پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس vulgaris یک بیماری پوستی خوش خیم ، التهابی مزمن و غیر عفونی است. مشخصه آن تکه های قرمزرنگی است که به راحتی قابل تشخیص است و معمولاً توسط فلس های مایل به سفید پوشانده می شود. تغییرات پوستی عمدتاً در دو طرف کششی اندام ها (آرنج ، زانو ، احتمالاً موی سر) دیده می شود و می تواند همراه با خارش و همچنین تغییر ناخن باشد.
آرتروز (التهاب چندین مفاصل) همچنین می تواند در زمینه پسوریازیس. پسوریازیس دارای یک جز component موروثی است ، به همین دلیل است که معمولاً چندین خانواده در یک خانواده تحت تأثیر قرار می گیرند. علائم پسوریازیس عود می کند و توسط عوامل محرک خاصی ایجاد می شود سیستم ایمنی بدن واکنش بیش از حد: پسوریازیس در اثر تکثیر خوش خیم اپیدرم ایجاد می شود.
این امر منجر به افزایش کراتینه شدن و پهن شدن اپیدرم می شود. علاوه بر این ، اپیدرم ملتهب می شود و خون گردش خون افزایش می یابد پسوریازیس را می توان تقریباً به سه شکل تقسیم کرد.
فرم های خاص دیگری نیز وجود دارد.
- عفونت ها (به عنوان مثال عفونت استرپتوکوک)
- دارو (به عنوان مثال مسدود كننده هاي بتا ، داروهاي ضد رماتيسم)
- استرس روانی
- اعتیاد به نوشیدن الکل
- افزایش مصرف نیکوتین
- قطع کورتیزون درمانی
- پسوریازیس ولگاریس (عمومی)
- پسوریازیس پوسچولوزا (pustular)
- پسوریازیس ناخن
اینگونه تفاوتها را تشخیص می دهم
پسوریازیس و نورودرماتیت چند تفاوت مهم را نشان می دهد. هر دو بیماری یک جز component وراثتی دارند ، اما نقش مهمی در پسوریازیس دارند و معمولاً منجر به سابقه خانوادگی بیماری می شوند. نورودرماتیت معمولاً اولین بار بین ماه های 3 تا 6 ماه زندگی ظاهر می شود.
در پسوریازیس ، سن اولین تظاهرات به طور قابل توجهی بالاتر است (بین سنین 20 تا 30 سالگی). همچنین در الگوی توزیع این تفاوت وجود دارد تغییرات پوستی. پسوریازیس عمدتاً در دو طرف بازکننده بازوها و پاها و در قسمت پشتی پشت پشت باسن رخ می دهد. علاوه بر این ، پوست سر و ناخن های انگشت نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.
In نورودرماتیت، مناطق خارش دار و قرمز شده پوست معمولاً در شکم بازو دیده می شود توخالی زانو، و سر و گردن حوزه. بر خلاف نورودرماتیت ، بیماران مبتلا به پسوریازیس معمولاً دچار خارش و پوست خشک. در پسوریازیس ، برخلاف نورودرماتیت ، نواحی پوستی کاملاً مشخص و قرمز رنگی پوشیده شده از پوسته وجود دارد.
در نورودرماتیت ، تغییرات پوستی معمولاً تار ، قرمز و خشک هستند. نورودرماتیت یک بیماری از نوع آتوپیک است. فرم آتوپیک مربوط به دایره فرم آتوپیک است: آسم ، نورودرماتیت و رینیت آلرژیک با ملتحمه (رینوکونژکتیویت) شامل یونجه تب و گرد و غبار آلرژی کنه.
نورودرماتیت اغلب همراه با سایر بیماری های فرم آتوپیک اتفاق می افتد. پسوریازیس هیچ ارتباطی با آلرژی ندارد و بنابراین به گروه آتوپیک تعلق ندارد. پسوریازیس اغلب منجر به التهاب ادرار می شود مفاصل (پسوریازیس-آرتروز).
در پسوریازیس ، التهاب پوست معمولاً بارزتر است. بین پدیده های خاصی که برای تشخیص پسوریازیس مهم هستند و در نورودرماتیت یافت نمی شوند تمایز قائل می شود: در نهایت ، تمایز بین دو بیماری برای درمان مربوطه مهم است. در پسوریازیس ، تمرکز اصلی بر افزایش کراتینه شدن و التهاب پوست است.
این درمان باید بیش از هر چیز باعث انحلال سلولهای اضافی قرنیه و کاهش تکثیر سلولی و التهاب پوست شود. با نورودرماتیت مهم است که از عوامل محرک / مواد حساسیت زا اجتناب کنید. علاوه بر این ، از دست دادن رطوبت از طریق لایه های بالایی پوست باید با کمک یک محصول مراقبت اساسی کاهش یابد.
- "پدیده افتادن شمع" (خراشیدن باعث پوسته پوسته شدن لایه ای می شود)
- "پدیده آخرین کوتیکول" (در پایه مقیاس یک کوتیکول نازک و به راحتی قابل پارگی دیده می شود)
- "پدیده شبنم خونی" (خراش بیشتر منجر به خونریزی لکه ای می شود)
