بر خلاف دیگر ضعیف ها داروهای ضد درد مانند اسید استیل سالیسیلیک (اسپرین) و ایبوپروفن, پاراستامول عملا هیچ اثر ضد التهابی ندارد. درست مثل اینها داروهای ضد درد, پاراستامول با مهار آنزیمی (سیکلواکسیژناز) که مواد تولید می کند کار می کند (پروستاگلاندین ها) که اثر ضد التهابی نیز دارند. با این حال، اسپرینبه عنوان مثال ، برای داشتن اثر ضد التهابی به دوز بسیار زیاد حدود 5 گرم در روز نیاز دارد ، در حالی که اثر ضد درد از قبل با دوز روزانه یک گرم شروع می شود.
پاراستامولاز طرف دیگر ، تأثیر کمی در خون سلولها و سلولهای التهابی ، بلکه بیشتر در سلولهای عصبی در مغز و نخاع. اگرچه این اثر ضد درد و تب بر دارد ، اما التهاب را مهار نمی کند. اتفاقاً ، این نیز دلیل عدم وجود پاراستامول است خوناثر نازک شدن ، اگرچه همان آنزیمی را مهار می کند اسپرین: خون همچنین نازک شدن توسط سیکلوکسیژناز در سلولهای خونی واسطه است ، که به طور قابل توجهی تحت تأثیر پاراستامول قرار نمی گیرد. عوارض جانبی وحشتناک آسپرین و ایبوپروفن، از جمله معده زخم و خونریزی به سختی با پاراستامول اتفاق می افتد ، زیرا سلولهای معده نیز به سختی تحت تأثیر این دارو قرار می گیرند.
چه داروهای دیگری ضد التهاب هستند؟
داروهای ضد التهاب شامل استیل سالیسیلیک اسید (آسپرین) و ایبوپروفن. این داروها از طریق همان مکانیسم ایجاد کننده اثر ضد التهابی نیز دارند درد تسکین. با این حال ، این به دوز قابل توجهی افزایش یافته نیاز دارد ، بنابراین عوارض جانبی بالقوه مانند خونریزی معده و کلیه آسیب در برابر استفاده از آنها به عنوان داروهای ضد التهاب استدلال می کند.
لازم به ذکر است که این داروها تاثیری دارند که بخصوص در بافت ملتهب تجمع می یابند. گروه دیگری از داروهای ضد التهاب کوکسان ها هستند (به عنوان مثال سلکوکسیب). برخلاف آسپرین ، کوکسان ها عمدتا سیکلوکسیژناز 2 را که عمدتا در سلول های التهابی یافت می شود ، مهار می کنند ، در حالی که سیکلوکسیژناز 1 که در خون یافت می شود پلاکت و معده سلولها ، به سختی مهار می شود.
در نتیجه ، کوکسان اثر ضد التهابی نسبتاً خوبی دارد ، در حالی که عوارض جانبی مانند خونریزی معده کمتر اتفاق می افتد. با این حال ، برخی از کوکسان ها خطر ابتلا را تا حد زیادی افزایش می دهند قلب حمله و ضربه، بنابراین این داروها نباید در بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی استفاده شود. داروهای ضدالتهاب بسیار موثری هستند گلوكوكورتيكوئيدها (به عنوان مثال کورتیزون).
اینها با مهار مستقیم سلولهای التهابی و کاهش تولید پیش التهاب عمل می کنند هورمون. با این حال ، به دلیل عوارض جانبی ، این داروها نباید به طور دائم تجویز شوند ، بلکه فقط در مرحله حاد التهاب تجویز می شوند. داروهای ضد التهابی موثری که می توانند برای بیماری های مزمن تجویز شوند ، به عنوان مثال ، آنتی بادی در برابر التهاب هورمون (به عنوان مثال
Infliximab) یا سرکوب کننده های ایمنی که سرکوب می کنند سیستم ایمنی بدن (به عنوان مثال متوتروکسات) با این حال ، استفاده از این داروها به دلیل هزینه های زیاد و / یا عوارض جانبی شدید باید با دقت مورد توجه قرار گیرد. پاراستامول اثر تب بر دارد.
مقدار مصرف برای بزرگسالان یک گرم است ، حداکثر دوز روزانه چهار گرم است. بر خلاف آسپرین ، پاراستامول همچنین ممکن است در سه ماهه آخر برای کودکان و زنان باردار تجویز شود. این ماده معمولاً تب بر استفاده می شود. چه زمان و چه درجه حرارت باید کاهش یابد بحث برانگیز است ، بنابراین باید همیشه با پزشک مشورت شود ، به خصوص در موارد بالا تب.
در بیمارانی که ضعیف شده اند احتیاط ویژه لازم است سیستم ایمنی بدن و بیماران دارای اختلال کبد تابع. در این موارد ، از پاراستامول فقط باید برای کاهش استفاده شود تب با مشورت با پزشک در صورت عدم مصرف پاراستامول ، ایبوپروفن یک گزینه جایگزین است.
از پاراستامول می توان برای خفیف تا متوسط استفاده کرد درد. این دارو را می توان برای بزرگسالان تا چهار بار در روز در دوز 500-1000 میلی گرم تجویز کرد. به هیچ وجه نباید از دوز روزانه 4 گرم در روز فراتر رفت ، زیرا پاراستامول می تواند باعث شود کبد آسیب از این دوز به بعد.
پاراستامول می تواند ایجاد کند کبد شکست و مرگ از کمتر از 7 گرم. پاراستامول را می توان به صورت قرص ، شیاف یا تزریق تجویز کرد. استفاده در کودکان نیاز به کاهش دوز دارد ، کودکان بالای 50 کیلوگرم ممکن است 6 برابر 500 میلی گرم مصرف کنند ، در حالی که نوزادان بین 3 تا 6 کیلوگرم حداکثر 4 برابر 40 میلی گرم دریافت می کنند. مقدار دقیق آن باید با پزشک متخصص اطفال در میان گذاشته شود.
