پزشکی تسکینی شاخه ای از دارو است که هدف آن مراقبت از افراد جدی ، در حال مرگ است. در اینجا ، توجه به درمان بیماری بیمار نیست ، بلکه معطوف به تسکین است درد و تلاش برای حفظ کیفیت زندگی فرد برای بیشترین زمان ممکن. WHO (جهان) سلامتی سازمان) تعریف می کند مراقبت تسکین دهنده به شرح زیر است: "مراقبت تسکینی یک درمان فعال و جامع از بیماران مبتلا به بیماری پیشرونده (پیشرونده) ، بسیار پیشرفته و امید به زندگی محدود در زمانی است که بیماری دیگر به درمان شفابخشی و کنترل درد، سایر علائم بیماری ، مشکلات روانی ، اجتماعی و معنوی بالاترین اولویت است. "
روش
داروی تسکینی (لاتین pallium: mantle) از بیمار محافظت می کند و به طور متمرکز حفظ رفاه را دنبال می کند. داروی شفابخشی متداول ، درمان را بهبود می بخشد (ضمن آنکه کاهش کیفیت زندگی ناشی از درمان و عوارض جانبی آن. پزشکی تسکینی مرگ را بخشی از زندگی و در نتیجه یک روند طبیعی و طبیعی می داند که نه باید تعجیل شود و نه به تأخیر بیفتد. اتانازی فعال به وضوح رد می شود. انجمن اروپا برای مراقبت های تسکینی (EAPC) تعریف زیر را ارائه می دهد: «مراقبت تسکینی مراقبت فعال و جامع از بیمارانی است که بیماری آنها به درمان شفابخشی پاسخ نمی دهد. کنترل درد و سایر علائم ، و همچنین مشکلات اجتماعی ، روانی و معنوی ، در اولویت است. مراقبت تسکین دهنده میان رشته ای است و شامل بیمار ، خانواده و جامعه در رویکرد خود است. به تعبیری ، مراقبت تسکینی اساسی ترین شکل مراقبت است که نیازهای بیماران را بدون توجه به مکان ، هم در خانه و هم در بیمارستان تأمین می کند. مراقبت تسکینی زندگی را تأیید می کند و مرگ را به عنوان یک روند طبیعی قبول می کند. به دنبال تعجیل یا تأخیر در مرگ نیست. هدف حفظ بهترین کیفیت زندگی ممکن تا زمان مرگ است. " داروی تسکینی پایگاه اقدامات آن کاملاً بر روی نیازهای بیمار است. آرزوها ، اهداف ، نیاز به ترتیب امور و همچنین س spiritualالات معنوی ، مانند مسئله معنای زندگی یا مرگ ، در بالای لیست قرار دارند. عناصر زیر مراقبت تسکینی اصلی هستند:
- آموزش بیمار و بستگان وی
- درمان جامع توسط یک تیم بین رشته ای از پزشکان ، روحانیون ، پرستاران ، مددکاران اجتماعی و فیزیوتراپیست ها.
- تأمین نیازهای جسمی ، روانی ، معنوی و اجتماعی.
- کنترل عالی درد و علائم
- کیفیت زندگی کانون هر معیار است
- اراده بیمار بالاترین اهمیت را دارد
- گنجاندن شبکه اجتماعی ، به ویژه اقوام.
- همراهی با نزدیکان حتی پس از مرگ بیمار.
- پذیرش نسبت به مردن
از اهمیت اصلی محیطی است که در آن مراقبت تسکینی انجام می شود ، مراقبت به دو بخش بستری ، سرپایی و خانه تقسیم می شود:
- تنظیمات خانه:
- خدمات مراقبت در منزل
- تمرین خانوادگی / تمرین تخصصی
- تنظیم سرپایی:
- کلینیک روزانه
- خدمات سرپایی سرپایی
- کلینیک های سرپایی خاص مانند کلینیک سرپایی درد
- مراقبت های بعدی تومور
- منطقه بستری:
- واحد مراقبت تسکینی
- خدمات مشاوره ای
- بیمارستان
هدف از مراقبت تسکینی در درجه اول تسکین علائمی است که کیفیت زندگی را کاهش می دهد. این نه تنها شامل ناراحتی جسمی ، بلکه مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی. علائم اصلی در مراقبت تسکینی شامل [دستورالعمل S3]:
- تنگی نفس (تنگی نفس)
- خستگی (خستگی؛ حدود 90٪ از آن رنج می برند).
- اضطراب - اختلالات هراس ، هراس ، تعمیم یافته اختلال اضطراب (گاز).
- درد
- خون ریزی
- تهوع (حالت تهوع) / استفراغ (استفراغ)
- یبوست (یبوست)
- انسداد دستگاه گوارش بدخیم (MIO) - انسداد دستگاه گوارش بالینی و تصویربرداری (انسداد دستگاه گوارش) ناشی از تومور داخل شکمی غیرقابل درمان ("غیر قابل درمان") ("تومور شکمی") یا متاستاز داخل صفاقی (متاستاز تومور به داخل صفاقی).
- بدخیم زخم (شیوع (بروز بیماری): 6.6-14.5٪).
- اختلالات مرتبط با خواب - بیخوابی (اختلالات خواب) ، خواب آلودگی روزانه یا خواب آلودگی ، بی نظمی خواب تنفس (SBAS) ، سندرم پاهای بی قرار، اختلالات ریتم شبانه روزی (به عنوان مثال ، تغییر ریتم شبانه روز) ، و پاراسمونیا (ناهنجاری های رفتاری نامطلوب و نامناسب که عمدتا از خواب رخ می دهد)
- آرزوهای مرگ (8-22٪ بیماران).
در حالی که توسعه سریع دارو در قرن 20 باعث تمرکز بر روی حذف بیماری و جستجوی علت ، تسکین علائم و همراهی در حال مرگ در صندلی عقب قرار گرفت. پزشکان مرگ یک بیمار را یک شکست می دانند و هنوز هم درک می کنند. این بود که نهضت خوابگاه ، این وظیفه ، مراقبت از بیماران لاعلاج ، دوباره به آگاهی جامعه بازگشت. مراقبت تسکینی بر اساس اهداف زیر است:
- تسکین علائم جسمی و درد.
- کمک های روانی و اجتماعی
- بهبود و حفظ کیفیت زندگی بیمار و بستگان وی.
- طولانی شدن زندگی در یک صندلی عقب قرار می گیرد
مراقبت تسکینی یک جز component ضروری و ضروری مراقبت پزشکی است.
