فیزیوتراپی بر اساس مغز و اعصاب طبق گفته بوبات
مفهوم Bobath در اواسط قرن 20 توسط زوجین متأهل برتا (فیزیوتراپیست) و دکتر کارل (متخصص مغز و اعصاب) Bobath توسعه یافت. اگرچه امروزه فرضیه های اساسی نوروفیزیولوژیکی که درمان بر اساس آنها توسعه یافته قدیمی است ، اما این موفقیت درمان را در درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به بیماری های عصبی کاهش نمی دهد. مفهوم درمان با توجه به Bobath بر این فرض است که اختلالات عصبی مرکزی سیستم عصبیکه اغلب از جمله با تغییر تنش عضلانی و الگوهای حرکتی غیرطبیعی خود را نشان می دهند ، می توانند تحت تأثیر محرک های حساس مکرر و ارائه توالی های حرکتی طبیعی به گونه ای قرار بگیرند که رشد حرکتی طبیعی را تحریک کند.
زوج Bobath از پلاستیسیته استفاده کردند (یعنی مغزتوانایی "سازماندهی مجدد") برای یادگیری یا بازیابی عملکردهای جدید با ایجاد شبکه و فعال کردن مناطق دیگر مغز. در کودکان مبتلا به اختلالات عصبی مادرزادی ، که هیچ تجربه قبلی از حرکت ندارند ، رشد طبیعی مناسب سن از سر کنترل راه رفتن راست به عنوان پایه ای برای تشخیص الگوهای حرکتی غیرعادی و نقایص رشدی عمل می کند. بزرگسالان مبتلا به اختلال عصبی اکتسابی باید در سطح اختلال حرکتی فعلی خود انتخاب شوند ، که ممکن است از دست دادن تمام عملکردهای حرکتی تا جزئی باشد. علائم باقی مانده مانند مهارتهای حرکتی ناقص. ضربه به ویژه بیماران اغلب پتانسیل بسیار بالایی برای بازیابی توانایی های حرکتی و ذهنی دارند.
از برخی نقاط کلیدی (به عنوان مثال شانه و لگن) ، الگوهای حرکتی غیرطبیعی با تنظیم تنش عضلانی مهار می شوند و توالی های حرکتی سالم به طور مکرر آغاز می شوند ("در داخل"). تکنیک های اساسی تحریک حرکات عملکردی فعال ، تمرین وضعیت و راه رفتن است ، اما همچنین تکنیک های غیرفعال مانند موقعیت و بسیج یک بیمار فلج. اگر دستیابی به توسعه حرکتی فیزیولوژیکی ممکن نباشد ، عملکردهای جایگزین آموزش داده می شوند و از آنها استفاده می شود ایدز همراه است
موقعیتهای اولیه در درمان از درمان در دامن نوزادان تا آموزش راه رفتن برای بزرگسالان مبتلا به همی پلژی متغیر است. موفقیت های درمانی مانند تنظیم تنش عضلانی ، بهبود تحرک مفاصل و فعالیت خود بر اساس تغییرات بیومکانیکی مانند تجمع و قدرت عضلات است. برای بهترین موفقیت درمانی ممکن ، همه کسانی که درگیر مراقبت از بیمار هستند-به ویژه بستگان-باید در اصطلاح رسیدگی (نگهداری ، حمل ، جابجایی و غیره) آموزش ببینند.
از بیمار برای موفقیت درمان ضروری است که توالی های حرکتی که بارها و بارها ارائه می شوند به تواناییها و مهارتهای روزمره مربوط باشند (زندگی روزمره = درمان) ، زیرا این امر می تواند یادگیری موفقیت و انگیزه فوق العاده بیمار. موفقیت هایی مانند دستیابی به یک اسباب بازی ، چرخاندن در رختخواب ، لباس پوشیدن مستقل یا بدست آوردن توانایی راه رفتن بیشتر از فعالیت پیچیده ای که در درمان به دست می آید برای فعالیت خود بیمار مفید است. برای اجرای فیزیوتراپی بر اساس نوروفیزیولوژیک طبق Bobath برای کودکان و بزرگسالان ، صلاحیت اضافی درمانگر ضروری است.
