بیماری های هیپوکامپ
در برخی از افراد مبتلا به افسردگی، کاهش در اندازه (آتروفی) از هیپوکامپ در مطالعات مشاهده شده است. بیشترین افرادی که مبتلا به آن بودند ، مبتلا به مزمن بودند افسردگی (سالها طول می کشد) یا کسانی که بیماری آنها خیلی زود است (در اوایل بزرگسالی). در چارچوب افسردگی، تغییر در غلظت پیام رسان های عصبی نوراپی نفرین و سروتونین.
در نتیجه ، انتقال سیگنال بین سلولهای عصبی ضعیف شده و سلولهای عصبی قهقرا می شوند و کوچک می شوند. در همان زمان ، هیچ سلول عصبی دیگری در شکنج دندانه دار (بخشی از آن) تشکیل نمی شود هیپوکامپ) این فرآیندها با ترشح هورمون استرس ناشی از استرس می توانند بیشتر تشدید شوند کورتیزون در طول توسعه افسردگی
به همین دلایل ذکر شده در بالا ، کاهش هیپوکامپ در بیماران مبتلا به افسردگی مزمن رخ می دهد. با دارودرمانی کافی ، فرآیندهای هیپوکامپ در ابتدا قابل برگشت هستند. این موضوع همچنین می تواند برای شما جالب باشد: داروی افسردگی هیپوکامپ مرکز یادگیری و حافظه فرایندها در مغز. اطلاعات را از کوتاه مدت به بلند مدت منتقل می کند حافظه.
به همین دلیل ، هیپوکامپ یکی از اولین ساختارهای موجود در است مغز مبتلا به بیماری آلزایمر در حالی که علل دقیق ایجاد بیماری آلزایمر هنوز ناشناخته است ، اما مسلم است که رسوب محصولات تخریب پروتئین (پلاک های آمیلوئید ، فیبرهای تاو) منجر به ایجاد اختلال در انتقال سیگنال بین سلول های عصبی می شود. عدم انتقال سیگنال بین سلولهای عصبی منجر به آتروفی سلول می شود مغز بافت.
این رسوبات محصولات تخریب پروتئین فوق الذکر را می توان در مرحله اولیه بیماری در هیپوکامپ تشخیص داد. این مهم را مختل می کند یادگیری و حافظه فرایندها به خصوص حافظه کوتاه مدت اغلب در ابتدای بیماری تحت تأثیر قرار می گیرد.
با پیشرفت بیماری ، آتروفی هیپوکامپ (کاهش رشد سلولهای هیپوکامپ با جمع شدن بافت مغز) نیز می تواند رخ دهد. اسکلروز هیپوکامپ ، همچنین به عنوان اسکلروز هیپوکامپ شناخته می شود ، با کاهش زیادی سلول های عصبی همراه است و اغلب با لوب تمپورال همراه است بیماری صرع. اسکلروز به فرآیند دژنراتیو گفته می شود که با سخت شدن همراه است.
برخی از بافتها یا اندامها به بافت بدون عمل و اسکلروزیس تبدیل می شوند. در میان اشکال قابل شناسایی آناتومیک کاملا مشخص بیماری صرع، صرع لوب گیجگاهی شدیدترین نوع از نظر درصد است. علائم معمول یک احساس ناخوشایند قبلی است دستگاه گوارش، به دنبال آن ، از دست دادن مکرر و کوتاه مدت هوشیاری با حرکات ضربات قافل موزون از دهان و گسترش حرکات بدن
در اکثر موارد ، علت بیماری صرع به اصطلاح اسکلروز موقتی مزیال است که درجات مختلفی از آن وجود دارد سلول عصبی شکست. یکی از گزینه های درمانی احتمالی برای بیماری اسکلروز ، برداشتن جراحی است که در آن عملکرد حافظه کاهش می یابد و یک عارضه جانبی است که باید محاسبه شود. بیماری اسکلروزیس در حال افزایش در ناحیه هیپوکامپ نیز می تواند در مشاهده شود جنون.
در صرع ، تحریک بیش از حد نورون ها در مغز رخ می دهد که با علائم متعددی بروز می یابد. هیپوکامپ منبع مکرر تحریک بیش از حد در صرع لوب گیجگاهی است. تحریک بیش از حد طولانی مدت سلول های عصبی باعث می شود سلول های عصبی از بین بروند و بافت با افزایش زخم در ناحیه هیپوکامپ (به اصطلاح اسکلروز شاخ آمونیوم) بازسازی شود.
در همان زمان ، هیپوکامپ همچنین یک ساختار هدف را در درمان صرع لوب گیجگاهی با کمک تحریک عمیق مغز نشان می دهد. این گزینه درمانی در صورت عدم موفقیت در درمان دارویی نشان داده می شود. در این حالت ، تحریک هدفمند ساختارهای مغزی در هیپوکامپ با شدت جریان کم منجر به کاهش بیش از حد تحریک پذیری سلول های عصبی می شود.
آتروفی هیپوکامپ به دلیل کاهش تعداد سلولهای هیپوکامپ ، از بین رفتن بافت است. این از دست دادن بافت می تواند دلایل زیادی داشته باشد و با تصویربرداری (توموگرافی کامپیوتری ، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی) قابل تشخیص است. بیماری آلزایمر یکی از دلایل عمده آتروفی هیپوکامپ است.
در این بیماری می توان در مراحل اولیه آتروفی مربوط به بافت مغز را تشخیص داد. تشخیص توسط تصویربرداری یک جز important مهم در است تشخیص بیماری آلزایمر. علت دیگر آتروفی هیپوکامپ ، افسردگی مزمن است.
با این حال ، آتروفی قابل مشاهده بافت اغلب فقط در یک مرحله پیشرفته افسردگی رخ می دهد. به خصوص تأثیر مکرر استرس و روانی کودکی تروما می تواند به طور قابل توجهی مانع رشد هیپوکامپ شود. علاوه بر این ، یک (ساکت) ضربه همچنین می تواند منجر به از دست دادن بافت در هیپوکامپ شود. کمبود خون تأمین سلولهای عصبی در طی ضربه منجر به مرگ این سلول ها و در پی آن زخم شدن بافت می شود.
