ملانوم مشیمیه ای - احتمال بهبودی چقدر است؟

تعریف

اووال ملانوم شایعترین تومور بدخیم در داخل چشم در بزرگسالان است. کوروئید قسمت خلفی پوست عروقی چشم را تشکیل می دهد. یک گروه کر ملانوم در اثر تخریب سلولهای رنگدانه ساز (ملانوسیت) ایجاد می شود که برای رنگ چشم مهم هستند. بنابراین این تومورها اغلب رنگ تیره دارند. مشیمیه ملانوم اغلب متاستاز می شود ، به این معنی که سلولهای تحلیل رفته به سایر قسمتهای بدن رسیده و در آنجا تجمع می یابند.

فراوانی ملانوم uveal

به طور کلی ، تومورهای چشم در مقایسه با سایر تومورها نادر هستند. ملانوم Uveal سالانه یک نفر از اروپا را در اروپا مبتلا می کند. ملانوم یووال در افراد پوست سفید حدود 100,000 برابر بیشتر از افراد با پوست تیره است.

خطر ابتلا به ملانوم uveal با افزایش سن افزایش می یابد. بیشتر بیماری های ملانوم مشیمیه در سنین 60-70 سال اتفاق می افتد. تا حدود 50٪ از افراد مبتلا به این بیماری می میرند کبد و ریه متاستازها.

ملانوم Uveal بیماری است که به طور مستقیم ارثی نیست یا حداقل هیچ وراثتی مستقیم شناخته نشده است. با این وجود ، عوامل ژنتیکی می توانند نقش داشته باشند. به عنوان مثال ، افرادی که پوست روشن تری دارند بیشتر تحت تأثیر ملانوم یوول قرار می گیرند.

علاوه بر این ، خاص بیماری های ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز می تواند یک عامل خطر برای ایجاد ملانوم یوول باشد. با این حال ، اساساً ، ملانوم uveal یک بیماری است که عمدتا در سنین بالاتر رخ می دهد و به دلیل بسیاری از عوامل محیطی است. در بیشتر موارد ، ملانوم مشیمیه در ابتدا علائمی ایجاد نمی کند.

بنابراین برای مدت طولانی بدون شناسایی باقی می ماند تا زمانی که به اندازه مشخصی برسد. گاهی اوقات به طور تصادفی در طی معاینه معمول توسط یک فرد کشف می شود چشم پزشک. هنگامی که تومور رشد می کند و به اندازه مشخصی می رسد و به منطقه تیز بینایی گسترش می یابد ، اختلالات بینایی قابل توجهی رخ می دهد.

رنگدانه نارنجی در سطح تومور مشخصه ملانوم مشیمیه است. چشم پزشک می تواند این را در معاینات خود تشخیص دهد. تومور معمولاً برجسته می شود ، گاهی اوقات همراه با برجستگی است.

اگر پزشک بتواند بافت جامد زیر برآمدگی را در حین سونوگرافی معاینه ، این نشان دهنده ملانوم مشیمیه است. پزشک اغلب می تواند جداشدگی شبکیه را در قسمت تحتانی چشم هنگام معاینه تشخیص دهد. یک رنگ سیاه شدید و اندازه کمتر از 2 میلی متر در برابر ملانوم مشیمیه صحبت می کند.

فقط بندرت هر دو چشم تحت تأثیر قرار می گیرند. هر معاینه چشم پزشکی معمول (به عنوان مثال هنگام تجویز) عینک) باید شامل آینه فوندوس باشد ، زیرا این امر باعث می شود ملانوم مشیمیه به موقع تشخیص داده شود. اگر سو of ظن به ملانوم uveal وجود داشته باشد ، یک افتالموسکوپی از قسمت انتهایی چشم همیشه توسط چشم پزشک، احتمالاً حتی توسط پزشک خانواده.

