چگونه خودم می توانم یک اختلال رفتاری را تشخیص دهم؟
اگر والدین احساس کنند که مشکلی در مورد فرزندشان رخ داده است ، معمولاً حق با آنهاست. از آنجا که آنها هر روز را با کودک می گذرانند ، تنها کسی است که می تواند با اطمینان بگوید کودک رفتار واضحی دارد. این امر به ویژه در مورد بیماری های حاد که والدین حتی قبل از بروز علائم آشکار متوجه آن می شوند ، صادق است.
این مسئله با مشکلات رفتاری دشوارتر است. همانطور که در بالا توضیح داده شد ، نوزادان می توانند با بی قراری ، گریه ، اختلالات خوردن / امتناع از غذا خوردن ، مشکلات خواب و خواسته های مشابه والدین توجه را به خود جلب کنند. اگر مادر و پدر قبلاً از طریق خواهر و برادر بزرگتر تجربه داشته باشند ، ممکن است در مقایسه با چنین رفتاری با وضوح بیشتری متوجه شوند.
با این حال ، از آنجا که این علائم خاص نیستند ، در واقع مشکلات رفتاری در نوزادان قابل تشخیص نیست. شناخت بیشتر احساس ناراحتی یا رنج در کودک از اهمیت بیشتری برخوردار است ، زیرا این می تواند نشانه ای از بیماری حاد باشد که نیاز به درمان فوری دارد. از طرف دیگر ، مشکلات رفتاری فقط در طی دوره آشکار می شوند کودکی و سپس به عمل والدین نیاز دارد. بنابراین اگر کودک قابل توجه باقی بماند ، می توان توضیحات دقیق تری را ارائه داد ، به عنوان مثال در مهد کودک سن.
آیا با آزمایش U ناهنجاری های رفتاری بررسی می شود؟
غربالگری اختلالات رفتاری وجود ندارد. معاینات U رشد جسمی و روانی متناسب با سن بیمار را بررسی کنید ، در نتیجه ناهنجاری های رفتاری گسترده ای می تواند آشکار شود. فقط پس از U9 و / یا معاینه ثبت نام ، تمرکز پزشک بر روی مهارت های اجتماعی و رفتاری کودک برای بررسی کودک است. توانایی حضور در مدرسه. اما حتی در اینجا پزشک به طور خاص به دنبال ناهنجاری های رفتاری نیست.
در صورت وجود مشكل رفتاري كدام پزشك مسئول است؟
به طور کلی ، متخصص اطفال ، و برای کودکان بزرگتر نیز روانشناس کودک /روانپزشک، می تواند برای این مورد استفاده شود. متخصص اطفال مسئول کودک خواهد بود. با این حال ، همانطور که قبلاً توضیح داده شد ، مشکلات رفتاری در این سن از نظر پزشکی اهمیت چندانی ندارند ، بنابراین هیچ متخصصی برای این امر وجود ندارد.
