نقطه جبران تنفسی
دستیابی به آستانه بی هوازی را می توان برای مثال بر اساس نقطه جبران تنفسی نیز تخمین زد. از این مرحله به بعد ، با افزایش فشار فیزیکی ، میزان قابل توجهی CO2 بیش از گذشته خارج می شود. این به این دلیل است که تولید انرژی بی هوازی منجر به افزایش می شود لاکتات تشکیل و اسیدوز.
این امر منجر به افزایش درایو تنفسی (تهویه هوا) می شود. افزایش تنفس به نوبه خود منجر به بازدم شدیدتری از CO2 می شود که می تواند در آن اندازه گیری شود تنفس هوا توسط اسپیروگرم سنجی. بنابراین ، RCP کاملاً معادل با آستانه بی هوازی اما یک نقطه را دقیقاً قبل از رسیدن به آستانه بی هوازی مشخص می کند.
پس از رسیدن RCP ، جذب اکسیژن بیش از حداکثر زیر حداکثر است. به این محدوده حد توان پیوسته گفته می شود. یک بار در این محدوده را می توان بدون خستگی سریع عضلانی ادامه داد.
ضوابط فسخ
اسپیرو ارگومتری به طور گسترده ای در کار با ورزشکاران برتر استفاده می شود. با این حال ، این همچنین در عمل بالینی روزمره با بیماران ، به ویژه در مورد استفاده قرار می گیرد دانش قلبشناسی (قلب منطقه متخصص) و ریه شناسی (ریه منطقه تخصصی). در اینجا به طور خاص ، باید توجه بیشتری به محدودیت های بالقوه عملکرد بیمار و علائم فشار بیش از حد جسمی شود. از جمله معیارهای فسخ در طول اسپیروگرم سنجی این است که بیمار باید احساس فشار ناگهانی یا فشار بر روی آن را نشان دهد قفسه سینه (آنژین pectoris) یا اینکه ECG باید علائم کاهش یابد خون جریان به قلب (ایسکمی) یا آریتمی قلبی. علائم نارسایی تنفسی ، عرق سرد یا سرگیجه نیز باید باعث سقط معاینه شود.
موارد منع مصرف
Spiroergometry معاینه ای است که با فشار جسمی قابل توجهی همراه است. از این نظر ، ابتدا باید مشخص شود که آیا بیمار از بیماری رنج می برد که اجازه چنین استرسی را نمی دهد. این شامل: برای بیمارانی که هستند بیمار مزمن اما هنوز سطح متوسطی از استرس دارند ، سطح استرس البته باید به تنهایی با توانایی آنها در کنار آمدن با استرس سازگار باشد.
