علائم درماتیت آتوپیک
علائم با توجه به سن کمی متفاوت است. در دوران نوزادی پوستی به اصطلاح شیر اغلب مشهود است. این نام به ظاهر گهواره اشاره دارد.
پوسته شیر بثورات پوستی پوستی و پوستی پوست کودک است. نوزادان همچنین ممکن است دارای نواحی پوستی گریان ، پوست مایل به پوسته پوسته و خراش باشند. کودکان بزرگتر پوستی پوسته پوسته و مایل به سفید دارند ، به خصوص در خم بازوها و پشت زانوها و همچنین روی دست ها و گردن.
پوست در بعضی مناطق ضخیم شده و درشت به نظر می رسد. کودکان همچنین از خارش و لبهای خشک، و همچنین پارگی پوست در دهان و لاله گوش. باکتری می تواند به راحتی از طریق فضای باز نفوذ کند ، پوست ترک خورده و باعث التهاب شود.
در بزرگسالی علائم به سختی تغییر می کنند. در اینجا نیز بخصوص طرفهای خم شدن بازوها و پاها تحت تأثیر قرار می گیرند. خارش شدید اغلب به عنوان علامت اصلی شناخته می شود.
این ماده توسط پوست آسیب دیده و تحریک شده تحریک می شود. با این حال ، خاراندن پوست ، یک حلقه معیوب ایجاد می کند ، زیرا خراش باعث تحریکات جدید پوست می شود ، که به نوبه خود باعث خارش می شود. احساس می شود که خارش به خصوص در شب ناراحت کننده است و بسیاری از بیماران از کمبود خواب و خستگی زیاد شکایت دارند.
این امر همچنین اغلب فشار روانی را برای بیمار نشان می دهد ، زیرا وی دیگر احساس توانایی انجام کار نمی کند. برخی از بیماران همچنین از محرومیت اجتماعی و کاهش اعتماد به نفس رنج می برند. به ویژه کودکان با افزایش استرس به علائم خود واکنش نشان می دهند ، که می تواند دوباره عامل محرک باشد.
علائم دیگر رنگ پریدگی اطراف ناحیه اطراف است دهان، یک دوتایی پلک چین ، التهاب پوست در نوک سینه ها و واکنش پوستی مایل به سفید پس از خراش (جمعیت شناسی). همانطور که قبلاً در بالا ذکر شد ، پوست خراشیده خطر ایجاد را دارد باکتری نفوذ و ایجاد عفونت. پوست ترک خورده مناطق اغلب توسط باکتری استعمار می شوند استافیلوکوکوس اورئوس.
اینها باکتری علائم را تشدید کرده و روند بیماری را تشدید می کند. قارچ ها همچنین در مناطق آسیب دیده پوست احساس راحتی می کنند و می توانند منجر به التهاب شوند. عفونت با تب خال ویروس کمتر اتفاق می افتد.
اگر پوست به این ویروس آلوده باشد ، اگزما هرپاتیک می تواند ایجاد شود که اغلب فقط در بیمارستان قابل درمان است. درمان درماتیت آتوپیک بستگی به سن و درجه بیماری دارد. رویکردهای درمانی زیادی وجود دارد ، هر درمانی برای همه بیماران مناسب نیست.
اغلب باید درمان های مختلفی با هم ترکیب ، متوقف و دوباره ترکیب شوند. ممکن است مدتی طول بکشد تا درمان مناسب پیدا شود. این درمان مراحل مختلفی دارد ، از درمان پایه به عنوان مرحله اول تا درمان با سیکلوسپورین ها که مرحله چهار است.
- مرحله 1: درمان اساسی شامل درمان پوست با انواع کرم ها ، پمادها و لوسیون ها است. بسته به شدت بیماری ، ترکیبات آماده سازی تغییر می کند. اغلب لازم است ابتدا امتحان کنید که کدام کرم یا لوسیون به شما کمک می کند.
از مراقبت از پوست برای کمک به پوست در برابر محافظت از عوامل بیماری زا و تسکین ناهمواری ها استفاده می شود. اگر پوست به باکتری آلوده باشد ، استفاده از پماد ضد باکتری اضافی ضروری است. برای عفونت های مخمری / قارچی ، پمادهای ضد میکروبی موجود است.
- مرحله دوم: اگر این روش درمانی کافی نباشد ، از مرحله دوم استفاده می شود. این شامل پمادهای با گلوكوكورتيكوئيدها. کلاسهای مختلفی وجود دارد گلوكوكورتيكوئيدها، از مرحله یک تا سه.
بستگی به شدت آن دارد شرط، ممکن است لازم باشد که از بالاترین سطح که سطح سه است استفاده شود درماتیت آتوپیک درمان. اگر مصرف می کنید گلوكوكورتيكوئيدها، لطفا توجه داشته باشید که گلوکوکورتیکوئیدها هرگز نباید به طور ناگهانی قطع شوند زیرا این امر باعث بدتر شدن علائم می شود. گلوکوکورتیکوئیدها باید همیشه "از شیر گرفته شوند".
لطفا در این مورد با پزشک خود مشورت کنید. به غیر از گلوکوکورتیکوئیدها ، مواد دیگری نیز تأثیر می گذارند سیستم ایمنی بدن همچنین می تواند مورد استفاده قرار گیرد. سایر مواد معمولاً مورد استفاده تاکرولیسم و پیمکرولیسم است.
- مرحله 4: مرحله چهارم شامل درمان سیستمیک است ، به این معنی که داروها دیگر روی پوست استفاده نمی شوند بلکه مصرف می شوند. برای این منظور ، انتخاب داروهای مختلف وجود دارد. یکی است آنتی هیستامین ها، که خارش را تسکین می دهد. کورتیزون می تواند به صورت سیستمی در حملات شدید مصرف شود. داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی سیکلوسپوپرین A نیز وجود دارد که می تواند به اشکال بسیار شدید مصرف شود درماتیت آتوپیک.
