمومی، در مواردی که بیمار از درمان آگاهی نداشته باشد ، توسط دندانپزشک بسیار نادر و فقط در موارد استثنایی استفاده می شود.

بیهوشی عمومی در دندانپزشک

تحت بیهوشی عمومی (همچنین به نام لوله گذاری بیهوشی) نه تنها درد درک ، بلکه واکنش، هوشیاری و توانایی حرکت خاموش است. بیمار "می خوابد" و باید تهویه شود و از نزدیک کنترل شود. از این رو، بیهوشی عمومی در حین عمل و زیر نظر متخصص بیهوشی استفاده می شود.

یک عمل معمول دندانپزشکی معمولاً برای این کار مجهز نیست. تقریباً در همه موارد ، درمان دندانپزشکی نیازی به بیهوشی عمومی ندارد ، خصوصاً از آنجایی که تهویه دسترسی به دهان دشواری. دلتنگ شایع تر است.

بیمار در "خواب گرگ و میش"، واقعاً بیدار نیست ، اما هنوز هم پاسخگو است. زیر آرام بخش فرد می تواند به طور معمول نفس بکشد و به درخواستها پاسخ دهد ، اما روش کار را به خاطر نمی آورد. آرام بخشی همچنین اضطراب را برطرف می کند.

به منظور جلوگیری از درد انتقال در همان زمان ، از آنگلوزیشن استفاده می شود. این عمل در مطب دندانپزشکی انجام می شود و نیازی به حضور متخصص بیهوشی ندارد. دندانپزشک نیاز به آموزش بیشتر دارد تا بتواند آرام بخشی را ارائه دهد.

در آلمان ، آرام بخشی با میدازولام از طریق روش داخل وریدی گسترده است ، در حالی که در کشورهای انگلیسی زبان ، تسکین اکسید نیتروژن محبوب است. بیهوشی عمومی برای اعمال دندانپزشکی استثنائی است که باید کاملاً توجیه شود. شرط این است که تحت درمان بیهوشی موضعی ممکن نیست.

نمونه هایی از نشانه های احتمالی ترمیم های دندانی گسترده در صورت عدم تمایل به همکاری با اختلالات روانشناختی است که مانع از همکاری بیمار با شرایط جسمی معلول ذهنی نوزادان می شود دندانپزشک باید تصمیم بگیرد که آیا درمان فقط با بیهوشی عمومی امکان پذیر است یا اینکه آرام بخشی گزینه ای است ، و با پزشک خانواده و متخصص بیهوشی بیمار مشورت کنید.

• ترمیم گسترده دندان در صورت عدم تمایل به همکاری
• اختلالات روانی مانع از همکاری بیمار است
• ناتوانی ذهنی
• بیماری جسمی از قبل موجود
• نوزادان

متخصص بیهوشی مسئول اجرا و نظارت بر عمومی بیهوشی در کودکان در طی اقدامات دندانپزشکی (همچنین در درمان سرپایی). کودکان زیر 12 تا 16 سال معمولاً آرام نمی شوند ، اما در صورت بیهوشی عمومی تحت درمان قرار می گیرند بیهوشی موضعی کافی نیست یا اگر کودک همکاری نمی کند.

این ممکن است در مورد کودکان نوپا یا کودکان معلول رخ دهد. بیهوشی عمومی ، مانند بزرگسالان ، فقط در صورت لزوم باید استفاده شود ، زیرا خطرات آن وجود دارد. پس از بیدار شدن از بیهوشی ، بیماران اغلب از این مسئله شکایت دارند

• حالت تهوع،
• سردرد و
• گیجی.
• کودکان گاهی از آن رنج می برند اسهال بعد از بیهوشی