نیکل (Nicolum؛ Ni) فلزی سنگین است که به عنوان یک عنصر کمیاب در بدن انسان ظاهر می شود.
نیکل از طریق دستگاه گوارش و همچنین قابل جذب است دستگاه تنفسی.
فرض بر این است که نیکل برای کربوهیدرات و متابولیسم آهن.
تماس با فلز اغلب منجر به یک واکنش های آلرژیک، که معمولاً با آن همراه است تغییرات پوستی مانند بثورات و خارش. استنشاق از ترکیبات نیکل به صورت گرد و غبار می تواند رهبری به ذات الریه (التهاب ریه ها).
مسمومیت با نیکل ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
- حساسیتی پوست واکنش ("درماتیت تماس بگیرید").
- احساس اضطراب
- تنگی نفس (تنگی نفس)
- سردرد
- ادم ریوی - تجمع آب در ریه ها.
- ذات الریه، بینابینی (شکل ذات الریه).
- سرفه تحریک پذیر
- سرگیجه
- تهوع / استفراغ
علاوه بر این ، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نیکل می تواند باعث نئوپلاسم های بدخیم مانند کارسینوم برونش شود (ریه سرطان).
روش
مواد مورد نیاز
- سرم خون
- خون EDTA
- جمع آوری ادرار 24 ساعته
آماده سازی بیمار
- لازم نیست
عوامل برهم زننده
- شناخته شده نیست
مقادیر طبیعی - سرم خون / خون EDTA
| مقدار طبیعی در میکروگرم در لیتر | 0,2-0,5 |
| مقدار محدود در μg / l | 1 |
مقادیر طبیعی - ادرار
| مقدار طبیعی در میکروگرم در لیتر | 2,0-5,0 * |
| مقدار محدود در μg / l | 3* |
| مقدار BAT * * در μg / l | 45 |
* جمعیت عمومی بزرگسالان آلمان غلظت نیکل ادرار کمتر از 3 میکروگرم در لیتر دارند. * * ارزش BAT: مقدار تحمل عامل بیولوژیکی.
موارد مصرف
- مشکوک به مسمومیت با نیکل
تفسیر
تفسیر مقادیر کاهش یافته
- مربوط به بیماری نیست
تفسیر مقادیر بالا
- قرارگیری در معرض بیماری در محل کار
یادداشتهای بعدی
- نیمه عمر بیولوژیکی:
- خون: 20-34 ساعت
- ادرار: 17-39 ساعت
