معرفی
گینوییت، که در دندانپزشکی لثه نیز نامیده می شود ، یک واکنش التهابی از لثه ناشی از باکتری. در مقابل پریودنتیت (التهاب پریودنتیم) ، پریودنتوس تحت تأثیر قرار نمی گیرد. اما مراقب باشید ، زیرا درمان نشده است ورم لثه می تواند به سرعت به پریودنتیت.
در این صورت خطر فرسایش لثه و ایجاد جیب های لثه وجود دارد. گینوییت می تواند برای مدت طولانی بدون شناسایی بماند ، زیرا همیشه باعث نمی شود درد و در علائمی مانند سرخ شدن خود را نشان می دهد لثه، تورم و خونریزی ، که تشخیص آنها آسان نیست. بوی بد دهان و چرک همچنین می تواند یک عارضه جانبی باشد.
دلایل التهاب لثه با چرک
La علل التهاب لثه، مانند بسیاری از بیماری های حفره دهان، هستند باکتری آن فرم پلاک و با ضرب و دفع محصولات متابولیکی که نه تنها به ماده سخت دندان بلکه به بافت اطراف آن حمله می کند ، باعث تشکیل پلاک می شود. علاوه بر این ، آنها سموم (مواد سمی) و آنزیم ها که اثر تحریک کننده را افزایش می دهد. بدن می خواهد از بدن خود دور شود باکتری و با یک واکنش التهابی واکنش نشان می دهد. درمان کلاسیک ، به ویژه هنگامی که چرک وجود دارد ، برای بهبود است بهداشت دهان و از پمادها برای مقابله با باکتری استفاده کنید تا لثه می تواند بهبود یابد.
تفاوت در پریودنتیت
در حالی که التهاب لثه یک است التهاب لثه ها, پریودنتیت التهاب تمام ساختارهای نگهدارنده دندان را توصیف می کند. این شامل نه تنها لثه بلکه استخوان ، دستگاه فیبری و سیمان ریشه ای است که به دندان می چسبد. التهاب لثه درمان نشده می تواند به پریودنتیت ، التهاب پریودنتوس تبدیل شود.
بافت موجود در حفره دهان می تواند به طور قابل توجهی تغییر کند. رنگ از صورتی کمرنگ به قرمز تغییر کرده و بافت ها متورم و متورم می شوند. پاپیلاها ، یعنی نواحی لثه که فضای بین دندان ها را پر می کنند ، عقب می روند و در نتیجه به اصطلاح "مثلث های سیاه" ایجاد می شوند.
قطر جیب های لثه بیش از 5 میلی متر می تواند باعث تجمع باکتری ها و بقایای مواد غذایی شود و چرک شکل دادن. فرد مبتلا به شدت دچار می شود درد و بوی بد دهان حس طعم منفی نیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
اگر التهاب پریودنتال درمان نشود ، دندان ها بعداً شل می شوند ، که در بدترین حالت می تواند منجر به از دست دادن دندان شود ، زیرا استخوان زیر التهاب باکتریایی تجزیه می شود. دندان ها کمتر و کمتر در استخوان لنگر می اندازند و بنابراین لرز می خورند. از نظر درمانی ، دندانپزشک یک دوره درمانی پریودنتال را شروع می کند که در آن لثه ها از نظر سطحی و عمیق از تمام باکتری ها پاک می شوند.
در مورد پریودنتیت ، می توان از آزمایش باکتری برای تشخیص اینکه کدام سویه های باکتریایی مسئول پیشرفت فردی بیماری هستند ، استفاده کرد. بنابراین ، آنتی بیوتیک درمانی همچنین می تواند به منظور جلوگیری از شیوع بیماری ، به مقابله با بیش از حد باکتریهای سرب در پریودنتیت کمک کند. مهم است که بیمار بسیار دقیق عمل کند بهداشت دهان، زیرا فقط همکاری مستقل همراه با دندانپزشکی می تواند با پریودنتیت مقابله کند.
این شامل درمان موقتی با a دهان محلول شستشو حاوی کلرهگزیدین دیگلونات دو بار شستشو در روز به مدت دو هفته همچنین به بازیابی فلور دهان سالم کمک می کند. بیمارانی که رنج می برند یا قبلاً از پریودنتیت رنج برده اند ، باید از نزدیک درگیر فراخوان دندان باشند و با تمیز کردن منظم حرفه ای دندان (در بعضی موارد تا 4 بار در سال) ، خنثی کنند.
