مراحل التهاب
تاندونیت کشککک را می توان به سه مرحله تقسیم کرد.
- مرحله اول: شکایت ها فقط بعد از فعالیت های ورزشی وجود دارد. افراد مبتلا هنوز قادر به اتمام جلسات آموزشی خود هستند و هیچ تغییر آناتومیکی مانند پاهای کمان یا زانو زدن ندارند.
هیچ آسیب یا تغییری روی تاندون قابل مشاهده نیست. این قابل برگشت است شرط.
- مرحله دوم: در آغاز آموزش ، درد وارد می شود ، تاندون متورم است و سلول ها با علائم التهاب در آن نفوذ می کنند مایع سینوویال از زانو ظاهر می شود این مرحله پس از درمان التهاب نیز برگشت پذیر است
- مرحله سوم: درد دائمی و برگشت ناپذیر است ، تاندون به شدت ملتهب شده و شروع به پاره شدن می کند. از این مرحله به بعد ، تاندون آسیب دائمی می بیند. هنگامی که التهاب فروکش کرد ، خاصیت کشش خود را بازیابی نخواهد کرد و خطر مزمن بودن بسیار زیاد است.
سندرم نوک کشکک
در کشکک التهاب تاندون، زانو شدید درد ناشی از اضافه بار مزمن دستگاه اکستانسور است مفصل زانو. این امر ناشی از استرس کششی مکرر تکرار شونده است که برای زانو غیرمعمول است ، مانند استرس مخصوصاً در ورزش های پرش. به همین دلیل است که نام "Jumper Ks Knee" نیز مترادف سندرم تاندون کشکک است.
در بیمارانی که از کشکک رنج می برند التهاب تاندون، حرکت باعث آسیب دیدگی بسیار جزئی در تاندون می شود که منجر به التهاب و درد می شود. بروز کشککک التهاب تاندون همچنین با افزایش سن ، فیبرها و ساختارهای موجود در آن افزایش می یابد تاندون ها با افزایش سن تغییر کرده و مستعد آسیب دیدگی می شوند. به ویژه مبتدیان در صورت شروع آماده سازی و خیلی سرشار از فشار و سریع فشار روانی روی زانو ، در معرض ابتلا به علائمی هستند که در بالا توضیح داده شد. سندرم نوک کشکک معمولاً محافظه کارانه درمان می شود.
مهمترین چیز توقف فشار تحریک کننده برای حداقل 6 هفته است. پس از آن ، می توان بار را به آرامی بازیابی کرد. علاوه بر این ، داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن می تواند گرفته شود
می توانید اطلاعات بیشتری در مورد سندرم نوک کشکک اینجا. مهمترین اقدام در درمان التهاب تاندون کشکک ، محافظت از فرد آسیب دیده است مفصل زانو. ورزش فقط باید در ناحیه بدون درد انجام شود و بهتر است در آغاز كاملاً متوقف شود و پس از چند هفته دوباره به آرامی افزایش یابد.
به منظور حفظ فشار در طی در حال اجرا از مسیرهای کم ، منحنی ، صعود یا سطح ناهموار باید خودداری کنید. علاوه بر این ، ورزش درمانی به صورت فیزیوتراپی می تواند به تسکین مجدد تاندون و عادت به فشار کافی کمک کند. درمان های سرماخوردگی و ورزش های خاص نیز می توانند درد را تسکین دهند.
علاوه بر این ، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) نیز می توانند مصرف شوند ، مانند ایبوپروفن or دیکلوفناک. اینها دارای اثر ضد التهابی و تسکین دهنده درد هستند. با این حال ، عوارض جانبی استفاده طولانی مدت از این داروها باید در نظر گرفته شود و ممکن است از پروفیلاکسی استفاده شود ، به ویژه برای جلوگیری از عوارض مکرر در دستگاه گوارش.
