پست سنجی تمدد اعصاب (PIR) یک تکنیک فیزیوتراپی برای شل کردن عضلات متشنج است. بعد از یک ضربه ، یعنی آسیب دیدگی ، اما همچنین بعد از یک عمل ، عضلات ما می خواهند با افزایش لحن ، یعنی کشش ، و با کاهش توانایی حرکت در منطقه آسیب دیده ، از منطقه آسیب دیده محافظت کنند.
اطمینان از بسیج زودهنگام و ارتقا mob تحرک در ناحیه آسیب دیده معمولاً مهم است. برای رسیدن به این ، Postisometric تمدد اعصاب (PIR) می تواند عضلات هیپرتونیک را شل کرده و دامنه حرکت را افزایش دهد. این تکنیک بر اساس این فرض است که پس از اینکه عضله به طور ایزومتریک تنش ایجاد کرد ، در یک لحن تن خود را از دست می دهد تمدد اعصاب فاز و دامنه حرکت افزایش می یابد.
آرام سازی Postisometric (PIR) را می توان توسط بیمار به تنهایی برای برخی از گروه های عضلانی انجام داد. با این حال ، معمولاً یک درمانگر ملزم به تنظیم مقاومت ها و دستورات مناسب است. این روش مخصوصاً برای بسیج زودهنگام هنگامی که هنوز ولتاژ محافظتی وجود دارد مناسب است. با توجه به کشش ایزومتریک ، می توان حتی بر دامنه های حرکتی کوچک نیز کار کرد. باید اطمینان حاصل شود که کشش عضلانی ایزومتریک در برابر مقاومت صورت می گیرد و بنابراین ساختار آسیب دیده باید به اندازه کافی تثبیت شود!
پیاده سازی
اجرای آرامش پس سنجی نسبتاً ساده است. بیمار باید همیشه در موقعیت شروع راحت باشد که در آن احساس کمبود یا عدم احساس کند درد تا جایی که ممکن است. یک عضله درد به طور حتم باعث ایجاد تنش محافظتی بیشتری می شود و بنابراین برای موفقیت در ورزش نتیجه مثبتی ندارد.
این تمرین از موقعیتی شروع می شود که در آن بیمار انتهای حرکت خود را دارد اما هنوز احساس نمی کند درد. در این مرحله ، درمانگر در عضله مقاومت ایجاد می کند تا شل شود و از بیمار می خواهد بدون هیچ حرکتی در برابر مقاومت تنش ایجاد کند. کشش عضله در یک طول ثابت - بدون حرکت - ایزومتریک نامیده می شود.
کشش برای حدود 5-10 ثانیه نگه داشته می شود و سپس درمانگر از بیمار می خواهد تا تنش را آزاد کرده و عضله را شل کند. در طول مرحله آرام سازی ، درمانگر اکنون می تواند به طور منفعل دامنه حرکت را به داخل گسترش دهد کشش عضله شل شود. اگر ضد تنش وجود داشته باشد یا درد، دامنه جدید حرکت رسیده است.
جلسه بعدی را می توان شروع کرد. اگر بعد از چندین جلسه دیگر نمی توان دامنه حرکتی بیشتری ایجاد کرد ، موقعیت تازه به دست آمده باید تثبیت شود. در صورت امکان ، این کار با کشیدن حریف عضله منفجر می شود. با قرار دادن مقاومت در برابر ، کشش می تواند ایزومتریک / متحدالمرکز باشد کشش جهت ، یا خارج از مرکز. حریف تنش می کند و فقط باید از موقعیت جدید خیلی آهسته خارج شود - فعالیت عضلات خارج از مرکز ، طولانی شدن کند و کنترل شده عضله را توصیف می کند.
