آبله به عنوان یک خطر سلامتی

آخرین مورد از ابله (Variola لاتین) در اواخر دهه 1970 در سومالی ثبت شد. در سال 1967 ، جهان سلامتی سازمان (WHO) یک کمپین واکسیناسیون در سراسر جهان را برای ریشه کن کردن آغاز کرده است ابله پس از شیوع بیماری همه گیر آبله در اروپا. با این حال ، همانطور که ابله واکسیناسیون با خطرات شدیدی همراه است ، در دهه بعد تعهد واکسیناسیون در آلمان دوباره برداشته شد. در 8 مه 1980 ، WHO جهان را بدون آبله اعلام كرد.

اپیدمی های آبله در سراسر جهان

در اواخر قرن 18 و 19 ، آبله ، که آبله نیز نامیده می شود ، منجر به مرگ حدود 70 درصد از افراد آلوده شد. بازماندگان تغییر شکل داده یا دچار عوارضی مانند فلج ، کوری، و ناشنوایی اولین توصیف دقیق این بیماری از عربستان (حدود 900 سال بعد از میلاد) است.

اما آبله قرن ها زودتر شناخته شده بود. روایاتی از حدود 1,500 سال قبل از میلاد از چین شهادت این. آبله با فاتحان اسپانیایی به آمریکا آمد و مسئول سقوط اینکاها و آزتک ها بود - گفته می شود بیش از سه میلیون کشته داشته است. مردان مشهوری مانند استالین ، بتهوون و موتزارت نیز از آبله رنج می بردند.

الگوهای بیماری آبله

ویروس آبله پس از یک دوره جوجه کشی 8 تا 14 روزه توسط عفونت های قطره ای و اسمیر مانند عطسه یا لباس منتقل می شود. بسیار پیچیده ویروس ها از DNA یا اطلاعات ژنتیکی آنها با یک پوشش پروتئینی بسیار مقاوم محافظت کنید. آبله واقعی خطرناک شبیه به یک شروع می شود آنفولانزا با تب و اندام دردناک نیز هست برونشیت و یک سرد.

بعد از حدود دو روز ، الف بثورات پوستی اضافه شد. تب در ابتدا عقب نشینی می کند ، سپس دوباره و دوباره بلند می شود و افراد آلوده از آن رنج می برند هذیان و گمراه کردن

در ابتدا ، لکه های قرمز کم رنگ در سراسر بدن تشکیل می شود ، خارش و به صورت گره متورم می شود. آنها تبدیل به چرک می شوند که بعداً خشک می شوند ، پوسته ایجاد می کنند ، خارش به شدت و متعاقباً شکل می گیرد زخم. بین 20 تا 50 درصد بیماران می میرند.

نوع بسیار جدی آبله "آبله سیاه" (Variola haemorrhogica) است: پوست، غشاهای مخاطی و اعضای داخلی خونریزی می کند و بیشتر بیماران فقط پس از چند روز می میرند.

از طرف دیگر ، بیماری آبله سفید (واریولا مینور) شدت کمتری دارد و مرگ و میر آن یک تا پنج درصد است - اما اگر یک بار به آبله سفید آلوده شود ، از ابتلا به آبله واقعی در امان نیست.

واکسیناسیون

اولین تلاش های مثبت برای دستیابی به واکسن ضد ویروس ها توسط پزشک انگلیسی انگلستان E. جنر در سال 1798 به دست آمد ، که آزمایشات خود را بر روی پسر جوانی تحت اجازه پدرش انجام داد ، ابتدا با تزریق یک وسیله کوچک مقدار آبله حیوانات پس از التیام عفونت ، وی با موفقیت موفق به تزریق آبله انسان عامل بیماری شد.

از آنجا که واکسیناسیون آبله در آلمان در سال 1975 متوقف شد ، تمام کسانی که بعداً متولد می شوند کاملاً محافظت نمی شوند. پزشکان گمان می کنند حتی کسانی که واکسینه شده اند نیز دیگر از واکسیناسیون محافظت کافی ندارند ، زیرا واکسن ها باید هر پنج تا ده سال یک بار تازه شوند.

وقتی واکسیناسیون در قسمت فوقانی بازو انجام می شود ، یک مورد وجود دارد پوست واکنش با تشکیل چرک فقط در این محل ، که معمولاً بدون عارضه بهبود می یابد. اما آسیب واکسیناسیون نیز وجود دارد: از نظر آماری ، از هر 800,000 نفر واکسینه شده ، یک نفر می میرد. اگر همه 80 میلیون شهروند آلمانی ایمن سازی شوند ، 100 نفر کشته خواهند شد. آسیب شدید واکسن مانند مننژیت می تواند چندین صد نفر را تحت تأثیر قرار دهد.