اشکال حمایتی از درمان | اختلالات گفتاری

اشکال حمایتی از درمان

گفتار درمانی شاخه ای از دارو است که با اختلالات گفتار ، صدا ، گفتار ، شنیدن و بلع سروکار دارد. گفتاردرمانی از اهمیت ویژه ای برای تشخیص به موقع آن برخوردار هستند کودکی اختلالاتی که منجر به اختلال در رشد گفتار کودک می شود. بنابراین باید وقتی کودک خیلی دیر صحبت می کند ، تشخیص داده شود.

علاوه بر این ، باید علت تأخیر در رشد گفتار را یافت. اغلب دلیل آن یک است از دست دادن شنوایی از کودک ، که باید در اسرع وقت شناسایی و درمان شود تا کودک بتواند در کمترین زمان ممکن با محیط ارتباط برقرار کند. غالباً گفتاردرمانگران نه تنها با كلمه گفتار سر و كار دارند ، بلكه در صورت وجود اختلال اكتساب زبان نوشتاري از آنها مشاوره مي شود كه قبلاً گفته مي شد نارساخوانی.

سن بیماران گفتاری و گفتاردرمانی گسترده است و همه گروه های سنی را شامل می شود. علاوه بر کودکان مبتلا به اختلالات گفتاری و زبانی ، بزرگسالانی را نیز درمان می کنیم که به دلیل بیماری های مختلف ، در صحبت کردن دچار مشکل شده اند. درمان بلع برای این دسته از بیماران نیز مهم است ، زیرا اختلالات بلع اغلب وجود دارد.

کاردرمانی نوعی روش درمانی است که در آن از شغل معنادار برای فرد برای تقویت فرد مبتلا استفاده می شود تا بتواند از عهده زندگی روزمره برآید و در نتیجه کیفیت زندگی را بهبود بخشد. کاردرمانی علاوه بر طولانی مدت می تواند از پیشرفت گفتار پشتیبانی کند گفتاردرمانی رفتار. به این ترتیب می توان مهارت های حرکتی کودک را به روشی بازیگوشانه تقویت کرد.

اختلالات زبان در اثر استرس

اختلالات گفتاری می تواند توسط استرس ایجاد شود. تحت شرایط خاص ، استرس می تواند منجر به آفازی شود ، به این معنی که فرد مبتلا به طور ناگهانی دیگر نمی تواند صحبت کند. این آفازی می تواند به ویژه در شرایط استرس حاد ، مانند پس از یک تصادف رانندگی یا از دست دادن یک فرد نزدیک رخ دهد.

این آفازی می تواند موقتی یا در موارد بسیار شدید دائمی باشد. با اختلالات گفتاری باید تفاوت قائل شد. در حالی که لکنت زبان ناشی از استرس نیست ، لکنت زبان به خودی خود باعث ایجاد استرس در فرد مبتلا می شود. اگر در شرایط عادی عمداً سرکوب شود ، می تواند ناشی از استرس باشد.