در گذشته ، یكی از بیماری ها را جدا می كرد كه در آن یك فرد مشكوك به عوامل روانشناختی است و در آن می توان تغییر فیزیكی را مشاهده كرد ، مثلاً در زیر میكروسكوپ ، از بیماری هایی كه علی رغم همه روش های معاینه ، هیچ آسیب جسمی قابل تشخیص نیست. امروزه این طبقه بندی کنار گذاشته شده است ، به طوری که زمینه بیماریهای روان تنی به میزان قابل توجهی گسترش یافته است.
7 کلاسیک پیکوسوماتیک
از اواسط قرن گذشته ، روانکاو ، فرانتس الکساندر بر این عقیده بود که برخی بیماری ها دلایل روانی دارند و ریشه در ساختار روانشناختی فرد دارند: هفت کلاسیک روانپزشکی مشمول آسم برونش، زخم معده و اثنی عشر ، مزمن کولیت زخم ، نورودرماتیت, فشار خون، مزمن آرتروزو پرکاری تیروئید. بعداً ، بیماری هایی مانند بیماری روده بیماری کرون، انسداد شریان قلب قلب بیماری ، آلرژی و برخی دیگر بیماری های خود ایمنی اضافه شد
امروز اما می دانیم که این نظریه درست نیست: از یک طرف کشف باکتری هلیکوباکتر پیلوری نشان داد که یک عامل بیماریزا در واقع مسئول اکثر موارد است معده زخم علاوه بر این ، طیف وسیعی از تحقیقات هیچ ویژگی شخصیتی یا تعارضی را که از آن یک بیماری روان تنی خاص استنباط شود ، نشان نداد.
از طرف دیگر ، اکنون به خوبی شناخته شده است که در بسیاری از بیماری ها - نه تنها موارد ذکر شده در بالا ، بلکه همچنین اختلالات خوردن مانند bulimia or بی اشتهایی، مشکلات خواب ، بسیاری از مشکلات زنان یا اورولوژی ، اضطراب ، اعتیاد و حتی سرطان - روانشناختی شرط از افراد تأثیر قابل توجهی در روند و شدت بیماری دارد. دقیقاً مشخص نیست که چرا چنین است - با این وجود ، در طول 100 سال گذشته ، روانکاوان مشهور نظریه های مختلفی را در این باره شکل داده اند.
