نبض | آستانه بی هوازی

نبض

La افزایش نبض - در چه نقطه ای نبض بیش از حد بالا تلقی می شود؟ نبض یا حتی آن قلب نرخ را می توان با فرمول های مختلف محاسبه کرد. یک فرمول که حداکثر را محاسبه می کند قلب سرعت یا حداکثر نبض بسیار ساده است ، اما جز individual جداگانه را ترک می کند فرمول: "180 منهای سن" یا "220 منهای سن ، که 70 درصد آن سن است". فرمول پیچیده تر ، اما دقیق تر فرمول CARVON است.

شما به نبض استراحت ، نبض مایکسمال و فاکتور تمرین نیاز دارید. گسترده تحمل آموزش با 0.6 (60٪) و فشرده محاسبه می شود تحمل آموزش با 0.8 (80٪). فرمول این است: "حداکثر قلب نرخ - نبض استراحت * فاکتور + نبض استراحت ".

ضربان نبض در آستانه بی هوازی تقریباً 85 تا 95 درصد حداکثر مقدار آن است. در این منطقه اکسیژن استنشاق شده برای سوزاندن انرژی مورد نیاز بدن کافی نیست و عضله شروع به بیش از حد تخلیه می کند. ضربان نبض در آستانه بی هوازی بسیار فردی است و همچنین به وضعیت بستگی دارد سازگاری و نوع ورزش.

به عنوان مثال ، دونده ها از نظر عضلانی نسبت به دوچرخه سواران و در نتیجه ضربان نبض کمی بیشتر در ناحیه بی هوازی هستند. اگر در طی یک جلسه تمرینی وارد منطقه بی هوازی شوید ، می توانید این حالت را روی منحنی نبض یا بار مشاهده کنید ، سپس خمشی را نشان می دهد. این بدان معنی است که تعداد ضربان قلب نمی تواند به همان میزان عملکرد افزایش یابد.

منحنی پالس اصطلاحاً پهن کننده را نشان می دهد. به عنوان مثال ، نبض اطراف آستانه بی هوازی را می توان در 174 ضربه تخمین زد. با آموزش ضربان نبض در آستانه بی هوازی کاهش نمی یابد ، اما بدن با گذشت زمان از نظر اقتصادی کار می کند ، با همان ضربان نبض سریع تر می شود.

در حالت استراحت ، همه دارای لاکتات غلظت 1 تا 1.8 mmol / l در خون. این مقدار اساسی نتیجه فعالیت مداوم اندام و عضله است. اگر بار روی بدن افزایش یابد ، عضلات بیشتری فعال می شوند و لاکتات غلظت بین 2 تا 4 میلی مول در لیتر لاکتات در خون.

این منطقه انتقال هوازی - بی هوازی است. هرچه بار بیشتر باشد ، تأمین انرژی بر اساس اکسیژن برای بدن دشوارتر است. بدن دچار کمبود اکسیژن می شود و انرژی به روش بی هوازی - لاکتاسید تأمین می شود.

لاکتات در عضلات تشکیل شده و به جریان خون منتقل می شود. آستانه بی هوازی حدود 4 میلی مول در لیتر است و توانایی یک ورزشکار را در به تعویق انداختن و به تاخیر انداختن افزایش غلظت لاکتات در بدن تا حد ممکن نشان می دهد. اگر بار بیشتر باشد ، سطح لاکتات بیشتر افزایش می یابد و غلظت لاکتات همچنان افزایش می یابد.

بدن دیگر قادر به تجزیه لاکتات سریعتر از تجمع آن نیست. در آستانه بی هوازی می توانید خمشی را در منحنی لاکتات مشاهده کنید ، دقیقاً مانند نبض. از آن به بعد ، مقدار لاکتات به طرز ضد متناسب با بار بسیار شدید افزایش می یابد.

بنابراین به آستانه بی هوازی حد بالای لاکتات نیز گفته می شود تعادل. این حالت حالت پایدار نیز خوانده می شود ، جایی که اکسیژن دریافتی دیگر برای تأمین کل انرژی مورد نیاز کافی نیست. مطالعات و تحقیقات نشان داده است که آستانه بی هوازی را می توان از طریق غلظت لاکتات و تجزیه و تحلیل گاز تنفسی نیز تعیین کرد.

به دلیل تولید لاکتات بالاتر از آستانه بی هوازی ، ترکیب تولید انرژی تغییر می کند و بنابراین ترکیب تنفس گازهایی که بازدم می شوند. به همین دلیل ، از آستانه بی هوازی به آستانه لاکتات نیز یاد می شود ، زیرا تجمع و تجزیه دیگر در این آستانه در تعادل نیست. از آنجا که این آستانه لاکتات برای همه یکسان نیست ، اما به قانون اساسی ، تغذیه و سازگاری، آن را IANS ، آستانه بی هوازی فردی نیز می نامند. بنابراین آستانه لاکتات / آستانه بی هوازی نباید بر اساس 4 میلی مول در لیتر باشد ، بلکه بسته به میزان شما بین 2.5 و 4.2 میلی مول در لیتر است. شرط. همچنین می توان با آموزش و رژیم غذایی.