عواقب
در نتیجه فیبریلاسیون دهلیزی، ممکن است کاهش در خروجی قلب رخ دهد زیرا دهلیزها با عملکرد پمپاژ خود دیگر به پر شدن محفظه کمک نمی کنند. علاوه بر این ، یک بطن دائمی تاکی کاردی به دلیل هدایت از طریق گره AV می تواند منجر به آسیب عضلات بطنی شود ، که می تواند منجر به شود قلب به عنوان مثال نارسایی (نارسایی قلبی). با این حال خطرناک ترین ، کاهش سرعت است خون جریان در دهلیزهای بیش از حد کشیده شده. از آنجا که دیگر هیچ انقباض منظمی وجود ندارد ، مکانهایی وجود دارد که خون تقریبا متوقف می شود این می تواند باعث شود خون در دهلیز لخته ایجاد می شود که می تواند منجر به سکته مغزی یا ریوی شود آمبولی.
تشخیص بال زدن دهلیزی
طبقه بندی شکاف دهلیزی/ سوسو زدن مهم است. خطر عوارض باید با استفاده از سالات مختلف ارزیابی شود. ریسک بالایی با سایر آمبولی ها یا سکته های مغزی در سابقه بیمار وجود دارد.
خطر عوارض نیز در صورت تنگی میترال به عنوان بیماری زمینه ای افزایش می یابد. عوامل خطر دیگر هستند فشار خون بالا, دیابت سنگین و آشکار قلب شکست. تشخیص شکاف دهلیزی/ سوسو زدن در صورت لزوم از طریق کلینیک (نبض سریع ، نامنظم با نقص نبض) و نوار قلب انجام می شود نوار قلب طولانی مدت.
در نوار قلب فواصل نامنظم بین کمپلکس های QRS مشاهده می شود. خط پایه بین مجتمع های QRS با بثورات کوچک (امواج سوسو زدن) مشخص می شود (که به وضوح در مشتق V1 قابل مشاهده است) علاوه بر تشخیص خالص اختلالات ریتم ، یک TEE معمولاً انجام می شود تا ترومب های دهلیزی را حذف کند. در TEE (ترانس مری) اکوکاردیوگرافی) یک سونوگرافی پروب تا سطح دهلیزها به مری وارد می شود.
به این ترتیب می توان لخته های خونی را که تشکیل شده اند ، یافت.
- آیا فرم دائمی یا پاروکسی وجود دارد؟
- دوره های فردی فیبریلاسیون دهلیزی چه مدت طول می کشد؟
- آیا بیماری زمینه ای زمینه ساز وجود دارد؟ و اگر چنین است ، کدام یک؟
- فیبریلاسیون دهلیزی چه تاثیری بر گردش خون دارد؟
- آیا خطر لخته شدن خون مرتبط با قلب وجود دارد؟
ECG انتشار معمول تحریک نامنظم را نشان می دهد. بنابراین ، مجتمع های QRS به اصطلاح ، که برای یک ضربان قلب نتیجه می شوند ، در فواصل نامنظم در ECG نشان داده می شوند. مشخصه هایی به اصطلاح P ، دندانه اره ای شکل ، ارتفاعات کوچک در مقابل قله ECG واقعی است ، که انتشار تحریک در دهلیز را نشان می دهد.
تمام مقالات این مجموعه:
