Definiton - بیهوشی اتر چیست؟
بیهوشی اتر اولین شکل بیهوشی محسوب می شود و بنابراین تولد بیهوشی را نشان می دهد. این اولین بار توسط یک پزشک آمریکایی در سال 1842 استفاده شد. اتر (همچنین به عنوان دی اتیل اتر شناخته می شود) یک ترکیب شیمیایی بی رنگ است که در دمای اتاق گازی است. این شکل از بیهوشی امروزه به دلیل عوارض جانبی بیشمار و خطر انفجار گاز ، دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.
آیا هنوز هم استفاده می شود؟
امروزه دیگر از بی حسی اتر استفاده نمی شود زیرا عوارض جانبی ناخواسته زیادی دارد. بعلاوه ، اتر به عنوان گاز بسیار قابل اشتعال است و می تواند در مجاورت اکسیژن منفجر شود. تا چند سال پیش ، استفاده از اتر به عنوان ماده بیهوشی هنوز در برخی از کشورهای در حال توسعه رایج بود ، زیرا جایگزینی ارزان برای سایر وسایل بود. در سال 2005 ، WHO اتر را از لیست داروهای ضروری حذف کرد و امروزه به سختی اتر موجود است.
تا چه زمانی از بیهوشی اتر استفاده می شد؟
از اولین کاربرد در سال 1846 به بعد ، با وجود برخی از عوارض جانبی جدی ، از اتر به طور منظم در آمریکا و اروپا استفاده می شد. اما قبلاً در سال 1831 جاستوس لیبیگ کلروفرم را کشف کرده بود که به زودی شروع به رقابت با اتر کرد. با این وجود ، تا چند سال پیش ، اتر بیهوشی یک گزینه مقرون به صرفه برای سایر موارد بود بیهوشی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه امروزه ، اتر به سختی در دسترس است و دیگر استفاده نمی شود.
اثر بیهوشی اتر
در گذشته ، یک اسفنج را در اتر مایع برای اتر فرو می کردند بیهوشی و سپس گازها از طریق سیستم شیلنگ به بیمار خورانده می شدند. حتی در دوزهای کم ، اتر پردازش را خاموش می کند درد در مغز و عضله را مهار می کند واکنش. در دوزهای بالاتر ، اتر ابتدا به حالت هیجان و سپس به حالت های بی حسی منجر می شود که در آن بیمار دیگر پاسخگو نیست.
عوارض جانبی بیهوشی اتر
عوارض جانبی بیهوشی اتر عمدتا است تهوع و استفراغ بعد از بیهوشی ، مشابه خماری بعد از مصرف الکل. دوزهای زیاد اتر می تواند منجر به فلج مرکز تنفسی شود. در مراحل اولیه بیهوشی اتر ، خفگی در استفراغ یا بزاق یا انسداد راه هوایی از طریق زبان نیز رایج بود. با این حال ، این عوارض قبل از احتمال بروز رخ داده است تهویه by لوله گذاری. دلیل دیگر اینکه امروزه دیگر از بی حسی اتر استفاده نمی شود ، زمان پوسیدگی طولانی بعد از بیهوشی اتر و کنترل پذیری ضعیف آن است. بیهوشی.
تاریخچه / مخترع
اولین بیهوشی اتر مستند در تاریخ 30. 03. 1842 توسط پزشک عمومی کرافورد ویلیامسون لانگ بود.
قبل از آن ، در صورت لزوم ، عملیات بدون هیچ گونه بیهوشی انجام می شد. با این حال ، لانگ گزارشی از موفقیت خود نداد. در 16 اکتبر 1846 ، دندانپزشک ویلیام توماس گرین مورتون و یک جراح یک تظاهرات عمومی را تحت بیهوشی اتر برگزار کردند.
بنابراین مورتون مخترع بیهوشی اتر و این روز به عنوان روز تولد بیهوشی در نظر گرفته می شود. در سابقه بعدی بیهوشی اتر ، مرگ و میر ناشی از خفگی بارها و بارها رخ داد ، زیرا امکان ایمن سازی راه هوایی توسط لوله گذاری. فقط در جنگ جهانی دوم بود که تمیز نگه داشتن راه هوایی با کمک لوله معمول بود.
با این حال اندکی پس از کشف ، بیهوشی اتر با کلروفرمی که جاستوس لیبیگ کشف کرده بود ، روبرو شد. در دهه 1960 ، اتر به طور عمده با هالوتان به عنوان بیهوشی گازی جایگزین شد.
