الکل و ایبوپروفن
در طول درمان با ایبوپروفن باید از مصرف الکل خودداری شود!
نوع و مدت زمان مصرف ایبوپروفن
ایبوپروفن باید کامل با مایعات فراوان بلعیده شود (به عنوان مثال یک لیوان آب). باید خالی مصرف شود معده و باید در طول وعده های غذایی ، به ویژه در معده حساس مصرف شود. مدت و دوز ایبوپروفن باید فوراً با پزشک در میان گذاشته شود ، مگر اینکه در بیماران با سن بالاتر از 15 سال دوز تجویز شده به شرح زیر باشد:
- دوز منفرد: 1 تا 2 قرص (یعنی 400 تا 800 میلی گرم ایبوپروفن)
- حداکثر دوز روزانه: 3 تا 6 قرص (یعنی 1200 - 2400 میلی گرم ایبوپروفن)
- مقدار مصرف فردی به سن و وزن بدن بستگی دارد.
اثرات جانبی
لازم به ذکر است که واکنشهای جانبی احتمالی دارویی (عوارض جانبی) که در زیر ذکر شده است عمدتا وابسته به دوز بوده و از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. عوارض جانبی اغلب رخ می دهد دستگاه گوارش. معده/ زخم اثنی عشر (زخم معده) ، سوراخ شدن (پارگی) یا خونریزی ، گاهی کشنده ، به ویژه در بیماران مسن ممکن است.
تهوع, استفراغ, اسهال, نفخ, یبوست، سوi هاضمه ، درد شکم، مدفوع قیر ، هماتمیس، استوماتیت اولسراتیو ، تشدید کولیت و بیماری کرون هنگام مصرف گزارش شده است ایبوپروفن. التهاب معده مخاط کمتر مشاهده شد خطر ابتلا به خونریزی گوارشی به طور خاص به دامنه دوز و مدت زمان استفاده بستگی دارد.
ادم ، فشار خون بالا و قلب شکست در ارتباط با مشاهده شد ایبوپروفن مصرف داروهایی مانند "قرص های روکش دار ایبوپروفن AL 400" ممکن است با کمی خطر افزایش همراه باشد قلب حمله ("سکته قلبی") یا ضربه.
