نمونه هایی از اپی ژنتیک
نمونه های اپی ژنتیک را می توان در هر فرد در سنین پیری مشاهده کرد. امروزه بسیاری از بیماری ها به تغییرات اپی ژنتیکی نسبت داده می شوند. یک نمونه معمول از قابل مشاهده است اپی ژنتیک اصطلاحاً "غیرفعال سازی X" است.
در اینجا ، یک کروموزوم X با فرایندهای اپی ژنتیک کاملاً ساکت می شود. این عمدتا در زنانی که دو X دارند ، تأثیر می گذارد کروموزوم. یک کروموزوم X همچنان فعال است ، به همین دلیل علائم بالینی قابل توجهی رخ نمی دهد.
این می تواند منجر به بروز بیماریهای ژنتیکی موسوم به "مغلوب" در کروموزوم X شود که همچنان فعال باقی می ماند ، در غیر این صورت رخ نمی داد زیرا می توانستند توسط کروموزوم X دوم جبران شوند. نمونه دیگری از اپی ژنتیک اصطلاحاً "کاشت ژنومی" است. در اینجا ، ژن های کودک دارای نقش ژنومی والدین هستند ، به این معنی که فقط ژن های یکی از والدین فعال هستند. این همچنین می تواند منجر به بیماری های نادر مانند سندرم آنجلمن, سندرم پرادر ویلی و یا حتی بیماری های تومور مانند تومور ویلمز. اثرات دقیق حکاکی ژنومی بر روی این بیماری ها هنوز تا حد زیادی کشف نشده است.
اپی ژنتیک چه نقشی در سرطان دارد؟
ارتباطات بین اپی ژنتیک و توسعه سرطان در حال تحقیق فشرده هستند. بیشتر سرطان ها به دلیل تکثیر بدون محدودیت سلول ها ایجاد می شوند ، بنابراین سلول های توموری می شوند. این ممکن است به دلیل تغییرات ژنتیکی یا عوامل اپی ژنتیکی باشد.
اینها می توانند توالی های ژنی جداگانه را برجسته کرده و منجر به رشد تومور شوند. هر دو کودکی و بالغ بیماری های تومور می تواند ناشی از تغییرات اپی ژنتیکی باشد. در کودکان ، این بیماری ها هنوز هم می توانند به ویژه به خوبی مورد مطالعه قرار گیرند زیرا دارای اپی ژنتیک بسیار مشابه هستند. در طول زندگی ، اپی ژنتیک با افزایش سن و عوامل مختلف محیطی تغییر می کند.
این فرصت های جدیدی را برای توسعه تومور ایجاد می کند. با این حال ، از این تنظیمات نادرست اپی ژنتیکی ژن ها نیز می توان به نفع خود استفاده کرد سرطان رفتار. در اصل می توان اپی ژنتیک ژن فعال شده را به گونه ای اصلاح کرد که سرطان می تواند به طور مستقیم حذف شود. هنوز از نظر مکانیسم های اپی ژنتیک ، در تحقیقات و توسعه سرطان ، شکاف های تحقیقاتی زیادی وجود دارد. تاکنون استفاده از این روشها از نظر درمانی هنوز امکان پذیر نیست.
