چه ارتباطی بین استرس و اضطراب وجود دارد؟
ترس احساسی است که اغلب اوقات منجر به استرس ذهنی می شود. به خودی خود اضطراب یک احساس اساسی است که هدف آن محافظت در برابر خطر قریب الوقوع است. درست مثل استرس ، منجر به فعال شدن سیستم گردش خون می شود.
با این حال ، همیشه از خصوصیاتی برخوردار است که فرد مبتلا احساس خطر می کند. از طرف دیگر ، استرس پدیده ای است که نسبتاً استرس زا درک می شود. از این یافته ها نتیجه می گیرد که یک اضطراب مداوم می تواند باعث ایجاد استرس شود.
با این حال ، استرس در حالت های اضطرابی ناشی از عوامل خارجی نیست ، بلکه عوامل داخلی هستند. ترس یعنی این واقعیت منجر به این می شود که افکار فقط به دنبال خلاص شدن از ترس هستند و یک رفتار اجتناب آمیز آغاز می شود. این به نوبه خود منجر به استرس می شود ، زیرا زندگی روزمره و اقدامات عادی تغییر می یابد.
اضطراب و استرس بنابراین یکدیگر را حفظ می کنند. برای شکستن حلقه معیوب ، کنار آمدن با ترس ضروری است. شکلی که در آن اتفاق می افتد ، مورد به مورد دیگر متفاوت است.
به عنوان مثال ، اگر کسی از گفتگوی روشن ترس داشته باشد ، از ترس تلفظ از شخص مورد نظر اجتناب خواهد کرد. انحراف کوچک یا عدم پاسخگویی به تماس می تواند بخشی از رفتار اجتنابی باشد و ناخودآگاه منجر به استرس می شود ، زیرا توجه بیشتری به محیط اطراف یا تماس ورودی می شود. با این حال ، اگر ترس برطرف شود و مکالمه انجام شود ، استرس نیز متوقف می شود ، زیرا نیازی به جلوگیری از تماس نیست.
مهم است که در این زمینه روشن شود که شدت ترس بسیار متفاوت است و نشانه ضعف نیست. بلکه نوعی غریزه است که باید از خطرات احتمالی محافظت کند. با این حال ، گاهی اوقات ، ارزیابی خطرات نامتناسب است ، بنابراین باید دوباره ارزیابی شوند.
چه ارتباطی بین استرس و کمبود خواب وجود دارد؟
کمبود خواب و استرس دو عاملی هستند که مستقیماً روی یکدیگر تأثیر می گذارند. آنها می توانند هم علت و هم پیامد یکدیگر باشند. اگر فرد وجود کمبود خواب را فرض کند ، خواب از دست رفته منجر به بهبود ناکافی بدن می شود.
نتیجه آن فرسودگی فزاینده در طول روز است که خود را با کاهش روزافزون عملکرد نشان می دهد. اگر در نتیجه به طور فزاینده ای اشتباهات انجام شود ، نتیجه آن می تواند افزایش انتقاد از شخص مورد نظر باشد. این به نوبه خود منجر به افزایش استرس می شود ، زیرا فرد مبتلا احساس فشار بیشتری می کند.
یک حلقه معیوب به طور خودکار ایجاد می شود ، زیرا کارهای اضافی برای برآوردن حجم کار مشخص باید انجام شود. از آنجا که این مدت زمان بیشتری طول می کشد ، زمان خواب اغلب بیشتر کاهش می یابد. از طرف دیگر ، اگر استرس به عنوان محرک کمبود خواب دیده شود ، استرس مانع از آرامش بدن می شود تا راه خود را برای خوابیدن پیدا کند.
افزایش تنش در طول روز ، جدا کردن از زندگی روزمره در پایان روز را دشوارتر می کند. در این حالت ، غالباً شغل ذهنی با محتوای روز است که مانع از خوابیدن می شود. بنابراین مدت زمان خواب با مدت زمان بیشتری که به خواب می رود کوتاه می شود. اگر زمان خواب آنقدر زیاد کاهش یابد که بهبودی در طول شب حاصل نشود ، بازده در روز همانطور که قبلاً توضیح داده شد کاهش می یابد و دوباره یک دور باطل از کمبود خواب و استرس ایجاد می کند. بنابراین ، این دو عامل به خودی خود دو مسئله متفاوت هستند ، اما از طریق تأثیر بر ریتم شبانه روز بر یکدیگر تأثیر می گذارند. این می تواند برای شما نیز جالب باشد: پیامدهای کم خوابی
