آنتی بادی ها: عملکرد و بیماری ها

آنتی بادی، همچنین به عنوان شناخته شده است ایمونوگلوبولین ها، نقش اصلی را در انسان بازی می کنند سیستم ایمنی بدن. این ماکرومولکول ها در خون و واسطه پاسخ ایمنی هومورال همه مهره داران بالاتر است.

آنتی بادی چیست؟

سلولهای پلاسما سلولهای سلولهای پلاسما هستند سیستم ایمنی بدن و برای تولید و شکل گیری استفاده می شود آنتی بادی. نارنجی: سلولهای پلاسما ، سفید: آنتی بادی. برای بزرگنمایی کلیک کنید. آنتی بادی ها هستند پروتئین ها یافت شده در خون، روی سلولهای ایمنی و مایع بافت خارج سلول. تولید آنها توسط آنتی ژن (برای تولید آنتی بادی) آغاز می شود. آنتی ژن ها معمولاً مواد خارجی هستند ، به عنوان مثال ساختارهای سطحی روی پاتوژن ها مانند باکتری or ویروس ها. آنتی بادی ها این آنتی ژن ها را تشخیص داده و به آنها متصل می شوند ، در نتیجه پاتوژن خنثی و از بین می رود. آنها به داخل آزاد می شوند خون توسط یک کلاس خاص از گلبول های سفید خون سلولهای پلاسما نامیده می شود. سلولهای پلاسما B متفاوت هستند لنفوسيت ها. ب لنفوسيت ها، به نوبه خود ، یک کلاس خاص از گلبول های سفید خون. هر لنفوسیت B یک آنتی ژن خاص را تشخیص می دهد. پس از تماس با آنتی ژن "آن" ، لنفوسیت B فعال شده و شروع به تولید آنتی بادی هایی می کند که علیه همان آنتی ژن کار می کنند.

توابع ، نقش ها و معانی پزشکی و بهداشتی.

وقتی آنتی بادی ها با آنتی ژن خود تماس می گیرند ، باعث ایجاد پاسخ ایمنی هومورال در برابر آن می شوند. سه عملکرد اصلی آنها در انجام این کار خنثی سازی ، opsonization و فعال سازی سیستم مکمل است. آنها همه اینها را با اتصال آنتی ژن خود به دست می آورند. آنتی بادی یک مولکول بزرگ با ساختار یپسیلون شکل است. ساقه یپسیلون و قسمت تحتانی دو بازوی کوتاه متعلق به حوزه اصطلاحاً ثابت است. در تمام آنتی بادی های یک کلاس یا همان ایزوتایپ یکسان است. دامنه های متغیر در انتهای دو بازوی کوتاه ypsilon قرار دارند. آنها مکانهای خاص اتصال آنتی ژن را تشکیل می دهند که یک "اپی توپ" بسیار خاص را در سطح آنتی ژن تشخیص می دهند. اپی توپ یک ساختار زیر مولکولی است ، به عنوان مثال یک بخش کوتاه از پروتئین سطحی یک باکتری (پروتئین سطح آنتی ژن خواهد بود). به لطف دو بازو ، هر آنتی بادی می تواند دو اپی توپ "خود" را متصل کند و در نتیجه چندین آنتی ژن را نیز به هم پیوند دهد ، که به آن آگلوتیناسیون می گویند. خنثی سازی: آنتی بادی ها سموم را خنثی می کنند ، باکتری و ویروس ها با اتصال به آنها و جلوگیری از ورود آنها به سلولهای بدن انسان. پس از زایمان: هنگامی که آنتی بادی آنتی ژن خود را متصل کرد ، آن را برای سایر سلول های ایمنی مانند فاگوسیت ها مشخص می کند ، سپس آنتی ژن را از بین می برد. سیستم مکمل: این آبشار بیش از سی است پروتئین ها که پی در پی به سطح میکروارگانیسم ها متصل می شوند (به عنوان مثال ، یک باکتری) و باعث ایجاد چندین مکانیسم ایمنی می شوند. آنها می توانند باکتری را برای فاگوسیت ها علامت گذاری کنند ، پاسخ های التهابی را تحریک کنند یا رهبری مستقیماً به لیز با رانش منافذ به داخل غشای سلولی. آنتی بادی متصل به سطح باکتری می تواند سیستم مکمل را از طریق اصطلاحاً "مسیر کلاسیک" فعال کند.

بیماری ها ، بیماری ها و اختلالات

افزایش یک تیتر آنتی بادی در خون نشان دهنده پاسخ ایمنی مداوم و در نتیجه عفونت است. همچنین ، آنتی بادی های موجود نشان می دهد کسی واکسینه شده است یا علیه برخی بیماری ها آنتی بادی ها خود واسطه محافظت از واکسیناسیون هستند. در ایمن سازی غیرفعال ، مستقیماً آنتی بادی هایی به بیمار تزریق می شود كه علیه یك پاتوژن خاص هدایت می شود. این محافظت از واکسن مدت زیادی دوام ندارد زیرا آنتی بادی های تزریق شده با گذشت زمان تجزیه می شوند و نمی توانند تکرار شوند. در ایمن سازی فعال ، آنتی ژن ها به جای آنتی بادی تزریق می شوند. اینها می توانند ضعیف یا کشته شوند پاتوژن ها یا قسمتهایی از عوامل بیماری زا (سطح تصفیه شده) مولکول ها of ویروس ها و باکتری). سیستم ایمنی بدن از فرد واکسینه شده ، اپی توپ روی آنتی ژن های تزریق شده را شناسایی کرده و آنتی بادی علیه آنها تولید می کند. اگر بعداً فرد واکسینه شده با آن تماس پیدا کند پاتوژن ها، آنتی بادی های موجود در حال حاضر بلافاصله پاسخ ایمنی بدن را تحریک می کنند. عوامل بیماری زا قبل از ایجاد بیماری از بین می روند. مقداری واکسن (به عنوان مثال ، در برابر بیماری های دوران کودکی سرخک, اوریون و سرخچه) می تواند مصونیت مادام العمر ایجاد کند. به عنوان یک قاعده ، بنابراین ، ایمن سازی فعال نسبت به ایمن سازی غیرفعال ارجح است ، به شرطی که واکسن ایمن باشد. تولید آنتی بادی ضعیف (به عنوان مثال به دلیل نقص ارثی سلول B) باعث ایجاد انواع مختلف نقص ایمنی بیماریها وقتی آنتی بادی ها به اپی توپ های خود بدن متصل می شوند و متعاقباً باعث پاسخ ایمنی می شوند ، بیماری های خود ایمنی به وقوع پیوستن.