کاربرد
هپارین تحت جنبه های درمانی زیر استفاده می شود:
- پیشگیری (پیشگیری) از ترومبوز و آمبولی (به عنوان مثال بعد از عمل ، زیرا خطر تشکیل لخته خون به ویژه در چنین مواردی زیاد است)
- درمان آمبولی حاد (به عنوان مثال ترومبوز ورید عمقی پا ، آمبولی ریه ، انسداد عروق در صورت حمله قلبی)
موارد منع مصرف
حداقل باید در بیماران مبتلا به هپارین درمان بسیار محتاطانه انجام شود
- فشار خون بالا (فشار خون بالا)
- اختلال در عملکرد کلیه (نارسایی کلیه)
- ترومبوسیتوپنی قبلی
- خونریزی داخلی
- افزایش تمایل به خونریزی (به عنوان مثال در سیروز کبدی ، نگاه کنید به: Clexane® و الکل)
علاوه بر کوارامین هایی که در بالا ذکر شد (داروهای ضد انعقاد خوراکی ، یعنی داروهای ضد انعقادی که می توانند به صورت قرص مصرف شوند) ، که تأثیر آنها بر اساس مکانیسم کاملاً متفاوتی است ، مواد دیگری نیز وجود دارند که می توانند از لخته شدن خون جلوگیری کنند
- Fondaparinux - یک است هپارین آنالوگ (یعنی
دارای همان ساختاری است که هپارین) ، که به صورت مصنوعی تولید می شود (یعنی در آزمایشگاه). این مکانیسم عملکرد همانند وزن مولکولی کم است هپارین (مهار فاکتور انعقاد X) ، اما نمی تواند با پروتامین مخالفت کند. ناشی از هپارین ترومبوسیتوپنی هنگام استفاده از Fondaparinux نباید رخ دهد.
- هیرودین و مشتقات آن (فرزندان) - آنها از زالو گرفته شده و به طور مستقیم عامل II را مهار می کنند خون لخته شدن آنها یا به صورت مصنوعی تولید می شوند یا مستقیماً توسط زالو برای بیماران اعمال می شوند. این به عنوان مثال ، در بیماران مبتلا به هپارین استفاده می شود ترومبوسیتوپنی که نمی تواند هپارین را تحمل کند اما هنوز به درمان ضد انعقادی نیاز دارد.
