آزمایش دارو نوعی آزمایش است که معمولاً براساس سوicion ظن در استفاده نادرست از مواد انجام می شود و به منظور تعیین مقدار و نوع ماده فعال (دارو ، دارو و ...) جذب شده در ارگانیسم انسان انجام می شود. مواد معاینه مناسب شامل خون و بزاق، که در آن مواد تجویز شده فقط پس از چند دقیقه تجمع می یابد ، ادرار و عرق ، که حاوی غلظت های قابل تشخیص پس از چند ساعت است ، و همچنین مو و ناخن ها ، که در آن مواد فعال پس از چند روز ترکیب می شوند.
آزمایش می تواند به صورت آزمایش سریع (نوارهای آزمایش و غیره) یا آزمایشگاه (تشخیص آنتی بادی با روش سنجش ایمنی مانند ELISA ، کروماتوگرافی ، طیف سنج جرمی) انجام شود. از جمله داروهای قابل تشخیص عبارتند از: الکل ، كوكائين، حشیش ، محرک هایی مانند آمفتامین یا وجد، باربیتوراتها ، مخدرها، توهم زا مانند قطره های LSD یا KO (اسید گاما-هیدروکسی بوتیریک).
آزمایش دارو بر اساس خون
خون، به عنوان واسطه انتقال دهنده اعتیاد یا مواد مخدر ، یکی از مناسب ترین مواد آزمایشی است ، زیرا از زمان تجویز تا دفع کامل یا تجزیه کامل آن ، وظیفه انتقال ماده به اندام ها یا محل های اثر را بر عهده دارد. با این حال ، مهم است که بدانیم مواد دارویی یا مواد تجزیه کننده آنها در خون وجود دارد خون در غلظت های بسیار پایین تر از ، به عنوان مثال ، در ادرار. این بدان معناست که مصرف دارو فقط برای مدت زمان نسبتاً کوتاهی (ساعتها تا یک روز) قبل از تجزیه ماده فعال قابل تشخیص است تا حدی که دیگر غلظت آن با آزمایشهای معمول مشخص نشود.
غربالگری عمومی برای سو mis مصرف مواد فقط به میزان محدودی امکان پذیر است. از طرف دیگر ، خون برای ارزیابی تأثیر مستقیم مواد واسطه بر فرد مورد نظر مناسب تر است ، به عنوان مثال از طریق مصرف الکل ، داروها یا داروها. تنها عیب مجموعه نمونه خون که برای این منظور ضروری است ، این یک روش تهاجمی است.
تمام مقالات این مجموعه:
