La مچ پا مفصل با تحرک بالا همراه با ثبات و انعطاف پذیری بسیار زیاد تحت تأثیر قرار می گیرد. این فقط به دلیل دستگاه رباط پیچیده ای است که از دستگاه استخوانی و تاندونی عضله پشتیبانی می کند. مچ پا مفصل با رباط های متعدد. این رباط ها به دلیل فشار زیادی که به آن وارد می شود لازم است مچ پا مفصل از نظر وزن بدن
آنها استخوان درشت نی و استخوان فیبولا را با یکدیگر و همچنین اتصال می دهند تارسال استخوان ها و استخوان های پا با یکدیگر به طور دقیق ، مفصل مچ پا متشکل از دو مفاصل: بالا و پایین مفصل مچ پا. بعضی از رباط ها فقط به یکی از رباط ها محدود می شوند مفاصل، در حالی که قسمت دیگر در تمام مفاصل عمل می کند.
مفصل بالای مچ پا توسط رباط های خارجی ، رباط دلتوئید و سنداسموز ایمن می شود. کمتر مفصل مچ پا دارای رباط های کوچک ، به طور کلی کمتر معمول ، رباط های کوچک (ligamentum talocalcaneum interosseum و ligamentum talocalcaneum laterale) است. با این حال ، رباط استابولوم که تا حدی با آن پوشانده شده است ، آشنا تر است غضروف (Ligamentum talocalcaneonaviculare پلانتار).
وظایف کمربندها
رباط های مفصل مچ پا با درجات مختلف پایداری حرکت پا را به تمام جهات تضمین می کنند. آنها عمدتا مسئول محدود کردن تحرک هستند ، که از "پیچ خوردگی" بیش از حد مکرر جلوگیری می کند. آنها همچنین در مقابل تمایل چنگال ملاقه (تشکیل شده توسط درشت نی و استخوان فیبولا) به دلیل وزن بدن ، از هم جدا می شوند. رباط هایی نیز وجود دارند که اصولاً ثبات را ایجاد نمی کنند ، اما مکمل دستگاه مفصل با بزرگ کردن سطح مفصل یا کپسول کردن آن.
کمربندهای بیرونی
سه رباط خارجی در مفصل مچ پا وجود دارد: Ligamentum talofibulare posterius ، Ligamentum talofibulare anterius و Ligamentum calcaneofibulare. در مجموع آنها Ligamentum collaterale laterale را تشکیل می دهند. از بین رباط های مفصل مچ پا ، بیشترین آسیب پذیری را در بدن انسان دارند.
هر سه رباط خارجی از مچ پا خارجی که متعلق به استخوان فیبولاست منشا می گیرند. Ligamentum talofibulare posterius و Ligamentum talofibulare anterius هر دو از استخوان مچ پا شروع می شوند ، یکی در قسمت خلفی و دیگری در جلو. رباط قلبی-الیافی به استخوان پاشنه ختم می شود.
در مقایسه با دلتوئید داخل ، رباط های بیرونی به صورت صفحه عمل نمی کنند بلکه در رشته های جداگانه ای دارند و بنابراین پایدار نیستند. با این وجود ، آنها قسمت مهمی از کل دستگاه رباطی مچ پا هستند. رباط های بیرونی برای جلوگیری از حرکت چرخشی به سمت داخل پا (فتنه).
به دلیل سیر و قدرت کم ، آنها فقط به میزان محدودی این وظیفه را انجام می دهند ، مخصوصاً وقتی پا روی نوک پا ایستاده باشد (خم شدن کف پا) و از ثبات استخوانی اطمینان حاصل نشود. علاوه بر این ، رباط های بیرونی برای جلوگیری از موقعیت واروس (بدشکلی مفصلی که در آن محور مفصلی به سمت بیرون پیچ دارد) در نظر گرفته شده است. با این وجود ، آنها یک خم شدن و کشش ایمن پا را تضمین می کنند.
اگر یک پیچ و تاب (فتنه) اتفاق می افتد ، بسته به قدرت حرکت و ماهیت رباط ، می تواند منجر به کشش بیش از حد یک یا تمام رباط های خارجی یا حتی پارگی شود. در هر صورت ، مفصل مچ پا هنگام حرکت دیگر به اندازه کافی ایمن نیست. بنابراین ، پس از آسیب ، مفصل مچ پا باید محافظت شود و در ناحیه مفصل ثابت شود تلفظ به گونه ای قرار بگیرید که رباط ها دوباره با هم رشد کنند. بعداً می توان بار را دوباره به آرامی افزایش داد.
