علائم کولیک سه ماهه | سه ماه قولنج

علائم کولیک سه ماهه

از جمله علائمی که به نفع کولیک سه ماهه صحبت می کنند ، مهمتر از همه ، حملات فریادی بی پایان است. این حملات مداوم فریادی عمدتاً پس از صرف غذا و در نیمه دوم روز اتفاق می افتد. نوزاد از گریه دست نمی کشد و هیچ چیز نمی تواند او را آرام کند ، به طوری که ناامیدی والدین بیشتر می شود.

این گریه بیش از حد حداقل به مدت حداقل سه هفته ، سه روز در هفته و حداقل سه ساعت تکرار می شود. با سه ماه قولنج، نه تنها معاینهی جسمی مهم است ، اما همچنین تاریخ روانشناختی و اجتماعی است ، زیرا همانطور که در بالا توضیح داده شد ، دلایل مختلفی برای کولیک سه ماه وجود دارد. بنابراین ، وضعیت اجتماعی و فشار روانی نیز باید با والدین در میان گذاشته شود.

به همین ترتیب ، عوامل خطر نیز باید در مصاحبه دقیق بیمار مورد بحث قرار گیرند. سه ماه قولنج تشخیص محرومیت است ، بنابراین ابتدا باید بیماری های دیگر حذف شوند. دستگاه تنفسی باید معاینه شود ، همچنین دستگاه ادراری ، روده و گوش.

به مدفوع کودک توجه کنید ، خون یا مخاط می تواند نشانه هایی از عدم تحمل پروتئین شیر گاو را نشان دهد. همچنین یادداشت های مربوط به گریه یا خواب و تغذیه مفید هستند. بسته به مطالعه و کشور ، تعداد متفاوت است.

طبق ادبیات ، حدود 8-30 درصد از کل کودکان تحت تأثیر کولیک قرار دارند. این ارقام بسیار متفاوت هستند زیرا کولیک سه ماهه در هر کشوری به یک شکل تعریف نشده است. معمولاً کولیک سه ماهه در 8 هفته اول زندگی شروع می شود و پس از آن کمتر اتفاق می افتد. معمولاً علائم در عرض 2 ماه فروکش می کنند ، اما همچنین می توانند به مدت طولانی تری ادامه پیدا کنند. معمولاً گریه عصرها اتفاق می افتد.

از چه زمانی سه ماه قولنج رخ می دهد؟

قولنج سه ماهه معمولاً از هفته دوم و چهارم زندگی با اوج حدود هفته ششم زندگی اتفاق می افتد. چندین نظریه وجود دارد که چرا سه ماه Colics در این زمان دقیق اتفاق می افتد. اول از همه ، این نام نشان می دهد که کودک توسط کولیک عذاب می کند درد شکم.

فرض بر این است که کودکان در هفته های اول زندگی به دلیل مصرف نادرست غذا یا غذایی که از آنها شکایت می کند ، شکایت می کنند معده هنوز عادت نکرده است. با این حال ، همچنین نظریه هایی وجود دارد که قولنج سه ماهه مربوط به ناراحتی شکمی نیست ، اما بیان کننده یک اختلال نظارتی در دوران نوزادی است. این به این معنی است که کودک هنوز در تنظیم و تنظیم رفتار خود با توجه به شرایط مشکل دارد. در طی این امر ، کودک بدون هیچ دلیل مشخصی سیری ناپذیر گریه می کند. هرچه کودک بزرگتر شود ، مشکل بیشتر می شود.