An سونوگرافی معاینه می تواند اطلاعاتی در مورد محل دقیق و اندازه ملانوم مشیمیه ارائه دهد. ناهنجاری ها و سایر بیماری های کوروئید قابل تشخیص است. به اصطلاح فلورسئین آنژیوگرافی برای نمایش عکاسی چشم انجام می شود خون عروق.

در این فرآیند ، بهترین خون عروق با استفاده از رنگهای فلورسنت قابل مشاهده هستند. این پزشک را قادر می سازد تا ایده ای در مورد شرط از چشم خون عروق. استثنا کردن متاستازها، اشعه ایکس از قفسه سینه و سونوگرافی معاینه اندام های شکمی نیز باید انجام شود.

If متاستازها مشکوک هستند ، توموگرافی رایانه ای و معاینه چرخش هسته ای توصیه می شود. همچنین یک نمونه گرفته می شود ، اصطلاحاً بیوپسی، معمولاً از کبد، اگر به متاستاز مشکوک باشید. معاینات پیشرفت و پیگیری مهم هستند.

درمان ملانوم uveal به اندازه آن بستگی دارد. پیگیری های مکرر برای ملانوم مشیمیه ای 2-3 میلی متر توصیه می شود. برای اندازه 4-8 میلی متر ، تابش محلی معمولاً انجام می شود.

در این روش ، یک حامل تابش به داخل دوخته می شود صلبیه چشم بسته به دوز تابش مورد نیاز ، برای مدت زمان مشخصی باقی می ماند. با این حال ، این روش تنها در صورت کوچک بودن تومور و اندازه آن امکان پذیر است. اگر تومور بزرگتر از 8 میلی متر باشد ، از این منابع تابش محلی نمی توان استفاده کرد و مثر نیستند.

برای تومورهای صاف و کوچک ، درمان با لیزر مادون قرمز امکان پذیر است. این کار گاهی اوقات در ترکیب با تابش محلی انجام می شود. برای تومورهای کوچک ، ایجاد بستنی با کمک پین های سرد تا 78- درجه ، به اصطلاح کایروتراپی ، می تواند توصیه شود.

تحریک با لیزر ، یعنی اسکلروتراپی با لیزر ، فقط برای تومورهای کوچک با قد کم توصیه می شود. در این حالت ، تومور توسط نور (لیزر) به شدت گرم می شود. برای تومورهای بزرگتر تا 15 میلی متر ، تابش پروتون توصیه می شود.

برای تومورهای با اندازه متوسط ​​، برداشتن تومور با جراحی رادیو جراحی یا جراحی توصیه می شود. اگر تومور در موقعیت مطلوبی قرار داشته باشد ، می توان آن را از خارج خارج کرد. پس از حذف تومور ، تحریک خاص آنتی ژن سیستم ایمنی بدن توصیه می شود.

هدف این است که تومور را تا حد ممکن به طور کامل از بین ببریم و چشم را حفظ کنیم. در مورد تومورهای بسیار گسترده ، برداشتن چشم توصیه می شود. در بعضی موارد، شیمی درمانی توصیه می شود ، اغلب در ترکیب با پرتو درمانی.

در اینجا می توان داروی شیمی درمانی را مستقیماً به رگ های خونی چشم تجویز کرد. همچنین ممکن است دارو به بدن زجاجیه چشم وارد شود. در هر دو روش شیمی درمانی ، دارو با دوزهای بالا در ناحیه آسیب دیده تجویز می شود.

در برخی موارد این امر موفقیت درمان را بهبود بخشیده و عوارض جانبی را کاهش داده است. در گذشته ، این بیش از حد مشکوک بود تابش UV ممکن است باعث ملانومهای کوروئیدال ، مشابه پوست شود سرطان (ملانوم) با این حال ، از آنجا که بدن زجاجیه داخل چشم اشعه ماورا بنفش را جذب می کند ، تابش UV بعید است دلیل اصلی ملانوم یوول باشد.

