یک فرد مسن یا بیمار لاعلاج کجا می خواهد بمیرد؟ بسته به وضعیت خصوصی و پزشکی، مکان های ممکن مختلفی وجود دارد: در خانه، در یک آسایشگاه، در یک خانه بازنشستگی یا سالمندان یا در بیمارستان. هر مکان از نظر افرادی که شما را احاطه کرده اند، قوانین - و البته هزینه ها، ویژگی های خاص خود را دارد. فضا، امکان دخالت خویشاوندان و آخرین اما نه کم اهمیت، نحوه برخورد با فرد در حال مرگ متفاوت است.
آسایشگاه بستری
اول از همه: آسایشگاه چیست؟ آسایشگاه بستری یک مرکز مستقل از نظر ساختاری، سازمانی و اقتصادی است. هر آسایشگاه کارکنان آموزش دیده و مفهوم خاص خود را دارد. با این حال، هدف همیشه ارائه بهترین مراقبت‌های روان‌شناختی، (تسکین‌دهنده) پرستاری و پزشکی (تسکینی) برای هر بیمار در پایان عمر در یک محیط هماهنگ است.
این مراقبت های پرستاری در یک آسایشگاه توسط کارکنان پرستاری آموزش دیده تمام وقت و داوطلب ارائه می شود. مراقبت های پزشکی توسط پزشکان مجرب در طب تسکینی ارائه می شود. مددکاران اجتماعی، روانشناسان و کشیشان از نیازهای روانی و شبانی بیماران و بستگان - اغلب به صورت داوطلبانه مراقبت می کنند.
در برخی کشورها (مانند آلمان و اتریش) علاوه بر آسایشگاه برای بزرگسالان، آسایشگاه کودکان نیز وجود دارد. با این حال، از آنجا که طیف خدمات ارائه شده معمولاً به سختی پاسخگوی تقاضا است، بیماران و بستگان علاقه مند باید در بسیاری از مکان ها انتظار زمان انتظار را داشته باشند.
مردن در خانه
بسیاری از بیماران تسکینی ترجیح می دهند در خانه و در محیطی آشنا بمیرند. خدمات سرپایی/سیار اغلب می تواند این امکان را فراهم کند.
به عنوان مثال، در آلمان، خدمات پرستاری سرپایی و آسایشگاه و - برای بیماران در موقعیت های پیچیده تر - تیم های مراقبت تسکینی (PCT) در دسترس هستند. ساختارهای مراقبتی مربوطه در اتریش شامل خدمات پرستاری و مراقبت سیار، تیم‌های مراقبت تسکینی سیار و تیم‌های آسایشگاه است. در سوئیس، خدمات مراقبت بیمارستانی خارجی و خدمات مراقبت تسکینی متحرک می‌توانند بیمارانی که به شدت بیمار هستند یا در حال مرگ هستند را قادر سازند تا آخرین مرحله زندگی خود را در خانه خود بگذرانند.
مراقبان آخر عمر نیز گوش خود را برای بستگان بیمار باز دارند - حتی پس از مرگ، به عنوان مثال وقتی نوبت به سوگواری یا سازماندهی مراسم تشییع جنازه می رسد. خدمات آسایشگاهی/ تیم های آسایشگاه نیز برای بستگان وجود دارد.
در اینجا می توانید در مورد ساختارهای مختلف مراقبتی برای بیماران تسکینی اطلاعات بیشتری کسب کنید.
مردن در خانه مراقبت
در مورد صلاحیت و کیفیت مراقبت از آسایشگاه در خانه های سالمندان و سالمندان نمی توان اظهار نظر کلی کرد. این به این دلیل است که هر خانه مفهوم متفاوتی دارد، فلسفه متفاوتی دارد و همچنین ظرفیت های پرسنلی و فضایی متفاوتی دارد.
با این حال، در بسیاری از خانه ها، نسبت پرسنل پایین است - تعداد کارکنان بسیار کمی برای بیماران وجود دارد. این اغلب زمان بسیار کمی برای برآوردن نیازها و نیازهای یک فرد در حال مرگ باقی می گذارد. همچنین معمولاً مشارکت و حمایت کمتری برای بستگان نسبت به یک آسایشگاه، در بخش مراقبت های تسکینی در بیمارستان یا از طریق خدمات سرپایی (سیار) آسایشگاه یا تیم های آسایشگاه وجود دارد.
با این حال، خدمات سرپایی/ سیار آسایشگاه یا تیم‌های آسایشگاه نیز می‌توانند در صورت درخواست بیماران را در خانه‌های سالمندان در آخرین مرحله زندگی‌شان همراهی کنند - همانطور که همراهان پایان زندگی داوطلب می‌توانند.
در حال مرگ در بیمارستان
پزشکان و پرسنل پرستاری آموزش دیده در طب تسکینی در آنجا کار می کنند - با حمایت نمایندگان سایر گروه های حرفه ای مانند روانشناسان و مددکاران اجتماعی. موبدان و داوطلبان نیز در مراقبت از بیماران به شدت بیمار و در حال مرگ مشارکت دارند. آنها باید در همه زمینه ها - پزشکی، پرستاری و روانی اجتماعی - مطابق با نیازهای خود مراقبت های جامع دریافت کنند.
دانستن اینکه آنها می توانند در هر زمان مراقبت مناسب دریافت کنند، ترس از درد، تنگی نفس یا سایر علائم غیر قابل تحمل را برای بسیاری از بیماران تسکین می دهد و روزهای پایانی آنها را کمی آسان می کند. بستگان نیز از مراقبت شبانه روزی حرفه ای بهره مند می شوند: آنها می توانند مسئولیت خود را رها کرده و هر از گاهی کنار بکشند تا باتری های خود را برای خود و فرد در حال مرگ شارژ کنند.
با این وجود، بیمارستان یک بیمارستان باقی می‌ماند: محیط ناآشنا است، کارکنان به دفعات تغییر می‌کنند، روال خاصی در بین پزشکان و پرسنل پرستاری ایجاد می‌شود، و تضمین حفظ حریم خصوصی کافی دشوار است.
