پای دیابتی (مترادف: سندرم پای دیابتی ، DFS ؛ ICD-10-GM E14.5-: مشخص نشده است دیابت ملیتوس ، با پای دیابتی سندرم ، که از آن به عنوان خط خارج شده یاد می شود) عارضه ای است که می تواند با آن اتفاق بیفتد دیابت قندی (دیابت).
پای دیابتی با زخم (زخم) یا مشخص می شود زخم که بهبود آن دشوار است.
تقریباً 50٪ موارد پای دیابتی به دلیل نوروپاتیک است (به دلیل آسیب عصبی) ضایعات ، تا 35٪ ضایعات نوروپاتیک ایسکمیک هستند (نوروپاتی دیابتی) ، و تقریباً 15٪ به علت ضایعات ایسکمیک (به دلیل اختلالات گردش خون ؛ آنژیوپاتی دیابتی) است.
شیوع (شیوع بیماری) پا زخم 2-10٪ از کل بیماران دیابتی است. در افراد بالای 50 سال یا دیابت نوع 2 ، شیوع 5-10 است. در بیماران جوان با نوع 1 یا نوع 2 دیابت، شیوع 1.7-3.3 است.
پیشرفت و پیش آگهی: غالباً پیشرفت پای دیابتی مشاهده نمی شود. فقط وقتی زخم روی پاها ایجاد می شود ، بیماری متوجه می شود. زخم ها ممکن است گسترده شوند. در بدترین حالت ، قطع عضو قسمت هایی از پا ضروری می شود اگر درمان زود شروع می شود ، قطع عضو قابل پیشگیری است. در هر صورت ، درمان پای دیابتی باید توسط پزشک دیابتی انجام شود. زخم های پای دیابتی اغلب عودکننده هستند (عود می کنند). در یک مطالعه میزان عود 34٪ بعد از 1 سال ، 61٪ بعد از 3 سال و 70٪ پس از 5 سال گزارش شده است.
دیابت بیماران 70٪ از کل قطع عضوها را تشکیل می دهند.
بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): از هر دو بیمار یک با سندرم پای دیابتی (DFS) یک نفر مبتلا به بیماری انسداد شریانی محیطی است (PAVD ؛ تنگی تدریجی یا انسداد از شریانهای تأمین کننده بازوها / (معمولاً) پاها ، معمولاً به دلیل تصلب شرایین (آترواسکلروز، سخت شدن سرخرگها)).
