سولفون نوآمین

معرفی

نوامین سولفون دارویی است که فقط با نسخه تجویز می شود و حاوی ماده موثره است متامیزول و فقط به دستور پزشک قابل استفاده است. نوآمینسولفون دارای خواص ضد درد ، تب بر و ضد اسپاسم است. Novaminsulfone برای موارد حاد شدید استفاده می شود درد پس از جراحات و عمل ها ، برای دردهای شبیه گرفتگی مانند قولنج صفراوی و مجاری ادراری ، برای درد تومور یا درد شدید قابل مقایسه

نوآمینسولفون در موارد زیاد نیز م effectiveثر است تب، که با اقدامات دیگر نمی توان آن را کاهش داد. در حاد درد و درد شدید مزمن ، نوفامین سولفون یک مسکن قوی است در حالی که از سایر اقدامات درمانی نمی توان استفاده کرد. ماده فعال متامیزول به دلیل اثرات سوverse احتمالی احتمالی آن بحث برانگیز است و بندرت تجویز می شود.

با این حال ، ماده فعال موجود در نوامیزول دارای خاصیت تب بر و ضد درد بسیار خوبی است ، به همین دلیل هنوز هم به طور گسترده در بیمارستان ها استفاده می شود. نوآمینسولفون اغلب به عنوان داروی ذخیره استفاده می شود. این به این معنی است که نوفامین سولفون هنگامی استفاده می شود که اقدامات دیگر موفقیت آمیز نبوده است.

کاربرد

نوآمین سولفون معمولاً به صورت قرص ، قرص روکش دار ، قرص جوشان ، محلول های خوراکی و شیاف برای کودکان در دسترس است. پزشک معالج به طور معمول تعیین می کند که کدام نوع دوز برای درمان مناسب باشد. از نوآمین سولفون اغلب برای تسکین این بیماری استفاده می شود درد علائم فتق دیسک.

زیاد تب با سولفون نوآمین به خوبی کاهش می یابد. سولفون نوآمین همچنین می تواند در موارد درد مفاصل به دلیل فشار بیش از حد ، درد ناشی از به اصطلاح کمری (سندرم حاد کمری) یا ایسیالژی. مناطق دیگر کاربرد نوفامین سولفون هستند سرخک, مننژیت, انسداد اسپوندیلیت و غده ای تب. نوآمین سولفون همچنین برای دردهای شدید تا بسیار شدید که استفاده از مواد افیونی برای آنها مفید است مثر است داروهای ضد درد (مانند مورفین) هنوز مشخص نشده است ، به عنوان مثال کبودی ، سردرد, دندان درد, درد شکم، درد عضلانی یا کمر درد.

اثر

نوآمین سولفون از داروهای ضد درد غیر اسیدی متعلق به گروه مسکن های غیر افیونی است. مکانیسم عملکرد ماده فعال متامیزول هنوز کاملاً روشن نشده است. فرض بر این است که به مرکز حمله می کند سیستم عصبی (نخاع و مغز) ، اما در بقیه بافت بدن نیز موثر است.

به نظر می رسد نوآمیزول مانع انتقال درد از محل درد به مغز (محل درک درد). این انتقال درد از طریق بافت خاصی انجام می شود هورمون، به اصطلاح پروستاگلاندین هااست. اینها پروستاگلاندین ها مواد پیام رسان تقویت کننده التهاب هستند که در درک درد نقش دارند.

مهار پروستاگلاندین ها توسط نوامین سولفون با کاهش حساسیت گیرنده های درد در بافت منجر به تسکین درد (بی دردی) می شود. از آنجا که ماده موثره نوامین سولفون همچنین بر دستگاه های عصبی درد آور تأثیر می گذارد مغز و نخاع، همچنین تأثیر مهار کننده ای در درک درد دارد. نوآمین سولفون علاوه بر تسکین درد ، دارای اثر شل کنندگی عضلانی یا ضد اسپاسم است.

مکانیسم های بعدی عمل مشکوک و مورد بحث قرار می گیرند. اثر متامیزول مانند اثر داروهای ضد التهابی اسیدی غیر استروئیدی است (اصطلاحاً NSAID ها ، به عنوان مثال استیل سالیسیلیک اسید ، ایبوپورن). با این حال ، از آنجایی که متامیزول یک ماده فعال غیر اسیدی است ، به سختی در بافت ملتهب تجمع نمی یابد و بنابراین بر خلاف NSAID های اسیدی ، اثر ضد التهابی (ضد التهابی) ندارد.