آیا بعد از عمل نیاز به توانبخشی دارم؟
بعد از هر ران قطع عضو، درمان توان بخشی لازم است تا بیماران یاد بگیرند که با وضعیت زندگی جدید خود کنار بیایند. علاوه بر این برای کمک به مراقبت از زخم جراحی تازه ، تنظیم پروتز و آموزش راه رفتن از اجزای اساسی ماندگاری در توانبخشی است. هدف از درمان توانبخشی این است که بیماران با معلولیت جدید خود را تا آنجا که می توانند زندگی مستقلی داشته باشند. پشتیبانی روانی برای پردازش از دست دادن یک قسمت از بدن نیز در اینجا انجام می شود.
اتصالات پروتز به چه صورت است؟
آماده سازی برای اتصالات مصنوعی در بیمارستان آغاز می شود. اگر بهبود جای زخم به موقع و بدون تحریک باشد ، می توان اولین قرار ملاقات با یک تکنسین ارتوپدی را پس از مشورت با پزشک ترتیب داد. اول از همه ، متخصص پروتز a گچ ریخته از کنده ای که اولین سوکت پروتز از آن ساخته شده است.
این مربوط به شکل فردی اندام باقیمانده است و باقیمانده را نیز شامل می شود پا. تکنیک های مختلفی وجود دارد که پس از بحث دقیق ، مناسب ترین آنها انتخاب می شود. اولین پروتزی که بیمار دریافت می کند موقت است ، به اصطلاح پروتز موقت، از آنجا که اندام باقیمانده هنوز می تواند به طور قابل توجهی در دوره اولیه پس از تغییر کند قطع عضو، به عنوان مثال با افزایش یا کاهش حجم اندام باقیمانده.
هنگامی که التیام زخم کامل است و اندام باقیمانده دیگر تغییر نمی کند ، یک سوکت قطعی نهایی ساخته می شود. قطعات مختلفی به منظور ایجاد پروتز بهینه برای هر مورد خاص ، به این سوکت قطعی سازگار شده است. همچنین بسیاری از امکانات و تغییرات وجود دارد که می تواند در همکاری با متخصص پروتز آزمایش شود و بهینه شود.
بعد از قطع عضو ، چه سطح مراقبت ارائه می شود؟
گرچه فرافرمال است قطع عضو یک وقفه اساسی در زندگی و زندگی روزمره هر فرد آسیب دیده است ، فرد به طور خودکار از یک سطح ثابت مراقبت برخوردار نمی شود. درخواست این کار باید انجام شود و به موارد خاص بستگی دارد. علائم همراه قبل از قطع عضو به بیماری زمینه ای بستگی دارد.
اگر علت آن عروقی باشد انسداد, درد اغلب اتفاق می افتد علاوه بر این پا ممکن است احساس سرما و سفتی کند ، زیرا دیگر به اندازه کافی تأمین نمی شود خون. بیماران مبتلا به دیابت از طرف دیگر ، معمولاً هیچ حسی احساس نمی شود درد زیرا آنها رنج دیده اند آسیب عصبی به دلیل دیابت ، که مانع می شود درد سیگنال های منتقل شده
عفونت ها با علائم کلاسیک التهاب مانند درد ، قرمزی ، گرم شدن بیش از حد ، تورم و از دست دادن عملکرد ظاهر می شوند. تومورها علائم بسیار متفاوتی را به همراه دارند. آنها می توانند دردناک باشند ، اما لازم نیست. بعضی اوقات با محدودیت های حرکتی مشهود است. اغلب اینها همچنین یافته های تصادفی هستند که علائمی ایجاد نمی کنند و به طور تصادفی در طی معاینه کشف می شوند.
