قرارداد خانه
ساکنان یک خانه یا سایر اشکال اسکان (با امکانات پرستاری یا مراقبتی) دارای حقوق خاصی هستند که در قرارداد خانه مربوطه تنظیم شده است. ساکن آینده خانه آن را با اپراتور خانه به پایان می رساند.
از 1 اکتبر 2009، جزئیات قراردادهای خانه و قراردادهای مراقبت تحت قانون قراردادهای مسکن و خانه مراقبت است که در سراسر آلمان اعمال می شود. فرقی نمی کند که در خانه سالمندان، آسایشگاه یا خانه معلولان زندگی می کنید.
سایر مقررات مربوط به خانه ها، مانند حداقل الزامات ساختاری و کارکنان، توسط ایالت های فدرال در قوانین ایالتی تنظیم می شوند.
نظارت در منزل
مقام نظارت بر خانه بررسی می کند که آیا خانه ها به الزامات کیفیت مشخص شده پایبند هستند یا خیر. این موضوع مربوط به ایالت های فدرال است و بنابراین از ایالت به ایالت دیگر متفاوت عمل می کند. مرجع نظارتی خانه مسئول خانه مربوطه باید در قرارداد خانه ذکر شود. علاوه بر این، معمولاً می توان لیستی را از اداره رفاه اجتماعی مربوطه دریافت کرد. در این فهرست آمده است که کدام مقام مسئول نظارت بر یک خانه خاص است.
به عنوان یک اصل، ناظر خانه حداقل یک بار در سال هر خانه را بازرسی می کند. بازرسی ها ممکن است در هر زمانی اعلام یا اعلام نشده باشند.
حق حرف زدن
حتی اگر اپراتور خانگی تمام تصمیمات مهم سازمانی را می گیرد - ساکنان این فرصت را دارند که نظر خود را بیان کنند. این کار از طریق یکی از سه نهاد نمایندگی انجام می شود: هیئت مشاوران خانه، وکیل خانه یا نهاد جایگزین. مدیریت خانه باید تمام تغییرات مهم برنامه ریزی شده را از قبل با نهاد نمایندگی مقیم مربوطه در میان بگذارد.
هیئت مشاوران خانه
علاوه بر ساکنان، بستگان و سایر افراد مورد اعتماد نیز می توانند به عضویت هیئت مشورتی خانه انتخاب شوند. آنها با هم تغییراتی را پیشنهاد می‌کنند، شکایات ساکنان را ارسال می‌کنند و به ساکنان جدید کمک می‌کنند تا در آنجا مستقر شوند.
هیئت مشاوران خانه نیز باید در مذاکرات جبران خسارت و در مذاکرات بر سر قراردادهای خدمات و کیفیت مشارکت داشته باشد. همچنین در تضمین کیفیت و نظارت توسط سرپرست خانه نقش دارد.
مدیریت خانه باید هیئت مشاوران خانه را در موارد زیر درگیر کند:
- تدوین قراردادهای مدل خانه
- @ تدوین قوانین و مقررات خانه
- رویدادهایی برای ساکنان
- تغییرات ساختاری
- ارتقای کیفیت مسکن، مراقبت و خدمات غذایی
وکیل خانه
اگر خانه ای نتواند حداقل سه داوطلب را بیابد که با هم کار کنند تا یک هیئت مشاوره خانه تشکیل دهند، یک وکیل منتخب خانه به جای آن وظایف مناسب را انجام می دهد. این یک موقعیت داوطلبانه است که یک ساکن، بستگان یا مراقب یک ساکن می تواند آن را به عهده بگیرد. وکیل خانه تنها تا انتخاب مجدد هیئت مشاوران خانه جدید در سمت خود باقی می ماند.
هیئت جایگزین
جایگزینی برای وکیل خانگی، کمیته جایگزین است. این می تواند متشکل از بستگان، مراقبان و نمایندگان گروه های خودیاری سالمندان یا افراد معلول باشد. مانند کمیته جایگزین، وکیل خانه دارای وظایف و حقوقی مشابه هیئت مشاوران خانه است. زمانی که ساکنین تقریباً به طور انحصاری افرادی هستند که نیاز به مراقبت شدید یا بیماران زوال عقل دارند که نمی توانند از جانب خود صحبت کنند، به این بیماری گفته می شود.
انعقاد قرارداد خانه سالمندان
در قرارداد باید به صراحت گزینه های مشاوره و شکایات (مرجع نظارت خانه) با جزئیات آدرس های تماس ذکر شود. فراتر از حداقل الزامات قانونی (مانند حمایت از ساکنان یا توافق با سازمان های رفاه اجتماعی)، ساکنان می توانند در مورد محتوای قرارداد مذاکره کنند. در هیچ موردی ملزم به پذیرش قرارداد خانه بدون تغییر نیستند. مقررات اضافی به نفع ساکنان معمولاً توسط مقام نظارت خانه مورد اعتراض قرار نمی گیرد.
مفاد قرارداد خانه
هر قرارداد خانه باید خدمات خانه را با جزئیات شرح دهد. این شامل، برای مثال، مدل مراقبت، دامنه اقدامات فعال و توانبخشی، و همچنین مراقبت های پزشکی و فرصت های شغلی است. همچنین باید توجه داشت که کدام خدمات توسط ارائه دهندگان خدمات خارجی ارائه می شود. مکان ها و امکانات استفاده توضیح داده شده است، به عنوان مثال در کجا غذا در دسترس است، آیا آسانسور وجود دارد و آیا حیوانات خانگی مجاز هستند یا خیر.
این قرارداد حاوی اطلاعاتی در مورد خدمات خانه داری، وعده های غذایی، خدمات مراقبتی، کمک های موجود و خدمات اضافی مورد توافق فردی است. اطمینان حاصل کنید که خدمات و شرایط زندگی تا حد امکان دقیق توضیح داده شده است. خدماتی که در قرارداد خانه سالمندان گنجانده نشده اند، پس از آن قابل مطالبه نیستند - به جز افزایش هزینه.
هزینه های اقامت در خانه نیز باید به وضوح در قرارداد ذکر شود: شامل چه خدماتی می شود و هزینه های اضافی از کجا ممکن است ایجاد شود؟ ساکنان باید بتوانند تخمین بزنند که در صورت استفاده از خدمات اضافی مربوطه، با چه بار مالی مواجه خواهند شد. به همان اندازه مهم است که بدانیم اگر قبلاً به مراقبت نیاز داشته باشند، چه سهمی از هزینه ها را بیمه مراقبت طولانی مدت پوشش می دهد.
هزینه های مراقبت از جمله پرستاری، خوابگاه، غذا و سایر خدمات باید به طور جداگانه بیان شود. اپراتور خانگی باید افزایش هزینه ها را چهار هفته قبل از اجرایی شدن اطلاع دهد و توجیه کند. تمایز هزینه های خانه بر اساس واحد هزینه مجاز نیست.
بندهای غیر قابل قبول
قوانین خانه مشابه قوانین خانه است. اپراتور خانه آنها را با مشورت هیئت مشاوره خانه تنظیم می کند. محتوا باید با قانون خانه مطابقت داشته باشد.
اغلب قوانین خانه نیز بخشی از قرارداد خانه است. در این مورد، اپراتور خانه ممکن است قوانین خانه را بدون رضایت ساکنان تغییر ندهد: بندهایی در قرارداد خانه مبنی بر اینکه قوانین خانه در نسخه معتبر فعلی خود بخشی از قرارداد خانه است، نامعتبر است.
