بواسیزوماب چگونه کار می کند
بواسیزوماب یک آنتی بادی مونوکلونال است که VEGF (فاکتور رشد اندوتلیال عروقی) را هدف قرار می دهد. به این ترتیب از تعامل آن با محل اتصال (گیرنده) آن جلوگیری می شود. در نتیجه، تشکیل رگ های خونی جدید (رگ زایی) مهار می شود و رشد تومور را کند می کند.
در حالی که سلول های طبیعی (سالم) در نهایت توانایی خود را برای تقسیم از دست می دهند، این مورد در مورد سلول های سرطانی صادق نیست. سلول های تومور "جاودانه" هستند، به این معنی که می توانند بارها و بارها تقسیم شوند.
برای رشد، هر تومور به خون خود نیاز دارد، زیرا به مقدار زیادی مواد مغذی و اکسیژن - که توسط خون منتقل می شود - برای تکثیر سریع بافت نیاز دارد. برای این منظور، به طور مستقل مقادیر زیادی از ماده پیام رسان VEGF را تولید می کند که پس از اتصال به گیرنده آن، تشکیل موضعی عروق خونی را تقویت می کند.
جذب، تخریب و دفع
بواسیزوماب مستقیماً از طریق انفوزیون وارد جریان خون می شود. سپس ماده فعال به سرعت در سراسر بدن پخش می شود. از آنجا که بواسیزوماب دارای ساختار پروتئینی است، می تواند به آرامی در هر نقطه از بدن تجزیه شود. پس از حدود 18 تا 20 روز، مقدار آنتی بادی به نصف کاهش یافته است.
چه زمانی بواسیزوماب استفاده می شود؟
زمینه های کاربرد (نشانه ها) برای بواسیزوماب شامل طیف گسترده ای از انواع تومورهای بدخیم، از جمله:
- سرطان پستان (سرطان پستان)
- سرطان ریه (کارسینوم برونش)
- سرطان کلیه (کارسینوم سلول کلیه)
- سرطان دهانه رحم (سرطان دهانه رحم)
بواسیزوماب خارج از اندیکاسیون های تایید شده آن - به عنوان مثال در "استفاده بدون برچسب" - برای دژنراسیون ماکولا مرطوب مرتبط با سن داده می شود. برای این منظور ماده موثره به صورت داخل زجاجیه (مستقیم به داخل زجاجیه چشم) تزریق می شود.
نحوه استفاده بواسیزوماب
بسته به تحمل، اولین انفوزیون تقریباً 90 دقیقه طول می کشد. در صورت تحمل خوب، زمان انفوزیون را می توان به 30 دقیقه کاهش داد.
بواسیزوماب معمولاً با سایر داروهای سرطان ترکیب می شود: بواسیزوماب مانع از رشد تومور می شود. سپس داروهای دیگر به مرگ تومور کمک می کنند. این یک ترکیب بسیار معقول و موثر در درمان سرطان ایجاد می کند.
عوارض جانبی بواسیزوماب چیست؟
برخلاف بسیاری از داروهای سرطان دیگر، تحمل بواسیزوماب را می توان به عنوان خوب طبقه بندی کرد.
اغلب، یعنی در یک تا ده درصد از افراد تحت درمان، بواسیزوماب عوارض جانبی به شکل درد در محل تزریق، خستگی، ضعف، اسهال، درد شکم و واکنش های آلرژیک ایجاد می کند.
به ندرت، خونریزی گوارشی، لخته شدن خون، فشار خون بالا، یبوست و تغییرات پوستی ایجاد می شود.
موارد منع مصرف
بواسیزوماب نباید در موارد زیر استفاده شود:
- حساسیت مفرط به ماده موثره یا هر یک از ترکیبات دیگر دارو.
- حساسیت به محصولات سلولی CHO (تخمدان همستر چینی) (سلول‌های CHO برای تولید بواسیزوماب استفاده می‌شوند)
- بارداری
تداخلات دارویی
هنگامی که بواسیزوماب با داروهای ضد سرطان خاص (ترکیبات پلاتین، تاکسان ها) تجویز می شود، عفونت ها و برخی تغییرات شمارش خون (نوتروپنی) شایع تر هستند.
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه بواسیزوماب پاسخگویی را مختل می کند وجود ندارد.
محدودیت سنی
اطلاعات محدودی در مورد استفاده از بواسیزوماب در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال در دسترس است. بنابراین، در بیماران در این گروه سنی، در هر مورد باید فواید درمان در مقابل خطر فردی توسط پزشک معالج سنجیده شود.
بارداری و شیردهی
ماده فعال به طور بالقوه می تواند به شیر مادر منتقل شود (همانطور که آنتی بادی های طبیعی از مادر می توانند). بنابراین، زنان هنگام درمان با بواسیزوماب باید شیردهی را قطع کرده و تا شش ماه پس از درمان از شیردهی خودداری کنند.
نحوه دریافت دارو با بواسیزوماب
بواسیزوماب فقط ممکن است توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی تجویز شود. به عنوان یک قاعده، تزریق ها مستقیماً به پزشک تحویل داده می شود، به طوری که بیماران مجبور نیستند دارو را خودشان از داروخانه سفارش دهند یا تحویل بگیرند.
بواسیزوماب چه مدت شناخته شده است؟
در این بین، حق ثبت اختراع بواسیزوماب منقضی شده است و اولین بیوسیمیلارها (محصولات کپی) قبلا منتشر شده اند.