از طرف دیگر ، ارتباطی با از بین رفتن یک کروموزوم ، یعنی کروموزوم 3 ایجاد شده است. بر خلاف ملانومای پوستی ، رابطه نزدیکی با ژن ها ، اصطلاحاً حالت ژنتیکی ، در ملانوم یوول کشف شده است. مشاهده شد که بیماران مبتلا به تومور کوروئیدی که دارای دو فرد سالم هستند کروموزوم 3 به ندرت به شکل بدخیم ملانوم مشیمیه ظاهر می شود.

به همین ترتیب ، این موارد به ندرت متاستاز را نشان می دهند. در مقابل ، بیماران مبتلا به از دست دادن کروموزوم 3 اغلب دچار ملانومهای کوروئیدی بدخیم و متاستاتیک می شوند. ملانوم مشیمیه به مدت طولانی رشد می کند بدون اینکه مورد توجه بیمار قرار گیرد زیرا هیچ علائمی ایجاد نمی کند.

فقط بالای یک اندازه خاص بینایی دچار اختلال می شود. از آنجا که کوروئید از چشم ندارد لنف عروق ، ملانوسیت های تحلیل رفته رشد می کنند بدون اینکه توسط آنها شناخته شود سیستم ایمنی بدن و می تواند در اوایل دوره بیماری در سایر قسمت های بدن متاستاز ایجاد کند. به دلیل عدم وجود لنف عروق موجود در چشم ، ملانوم مشیمیه می تواند برای مدت زمان طولانی رشد کند بدون اینکه توسط آن شناخته شود سیستم ایمنی بدن به عنوان خارجی و بدخیم

این نیز دلیل این است که ملانومهای مشیمیه اغلب در زمان تشخیص متاستاز می شوند. این بدان معنی است که سلولهای تحلیل رفته ملانوم مشیمیه از طریق خون به سایر قسمتهای بدن منتقل شده و در آنجا مستقر شده اند. شایعترین مکانهای متاستاز در ملانوم uveal می باشد کبد و ریه ها

از آنجا که سرطان سلولها عمدتا از طریق خون ، اندامهایی مانند کبد ، ریه ها و استخوان ها معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند. متاستازها همچنین می توانند در خود چشم ایجاد شوند. متاستازهای کبدی اغلب با جراحی قابل درمان هستند ، در عوض پرتودرمانی در دسترس است.

با این حال ، پیش آگهی در حضور چنین متاستازهای دور هنوز محدود است. احتمال بهبودی به این بستگی دارد که آیا تومور می تواند به طور کامل برداشته شود. پیش آگهی بیشتر به عوامل مختلفی از جمله اندازه و نوع سلول بافت تومور بستگی دارد.

پیش آگهی برای تومورهای بزرگ و به اصطلاح سلولهای اپیتلوئیدی یا سلولهای مخلوط نسبت به تومورهای کوچک و به اصطلاح سلول دوک نیست. تقریباً نیمی از مبتلایان به تومورهای اپیتلیال یا سلولهای مخلوط در طی 5 سال می میرند. با این حال ، موارد استثنایی این قاعده را تأیید می کنند ، زیرا بسیاری از عوامل فردی شانس بهبود و روند بیماری را تعیین می کنند.

اگر متاستاز تشکیل شود ، پیش آگهی در کل بدتر است. میزان بقا در ملانوم یوول عمدتا به مرحله تشخیص بیماری بستگی دارد. اگر فقط یک تومور در چشم پیدا شود ، میزان بقای آماری برای 5 سال آینده حدود 75 درصد است.

در مقابل ، 25٪ افراد مبتلا طی 5 سال آینده دچار متاستاز می شوند که در این موارد متاستاز می شود سرطان به اندام های دیگر سرایت می کند. در این حالت پیش آگهی به طور قابل توجهی بدتر است. اگر قبلاً چنین متاستازهایی از راه دور پیدا شده باشد ، بقای متوسط ​​حدود شش ماه است.

مانند بسیاری از ارقام جمع آوری شده از نظر آماری ، اینها مقادیر متوسط ​​هستند. بنابراین پیش بینی مطمئن از زنده ماندن یک فرد مبتلا تنها امکان پذیر نیست.