درمان
اگر نشانه هایی از وجود دارد شوک آنافیلاکتیک، باید سریعاً با یک پزشک اورژانس تماس گرفت ، زیرا این یک تهدید کننده زندگی است شرط که نیاز به درمان فوری دارد. مهمترین اقدام در واکنش آنافیلاکتیک حذف ماده آلرژی زا (تا آنجا که ممکن است) است. به عنوان یک کمک های اولیه اندازه گیری ، ابتدا باید بررسی شود که آیا فرد هنوز بی حرکت است تنفس و اینکه آیا گردش خون هنوز در حال کار است.
اگر این مورد نیست ، احیا باید بلافاصله شروع شود برای تثبیت گردش خون به اصطلاح شوک موقعیت مفید است برای این منظور ، فرد روی زمین صاف گذاشته و پاها را بالا می آورند تا جریان برگشت را تسهیل کند خون از پاها به بدن.
درمان توسط پزشک اورژانس بستگی به شدت آن دارد واکنش های آلرژیک. برای واکنشهای خفیف ، تجویز آنتی هیستامین و کورتیزون (گلوکوکورتیکوئید) اغلب کافی است. با بی ثباتی گردش خون می توان با تجویز مایعات خنثی کرد.
در صورت الف شوک، آدرنالین می تواند باعث تنگی در عروق، که باعث می شود خون فشار برای افزایش در صورت شکایت اضافی در مورد آسم ، باید از اسپری آسم (اسپری اضطراری / تقلید بتا با اثر کوتاه مدت) استفاده شود. اگر تنفس مشکلات ناشی از تورم مجاری هوایی در است گلو, تهویه توسط پزشک اورژانس نیز ممکن است لازم باشد.
جعبه کمک های اولیه
افرادی که معروف به آلرژی هستند با واکنش های شدید مانند شوک آنافیلاکتیک برای خود درمانی اغلب به اصطلاح "کیت اورژانس" داده می شود. این یک آنتی هیستامین و یک است کورتیزون آماده سازی. سپس می توان این موارد را در شرایط اضطراری گرفت.
علاوه بر این ، چنین مجموعه ای حاوی انژکتور خودکار آدرنالین است ، اما این تنها پس از آموزش قبلی قابل استفاده است. این یک سرنگ آماده استفاده است که آدرنالین را به داخل تزریق می کند ران عضله با فشار محکم بر ران. برای جلوگیری از تزریق تصادفی انگشت مهم نیست که به قسمت بالایی انژکتور خودکار دست نزنید!
در حاد شوک آنافیلاکتیک، تشخیص معمولاً بر اساس علائم معمولاً همراه با یک محرک معمول مانند نیش زنبور یا یک آنتی بیوتیک است که به تازگی مصرف شده است. به منظور اثبات آلرژی بعد از واکنش های آلرژیک، تشخیص بیشتر توسط یک متخصص پوست می تواند مفید باشد. برای این منظور ، ابتدا از محرک های احتمالی و علائم معمولی در یک مکالمه دقیق س askedال می شود و آنها را در متن قرار می دهد.
علاوه بر این ، می توان واكنشی به آلرژن های معمولی ایجاد كرد. این آزمایشات همه خطر یک واکنش شدید آنافیلاکتیک را به همراه دارد و بنابراین فقط باید توسط یک پزشک باتجربه در هنگام تماس اضطراری انجام شود. متداول ترین تست "تست خراش": برای این منظور ، مواد حساسیت زای استاندارد به داخل آنها می ریزند ساعد و سپس پوست با یک دانه کوچک خاردار می شود.
بعد از تقریباً 20 دقیقه ، مواد آلرژی زا را که واکنش به آنها ایجاد شده است می توان خواند (یک حلزون قرمز با واکنش به عنوان واکنش در نظر گرفته می شود). با این حال ، این آزمایش فقط می تواند حساسیت به ماده را تشخیص دهد.
علائمی که این ماده ایجاد می کند نشان داده نمی شود. در یک آزمایش خراش ، پوست حدود 1 سانتی متر خراشیده می شود و ماده حساسیت زا مشکوک می شود یا روی آن مالیده می شود. اگر این آزمایشات نشان دهنده حساسیت زایی نباشد و همچنان احتمال وجود آلرژی در آن وجود داشته باشد ، می توان ماده آلرژی زا را نیز با سرنگ به پوست پشت تزریق کرد.
با این حال ، این آزمایش با خطر بالاتر واکنش آنافیلاکتیک همراه است. علاوه بر این، خون آزمایش با تعیین آنتی بادی در برابر آلرژن های احتمالی امکان پذیر است (IgE کل و IgE خاص). در برخی موارد می توان یک تحریک مستقیم با ماده محرک را در نظر گرفت. بعد از آنافیلاکتیک شوک، با این حال ، این فقط باید با احتیاط انجام شود.
