تشخیص
به منظور تشخیص جنون، روشهای آزمون استاندارد در درجه اول به عنوان وسیله انتخابی در نظر گرفته می شوند. برای ارزیابی توجه می توان از آزمون هایی مانند آزمون حالت ذهنی کوتاه (MMST) ، آزمون ارزیابی شناختی مونترال (آزمون MOCA) یا آزمون DemTec استفاده کرد. حافظه عملکرد ، جهت گیری و همچنین مهارت های ریاضی ، زبانی و سازنده. احتمال حضور جنون سپس می تواند بر اساس سیستم امتیازدهی تخمین زده شود. علاوه بر این ، یک آنامزیز دقیق (هم آنامزیز خود و هم آنامزیس دیگران ، به عنوان مثال توسط بستگان) ، معاینه جسمی و عصبی-روانی بخشی از تشخیص کلاسیک و همچنین خون تست ها ، مغز آزمایشات آب ، تصویربرداری (CCT ، MRT) از سر یا مغز و الکتروانسفالوگرافی (EEG)
اقدامات درمانی
از آنجا که اکثر اشکال از جنون بیماریهای برگشت ناپذیری از مغز، بنابراین تقریباً هیچ گزینه درمانی در دسترس نیست. 90٪ از بیماران مبتلا به زوال عقل است که امکان درمان کامل را فراهم می کند. تنها راه تأخیر در پیشرفت بیماری و حفظ استقلال تا آنجا که ممکن است استفاده از ترکیبی مناسب از درمان های روان درمانی ، درمانی اجتماعی و پزشکی است.
داروهای زوال عقل به اصطلاح داروهای ضد زوال عقل هستند (به عنوان مثال Donepezil® ، Galantamin® یا Rivastigmin®) ، که عمدتا در زوال عقل آلزایمر و به عنوان مرکزی عمل کند کولینرژیک ها. علاوه بر این ، داروهای ضد افسردگی (به عنوان مثال سیتالوپرام...) برای علائم افسردگی یا غیر معمول است نورولپتیک (به عنوان مثال ریسپریدون...) برای علائم روان پریشی و اختلالات خواب می تواند به عنوان داروی حمایتی و تسکین دهنده علائم استفاده شود. به ویژه در زوال عقل عروقی ، درمان اساساً مبتنی بر بهبود است خون عرضه به مغز بافت و در نتیجه خطر قلبی عروقی را کاهش می دهد.
دوره اشکال زوال عقل
روند بیماری زوال عقل را می توان به سه مرحله تقسیم کرد: زوال عقل خفیف ، متوسط و شدید. مرحله خفیف و ابتدایی زوال عقل با افزایش فراموشی (خصوصاً کوتاه مدت) مشخص می شود حافظه تحت تأثیر قرار می گیرد) و مشکلات جهت گیری ، که در ابتدا از نظر زمانی محدود هستند. در این مرحله ، افراد مبتلا معمولاً در استقلال خود محدودیتی ندارند ، اما ممکن است قابل توجه باشد که آنها مرتباً اشیا را جای خود قرار نمی دهند یا به طور مثال در روزهای هفته گمراه می شوند.
زوال عقل متوسط علاوه بر این در حال افزایش است حافظه مشکلات ، اختلالات در برقراری ارتباط ، شناخت ، تحرک و توانایی یادگیری ، به طوری که توالی های عمل پیچیده اغلب دشوار هستند و استقلال به تدریج محدود می شود. علاوه بر این ، ممکن است عدم جهت گیری در سطح مکانی و شخصی و اختلال در گفتار نیز وجود داشته باشد. اگر زوال عقل در مرحله شدید پیشرفت کند ، معمولاً از دست دادن کامل شناخت و حافظه و همچنین پوسیدگی کامل گفتار و معمولاً نیز وجود دارد. بیاختیاری.
مبتلایان بستری می شوند و به طور فزاینده ای به کمک و مراقبت نیاز دارند. به طور کلی ، با این حال ، هر نوع زوال عقل یکسان نیست و هر بیمار نباید علائم یکسانی داشته باشد. علاوه بر این اشکال زوال عقل همچنین می تواند با گذشت زمان تفاوت قابل توجهی داشته باشد ، به طوری که برخی سریعتر پیشرفت می کنند (به عنوان مثال زوال عقل عروقی) و برخی دیگر با سرعت بیشتری (به عنوان مثال زوال عقل آلزایمر).
