عناصر فعال
انسولین ها جایگزین انسولین درون زا:
- انسولین انسانی
- آنالوگ انسولین
بیگوانیدها تشکیل گلوکز کبدی را کاهش می دهند:
سولفونیل اوره ترشح انسولین از سلولهای بتا را تقویت می کند:
- گلی بن کلامید (Daonil ، عمومی).
- گلیبورنوراید (گلوتریل ، برچسب خاموش).
- گلیکلازید (دیامیکرون ، عمومی).
- گلیمپیراید (آماریل ، مواد غذایی عمومی)
گلینیدها باعث ترشح انسولین از سلولهای بتا می شوند:
- رپاگلیناید (NovoNorm ، عمومی).
- نایتگلینید (ستارهلیکس)
گلیتازون مقاومت انسولین محیطی را کاهش می دهد:
- پیوگلیتازون (اکتوس)
- روزیگلیتازون (آواندیا ، بدون برچسب).
مهار کننده های آلفا گلوکوزیداز هضم کربوهیدرات ها را مهار می کنند:
- آکاربوز (گلوکوبای)
- میگلیتول (دیاستابول ، خارج از تجارت).
گلیپتین ها (مهارکننده های دیپپتیدیل پپتیداز -4) ترشح انسولین را افزایش می دهند ، ترشح گلوکاگون را کاهش می دهند و سیری را افزایش می دهند:
- آلوگلیپتین (ویپیدیا)
- لیناگلیپتین (تراجنتا)
- ساکساگلیپتین (اونگلیزا)
- سیتاگلیپتین (Januvia)
- ویلداگلیپتین (گالووس)
آگونیست های گیرنده GLP-1 ترشح انسولین را افزایش می دهند ، ترشح گلوکاگون را کاهش می دهند و سیری را افزایش می دهند:
- آلبيگلوتيد (اپرزن).
- دولاگلوتید (Trulicity)
- Exenatide (Byetta ، Bydureon)
- لیراگلوتید (ویکتوزا ، ساکسنده)
- لیکسیسناتید (لیکسومیا)
مهارکننده های SGLT2 با مهار جذب مجدد از طریق ناقل SGLT2 باعث دفع کلیوی گلوکز می شوند:
- کاناگلیفلوزین (اینووکانا)
- داپاگلیفلوزین (فورکسیگا)
- امپاگلیفلوزین (Jardiance)
- ایپراگلیفلوزین (Suglat ، اولین بار در سال 2014 در ژاپن تصویب شد).
- توفوگلیفلوزین (Apleway ، Deberza ، تأیید اولیه 2014 در ژاپن).
آمیلینومیمتیک ها باعث کاهش ترشح گلوکاگون می شوند:
- پراملینتید (در بسیاری از کشورها به صورت تجاری موجود نیست).
داروی همزمان برای دیابت:
- داروهای ضد فشار خون
- عوامل ضد پلاکت: استیل سالیسیلیک اسید
- عوامل کاهش دهنده چربی
- آنتی آدیپوزیتا
داروهای ضد دیابت گیاهی:
- خیابان بز (جنجالی)
- گوار
- دارچین (جنجالی)
- زغال اخته (رتینوپاتی ، میکروآنژیوپاتی).
- خربزه تلخ (جنجالی)