قبل از اینکه مواد غذایی ما پس از فرآوری صنعتی در بازارهای غذایی در دسترس ما قرار بگیرند ، مسیرهای طولانی حمل و نقل را در معرض آن قرار می دهند. شرایط حمل و نقل تأثیر زیادی بر روی محتوای مواد مغذی و غذایی (مواد مغذی کلان و ریز) غذا دارد. در حین حمل و نقل ، غذا اغلب از نزدیک ، در حجم زیاد و بدون محافظت کافی در کامیون های برداشت و کامیون ها ذخیره می شود. مدیریت نامناسب - به عنوان مثال ، قرار دادن آنها در معرض دمای بیش از حد بالا ، قرار گرفتن در معرض نور زیاد و طولانی مدت ، فشار شرایط - به غذا آسیب می زند و در نهایت کیفیت آن را به خطر می اندازد. این خطر حساسیت به آلاینده ها و آفات غذایی را افزایش می دهد. مواد غذایی نیز در معرض جو قرار می گیرند اکسیژن، که با مواد تشکیل دهنده غذا واکنش نشان می دهد و باعث ایجاد رادیکال های آزاد می شود. اینها فشار مکانیسم های دفاعی و رهبری به افزایش مصرف آنتی اکسیدان های ارزشمند مانند ویتامین ها A ، C و E و همچنین در غذا تجمع می یابد. پس از مصرف ، این رادیکال های آزاد در بدن ما می توانند غشای سلولی را علاوه بر مواد مغذی حساس و مواد حیاتی (عناصر کلان و ریز) از بین ببرند و به داخل سلول نفوذ کنند. در آنجا می توانند با از بین بردن هسته سلول و DNA (اطلاعات ژنتیکی) و سایر اجزای مهم سلول آسیب قابل توجهی ایجاد کنند ، در نتیجه فرایندهای مهم متابولیکی دیگر نمی توانند عملکرد بهینه داشته باشند. کلسترول (خون چربی) در نتیجه عملکرد آنها تغییر می کند ، و چسبیدن به آن را آسان می کند شریان دیواره ها و در نتیجه منجر به تصلب شرایین ، یعنی تصلب شرایین می شود. عواقب چشمگیر ناشی از تعداد زیادی رادیکال آزاد در غذا و در نتیجه در بدن شامل بیماری های قلبی عروقی ، سرطان و تسریع روند پیری. افزایش تلفات مواد مغذی و حیاتی باعث افزایش حساسیت مواد غذایی به مواد سمی می شود فلزات سنگین از محیط ، مانند رهبری, نیکل و جیوه، که می تواند راحت تر جمع شود. غذای آسیب دیده سریعتر از غذای آسیب دیده در معرض فساد قرار می گیرد. آ کبودی به عنوان مثال روی یک سیب باعث ایجاد کپک می شود رشد در آن منطقه با سرعت بیشتری نسبت به مناطق دیگر.
