اثرات
میکروارگانیسم ها مانند ویروس ها و باکتری قادر به آسیب رساندن به قلب عضله از طریق نقاط مختلف حمله ، که در نهایت باعث سوf عملکرد عضله قلب می شود. از یک طرف ، پاتوژن می تواند به داخل بافت عضلانی مهاجرت کرده و روند التهابی را مستقیماً در محل شروع کند. در سطح مولکولی ، ویروس در ابتدا باعث آسیب بافتی و احتمالی عروق می شود قلب.
La سیستم ایمنی بدن سپس فعال می شود ، سلولهای دفاعی بدن مهاجرت می کنند و تخریب و از بین بردن مزاحم ویروسی را آغاز می کنند. روند التهابی همچنین منجر به ترشح مواد شبه هورمونی می شود که به عنوان واسطه بین سلولهای ایمنی عمل می کنند (سیتوکین ها). با این حال ، اینها این ضرر را دارند که باعث کاهش عملکرد می شوند قلب و بر تشکیل بافت تأثیر منفی می گذارد.
ویروس ها می تواند با افزایش یا کاهش فعالیت گروههای سلولی منفرد ، بر روی سلولهای دفاعی اثر بگذارد و در نهایت از طریق عدم تعادل در روند التهابی ، ساختار بافت را تغییر دهد. یک مکانیسم جایگزین تولید سموم آسیب رسان به بافت است که به طور غیر مستقیم منجر به تخریب سلول می شود. علاوه بر این ، برخی ویروس ها قادر به ایجاد واکنش دفاعی در برابر قلب هستند پروتئین ها، اگر اینها شباهت ساختاری به پروتئین های ویروسی را نشان دهند. از این نظر ، تغییرات پاتولوژیک می توانند حتی در صورت عدم وجود ویروس ادامه داشته باشند.
علائم میوکاردیت
علائم میوکاردیت به همان اندازه متنوع هستند که خاص نیستند. میوکاردیت می تواند همه اشکال ممکن را بین بدون علامت و تمام رخ (ناگهانی ، شدید ، سریع) داشته باشد. از آنجا که میوکاردیت اغلب با عفونت همراه است ، علائمی مانند سرفه، رینیت ، تب و سردرد غیر معمول نیست.
اینها غالباً با شکایات خاص مانند خستگی و یک پیچ و تاب عملکرد. تپش قلب (تپش قلب یا تلو تلو خوردن قلب) نیز قابل توجه است. علاوه بر این ، علائم خاص قلب نیز قابل توجه است. مخصوصاً وقتی پیراشامه (پریکارد) اطراف قلب تحت تأثیر قرار می گیرد ، درد در قفسه سینه منطقه رخ می دهد.
این موارد در هنگام استنشاق بیشتر به چشم می آیند. آریتمی قلبی نیز رخ می دهد. اگر قلب نه تنها به طور موقت بلکه برای مدت طولانی تحت تأثیر قرار گیرد ، نارسایی قلبی (نارسایی قلبی) رخ می دهد.
این نیز با خستگی ، کاهش عملکرد و انعطاف پذیری کم مشخص می شود. نفس نفس زدن می تواند در هنگام فعالیت کم یا حتی در حالت استراحت نیز رخ دهد. آب غالباً در پاها ذخیره می شود (به ویژه در قسمت های پا مچ پا) این رسوبات به نام ادم نیز شناخته می شوند.
