اختلال شنوایی در کودکان

تعریف

اختلالات شنوایی می توانند بلافاصله پس از تولد و همچنین در تمام مدت بروز کنند کودکی. پس از تولد ، غربالگری شنوایی نوزاد تازه متولد شده برای رد اختلالات شنوایی آشکار بلافاصله پس از تولد است. با این حال ، حتی اگر غربالگری مثبت نباشد ، اختلالات شنوایی ممکن است در اواخر زندگی ایجاد شوند. از آنجا که شنوایی برای رشد ذهنی ، اجتماعی و زبانی کودک ضروری است ، تشخیص و درمان هرچه زودتر اختلالات شنوایی مهم است.

علل

تقریباً نیمی از کودکان کم شنوا تحت تأثیر اختلالی قرار می گیرند که قبلاً در بدو تولد وجود داشته یا در 6 ماه اول پس از تولد رخ داده است. دلایل این نوع اختلالات شنوایی اغلب قابل شناسایی نیستند. عوامل وراثتی اغلب نقش دارند.

برخی از بیماری های عفونی مادر در طی بارداری یا داروهای مصرفی توسط مادر در دوران بارداری نیز می تواند دلیل آن باشد. البته، عوارض در هنگام تولد همچنین می تواند منجر به اختلالات شنوایی ، مانند کمبود اکسیژن یا ضربه به هنگام تولد شود. اختلالات شنوایی که بعداً رخ می دهد می تواند ناشی از بیماریهای عفونی مانند باشد سرخچه or سرخک. مننژیت همچنین می تواند محرک اختلالات شنوایی باشد. تروما ، به عنوان مثال آسیب به جمجمه در هنگام سقوط ، همچنین می تواند دلیل باشد.

همراه با علائم

علائمی که می تواند نشانه کم شنوایی والدین باشد عدم ترس از صداهای بلند ، عدم حواس پرتی در بازی با صدا یا گفتار ، عدم واکنش کافی به گفتار ، عدم واکنش به نام فرد ، تماس ضعیف ، بی توجهی و پرخاشگری ، حجم زیاد کنترل در اسباب بازی های رادیویی و تلویزیونی ، رشد کند گفتار ، لمس مکرر گوش ها ، زیرا ممکن است با افزایش فشار در گوش و عملکرد ضعیف در مدرسه اتفاق بیفتد. در صورت بروز یک یا چند مورد از این علائم ، باید با پزشک متخصص اطفال مشورت شود.

تشخیص

متخصص اطفال یا گوش ، بینی و متخصص گلو ابتدا با استفاده از س aboutالاتی در مورد علل احتمالی ، شکایات کودک و عوارض ، عفونت ها و دارو در دوران بارداری. این به دنبال یک معاینهی جسمی تمرکز بر روی گوش و حفره نازوفارنکس. همچنین آزمایش های شنوایی سنجی ، یعنی تست شنوایی نیز وجود دارد.

برای کودکان کوچک ، آزمایشاتی مورد استفاده قرار می گیرد که هیچ همکاری فعالی برای آنها لازم نیست ، برای کودکان بزرگتر نیز آزمایشاتی که به همکاری آنها نیاز دارد. از جمله آزمایش های شنیداری عینی (کودک مجبور به همکاری نیست) شنوایی سنجی امپدانس ، و همچنین تعیین میزان انتشار otoacoustic و پتانسیل های برانگیخته شنوایی است. روشهای شنوایی سنجی ذهنی (کودک باید به طور فعال همکاری کند) شامل شنوایی سنجی واکنش ، شنوایی سنج آستانه لحن و تشخیص شنوایی مرکزی است.