کاربرد پزشکی | هپارین

کاربرد پزشکی

هپارین در ارگانیسم انسان و حیوان تولید می شود. در انسان ، به اصطلاح ماست سل ها سنتز و آزاد می شود. پس از کشف ارزش درمانی بسیار زیاد آن (در سال 1916 کشف شد ، برای اولین بار در سال 1935 در انسان اعمال شد) ، استخراج آن از ریه های گاو یا روده خوک آغاز شد.

این ماده یکی از داروهای ضد انعقادی است که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد (کومارین ها مانند Marcumar همان هدف را دارند ، اما از طریق مکانیسم دیگری عمل می کنند). هپارین به آنتی ترومبین III ضد انعقاد متصل می شود و اثر ضد انعقادی آن را افزایش می دهد. بسته به طول زنجیر ، تأثیرات مختلف و در برخی موارد نیز خواص متفاوت دارد.

بدون شکست هپارین با زنجیره بلند است و با اتصال به آنتی ترومبین III ، فاکتورهای انعقادی II و X را مهار می کند. در طول درمان با این هپارین ، خون سطح دارو باید به طور منظم کنترل شود ، زیرا خطر مصرف بیش از حد وجود دارد. نتیجه این امر افزایش تمایل به خونریزی است (با "مایع سازی") خون، به اصطلاح)

مصرف: اصولاً مصرف دارو به صورت قرص (دهان) امکان پذیر نیست ، زیرا هپارین در دستگاه گوارش جذب نمی شود. بنابراین به صورت وریدی (یعنی با تزریق وریدی) استفاده می شود خون رگ) یا زیرپوستی (یعنی با تزریق به زیر جلدی) بافت چربی) هپارین بدون شکست بهترین قابلیت استفاده برای تزریق وریدی را دارد.

هپارین با وزن مولکولی کم

هپارین با وزن مولکولی کم ، زنجیره کوتاه است و با اتصال به آنتی ترومبین III ، به ویژه عامل انعقادی X را مهار می کند. نظارت بر سطح خون لازم است مصرف: به صورت زیر جلدی تزریق می شود.

اثرات جانبی

هر دو هپارین خطر افزایش تمایل به خونریزی را دارند. اگر هپارین بیش از حد مصرف شود ، تأثیر آن تا حد زیادی توسط پروتامین لغو می شود. بنابراین پروتامین پادزهر (به یونانی: پاد پاد) - به اصطلاح پادزهر داده شده) برای هپارین است.

• خطر ناشی از هپارین ترومبوسیتوپنی با هپارین تجزیه نشده بیشتر است.
• بین عوارض جانبی نوع I و II تمایز قایل می شود ، که به موجب آن مورد دوم می تواند زندگی را تهدید کند و باید منجر به قطع فوری درمان با هپارین شود. در تعداد خون افت شدیدی وجود دارد پلاکت (ترومبوسیتوپنی) در خون و جمع شدن پلاکت در خون عروق، که می تواند منجر به کاهش جریان خون شود. کشنده بودن (مرگ و میر) برای ناشی از هپارین ترومبوسیتوپنی نوع II 30٪ است.
• پوکی استخوان (شکنندگی استخوان) با درمان طولانی مدت با هپارین امکان پذیر است
• ریزش موی برگشت پذیر