بیماری های خود ایمنی: علل آن

همانطور که سازوکارهای دفاعی خود بدن معمولاً م effectiveثر هستند ، هنگامی که مکانیسم های تنظیم کننده از کار بیفتند خطرناک است سیستم ایمنی بدن بر خلاف بافت خود بدن می شود. اعضای مهم نیروی دفاعی سلولهای T هستند که در آنها آموزش دیده اند کودکی و نوجوانی در تامیوس برای بررسی و شناسایی اوراق هویت MHC خود بدن.

چگونه بیماری نقص ایمنی ایجاد می شود؟

به دلایلی که هنوز به طور قطعی توضیح داده نشده است ، این سلولهای T می توانند خرابکار شوند: آنها به جای حمله به مهاجمان خارجی ، بر روی بافت بدن می کوبند و سلولهای آن را از بین می برند. در این فرآیند ، آنها سلولهای دفاعی دیگری را به سمت خود جذب می کنند ، به طوری که ساختارهای خود بدن مانند آنتی ژن های سلولهای خارجی درمان می شوند و متعاقباً مورد حمله گسترده قرار می گیرند.

La ایمونوگلوبولین ها علیه بافت خود بدن هدایت می شود نیز نامیده می شود autoantibodies (خودکار = خود). گروه ترمیم بدن تمام تلاش خود را برای رفع آسیب انجام می دهد ، اما در حال از دست دادن است - دیر یا زود اندام مورد حمله چنان تخریب می شود که عملکرد خود را از دست می دهد.

نتیجه دیگر این است که سیستم ایمنی بدن دیگر کافی نیست استحکام به دلیل وظایف واقعی خود به دلیل حملات دائمی در مکان نامناسب. بنابراین ، عوامل بیماری زا از خارج و همچنین سرطان سلول از داخل می تواند گسترش یابد و رهبری به بیماری های مربوطه - بنابراین ، علائم اضافی بیماری نقص ایمنی ایجاد می شود.

عوامل وراثتی و محیطی

تصور می شود علت آن ترکیبی از حساسیت ارثی و مسلم باشد فاکتورهای محیطی، به این معنی که محرک های خاصی مانند فشار, بارداری، یا عفونت ، فقط رهبری به بیماری خود ایمنی در افرادی که استعداد ژنتیکی نسبت به آن دارند.

هنوز دقیقاً مشخص نیست که این بیماری چه موقع و چرا رخ داده است. با این حال ، مشخص شده است که پاتوژن های خاصی نیز می توانند باعث یک بیماری خود ایمنی شوند ، یعنی وقتی سطح آنها بسیار شبیه به ساختار سلول های خود بدن باشد. اگر سیستم ایمنی بدن اکنون شکل می گیرد آنتی بادی در برابر میکروب ، اینها نیز به بافت مشابه بدن حمله می کنند.

این مورد ، به عنوان مثال ، در روماتیسمی وجود دارد تب: آنتی بادی در برابر حتمی استرپتوکوک (به عنوان مثال قرمز مایل به زرد تب عوامل بیماری زا) بعداً علیه مفصل نیز هدایت می شوند کلیه or قلب بافت عضلانی اما این نیز احتمالاً فقط در افرادی اتفاق می افتد که استعداد ارثی دارند.

نظرات در مورد اینکه جنبه روانشناختی نه تنها در مدیریت و دوره ، بلکه در پیشرفت بیماری نیز نقش دارد ، تقسیم شده است.

نقص نتیجه

در بیشتر موارد، بیماری های خود ایمنی از سنین 20 تا 50 سالگی شروع می شود. علائم خاصی که ایجاد می شود به این بستگی دارد که بافت مورد هدف فرایند خود ایمنی و التهابی قرار گیرد. در حال حاضر ، حدود 60 بیماری های خود ایمنی شناخته شده اند ، که یا محدود به اندام های خاص (خاص اندام) می شوند یا در کل بدن آشکار می شوند (سیستمیک) ، به عنوان مثال به دلیل اینکه آنها علیه عروق, مفاصل or بافت همبند؛ هر دو فرم می توانند به صورت مختلط (متوسط) بروز کنند.

نمونه های معمولی بافت های آسیب دیده عبارتند از:

تشخیص عمدتا با تعیین آنتی بادی در خون - که بررسی می شود به علائم و تشخیص مشکوک بستگی دارد.