گوش داخلی | گوش انسان

گوش داخلی

In گوش داخلی (auris interna ؛ هزارتوی ؛ گوش داخلی) حلزون گوش است ، جایی که صدا به تکانه های عصبی تبدیل می شود. درست در کنار آن عضوی از وجود دارد تعادل (اندام دهلیزی). در مقابل با گوش میانی, گوش داخلی مملو از مایعات است ، اصطلاحاً پری و اندولنف.

هر دو مایعات دارای ترکیبات شیمیایی مختلف هستند. جمجمه استخوان ، که در آن گوش داخلی واقع شده است ، استخوان پرفروش نامیده می شود و شکل دقیق (هزارتوی استخوانی) می دهد. حلزون استخوان همچنین حلزون گوش اضافه می شود که در آن اندام شنوایی قرار دارد ، دهلیز در گوش (vestibulum) ، قوس های استخوانی ، که در آن قرار دارد اندام تعادل دروغ و درونی کانال شنوایی (گوشت داخلی صوتی) با شنوایی و دهلیزی اعصاب (عصب vestibulocochlear ، عصب صوتی استاتیک ، عصب جمجمه 8).

حلزون گوش و اندام شنوایی (اندام کورتی) اندام شنوایی در گوش در داخل حلزون استخوانی قرار دارد. حلزون به صورت مارپیچ به دور محور خودش می پیچد. از سه کانال یکی بالاتر از کانال دیگر تشکیل شده است ، پله تمپان (scala tympani) ، مجرای حلزون گوش (ductus cochlearis) و راه پله دهلیزی (scala vestibuli).

بین این سه کانال پوستی نازک (غشای) وجود دارد (غشای Reissner و غشا bas پایه) ، که می تواند منجر به از دست دادن شنوایی or وزوز گوش اگر آسیب دیده باشد (به عنوان مثال مریضی منیر) اندام های حسی واقعی برای شنوایی در کانال حلزون گوش قرار دارند ، جایی که امواج مکانیکی به تکانه های عصبی تبدیل می شوند. جزئیات تشریحی بیشتر را می توانید در مبحث ما بیابید: گوش داخلی در صورت التهاب (فارنژیت، رینیت) ، بافت اطراف آن در نازوفارنکس می تواند تا حدی متورم شود که شیپور گوش در گوش بسیار باریک شود و دیگر نتواند عملکرد خود را به عنوان یک اکولایزر فشار انجام دهد.

در شرایطی که آنفولانزامانند عفونت ها ، بنابراین می توان احساس فشار مشابهی ایجاد کرد. هنگام بلع ، خمیازه یا فشار هوای مصنوعی ، همانطور که به غواصان آموزش داده می شود ، اختلاف فشار معمولاً در افراد سالم قابل جبران است. عضو تعادل اندام تعادل انسان دو نوع شتاب را ثبت می کند: شتاب خطی و شتاب زاویه ای.

هنگام شروع اتومبیل ، فشار دادن روی صندلی و یا پرواز در موشک ، ما شتاب خطی در گوش را تجربه می کنیم. شتاب زاویه ای به معنای هر تغییری در موقعیت ما است سر از حالت قائم. دو کیسه دهلیزی (بطنی و ساکولوس) در گوش مسئول ثبت شتاب خطی هستند.

آنها مجهز به سلولهای حسی هستند که در هنگام شتاب گیری خطی خم می شوند. وقتی خم می شوند ، هیجان زده می شوند و سیگنال هایی را به مرکز ارسال می کنند مغز، بنابراین ما از شتاب آگاه می شویم. سیستم بازی در گوش برای درک شتاب زاویه ای موجود است.

از آنجا که ما باید تغییرات موقعیت خود را در هر سه بعد درک کنیم ، سه آرشیو داریم. آنها با یک مایع (اندولنف) پر می شوند. وقتی که سر جابجا شده است ، این مایعات به دلیل اینرسی خود متوقف می شود و در نتیجه یک حسگر (گنبد ، کپولا) را در کانال نیم دایره خم می کند.

کپولا در برابر آن منحرف می شود سر حرکت و تغییر سرعت را ثبت می کند (= شتاب). هرچه موقعیت سر سریعتر تغییر کند ، گنبد بیشتر منحرف می شود. هر دو سیستم حسگر - سلولهای حسی کیسه های دهلیزی و گنبدهای قوسها - به عصبی متصل هستند (nervus vestibulocochlearis ، عصب جمجمه 8 ام) ، که کلیه اطلاعات مربوط به تغییرات موقعیت را به مغز. اگر سیستم سنسور آسیب دیده باشد (به عنوان مثال در موقعیت پاروکسیسم Beningning) سرگیجه (BPLS) ، سرگیجه موقعیت خوش خیم) یا اگر عصب جمجمه 8 (نوریت وستیبولاریس) ملتهب شود ، احساس سرگیجه می کنیم. اطلاعات بیشتر در این زمینه نیز موجود است: سرگیجه