وقوع | استئو سارکوما

وقوع

اوج بیماری در بلوغ است ، به این معنی که استئوسارکوما در کودکان و نوجوانان به طور مکرر رخ می دهد ، عمدتا در سنین 10 تا 20 سالگی. این بیماری بیشتر در نوجوانان پسر تأثیر می گذارد. استئوساركومها در حدود 15٪ از كل تومورهاي بدخيم استخوان را تشكيل مي دهند استئوسارکوم شایع ترین بدخیم تومور استخوان در کودکان و نوجوانان (مردان).

استئوسارکوماها همچنین می توانند در بزرگسالان ایجاد شوند. این معمولاً در صورت بیماریهای قبلی ، مانند بیماری پیج (= Osteodystrophia deformans Paget) رخ داده است. همچنین ممکن است الگوی بیماری پس از شیمی درمانی یا ایجاد شود پرتو درمانی.

علل

همانطور که قبلاً در خلاصه ذکر شد ، علل ایجاد یک استئوسارکوم هنوز به اندازه کافی روشن نشده است. تقریباً مانند سایر تومورهای استخوانی ، عوامل هورمونی و مربوط به رشد نیز عوامل محرک هستند. به ندرت انجام می شود استئوسارکوم توسعه از بیماری پیج یا پس از پرتو درمانی or شیمی درمانی از بیماری دیگری با این حال ، داده های آماری احتمال افزایش استئوسارکوم پس از آن را افزایش داده اند رتینوبلاستوما (تومور در چشم کودکان).

متاستاز

به دلیل تمایل به تشکیل استئوسارکوم متاستازها در مراحل اولیه ، تشخیص زودرس از اهمیت اساسی برخوردار است. متاستاز معمولاً هماتوژن است ، یعنی از طریق جریان خون. متاستاز به طور عمده در منطقه از بالاتر از حد متوسط ​​یافت می شوند ریه، بلکه در ناحیه اسکلتی (گسترش به دیگر موارد) استخوان ها)، یا لنف گره ها

از آنجا که تشخیص زودهنگام به دلیل فقدان علائم جهت دار نسبتاً نادر است ، متاستازها در زمان تشخیص اغلب یافت می شوند. از نظر آماری ، این مورد در حدود 20٪ از کل بیماران استئوسارکوم است. گمان می رود که میکرومتاستازها در حال حاضر در بسیاری از بیماران در هنگام تشخیص قابل تشخیص هستند.

با این حال ، آنها هنوز خیلی کوچک هستند و نمی توانند با روش های تشخیصی فعلی استفاده شوند. این میکرومتاستازها تلاش می شوند توسط شیمی درمانی به عنوان بخشی از درمان دو جانبه (نگاه کنید به: درمان).

• پیش درمانی شیمی درمانی
• برداشتن تومور با جراحی

تشخیص

علائم اغلب در مراحل اولیه هنوز جهت دار نیستند. آنها اول اتفاق می افتند. با پیشرفت بیماری ، علائم عمومی بیماری تومور مانند گزینه های تشخیصی عبارتند از اشعه ایکس تشخیص تصویر: در اینجا ، یک معاینه با اشعه ایکس در منطقه قابل مشاهده از نظر علامت (حداقل 2 سطح) انجام می شود.

سونوگرافی: از سونوگرافی به ویژه اگر استئوسارکوما قبلاً تشخیص داده شده باشد استفاده می شود. برای استفاده می شود تشخیص های افتراقی، به ویژه برای تعیین حدود تومور بافت نرم. تشخیص آزمایشگاهی عمومی (خون معاینه): تشخیص ویژه تومور: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): می توان از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) علاوه بر روشهای تصویربرداری ذکر شده در تشخیص اولیه استفاده کرد.

از آنجا که MRI به ویژه در تصویربرداری از بافت نرم مهارت دارد ، می توان میزان تومور را در استئوسارکوم تشخیص داده شده به ساختارهای همسایه ارزیابی کرد (اعصاب, عروق) مبتلا استخوان ها، و بنابراین همچنین برای تخمین حجم تومور و روشن شدن تومور موضعی. اگر بدخیم باشد تومور استخوان مشکوک است ، باید از کل استخوان بیمار نیز تصویربرداری شود. در صورت لزوم باید اقدامات تشخیصی بیشتری برای رد متاستاز در مناطق دیگر انجام شود (به بالا مراجعه کنید).

توموگرافی کامپیوتری (CT): با کمک CT می توان میزان تومور را ارزیابی کرد. تفریق دیجیتال آنژیوگرافی (DSA) یا آنژیوگرافی: آنژیوگرافی تشخیصی است اشعه ایکس تصویربرداری از (خون) عروق پس از تزریق آن اشعه ایکس ماده حاجب در تفریق دیجیتال آنژیوگرافی, عروق (عروق ، رگها و عروق لنفاوی) با تشخیص اشعه ایکس بررسی می شوند.

اسکلتی خط نگارشی (تصویربرداری 3 فاز): این یک روش تصویربرداری با استفاده از رادیونوکلیدهای کوتاه مدت است (به عنوان مثال اشعه گاما) یا به اصطلاح رادیو داروها. خط نگارشی برای بررسی استفاده می شود استخوان ها با توجه به مناطق با افزایش فعالیت متابولیک استخوان یا خون جریان. آنها می توانند نشانه هایی از استئوسارکوم موجود را ارائه دهند. بافت برداری: برای تعیین بدخیمی بودن یا نبودن تومور ، بافت برداشته شده و در بیوپسی (= بررسی هیستوپاتولوژیک (= بافت ریز)) بررسی می شود.

A بیوپسی در صورت مشکوک بودن به تومور یا مشخص نبودن نوع و شأن تومور ، اغلب انجام می شود. به عنوان مثال ، چنین معاینه ای می تواند با استفاده از برش انجام شود بیوپسی. در این روش ، تومور با جراحی در معرض جزئی قرار می گیرد و یک نمونه بافت (معمولاً استخوان و بافت نرم) گرفته می شود.

اگر تجزیه و تحلیل بخش منجمد امکان پذیر باشد ، بافت تومور برداشته شده می تواند به طور مستقیم مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

• درد و
• علائم موضعی التهاب (قرمزی ، تورم ، گرم شدن بیش از حد)
• تورم غدد لنفاوی
• کاهش ناخواسته وزن (بیش از 10٪ در 6 ماه)
• فلج
• شکستگی بدون رخداد تصادف (شکستگی پاتولوژیک)
• عرق شبانه
• پالور
• از دست دادن قدرت
• شمارش خون
• تعیین BSG (= میزان رسوب خون)
• CRP (پروتئین واکنش پذیر C)
• الکترولیت ها
• آلکالن فسفاتاز (aP) و aP خاص استخوان:
• غده پروستات آنتی ژن اختصاصی (PSA) و اسید فسفاتاز (sP). این سطح در بالا می رود پروستات سرطان ، که به نوبه خود اغلب به استخوان متاستاز می شود.
• آهن: در بیماران توموری ، سطح آهن به طور معمول کم است
• پروتئین کل
• الکتروفورز پروتئین
• وضعیت ادرار: پاراپروتئین ها - شواهد میلوما (پلاسموسیتوما)