درمان
اگر عصب کاملاً بریده شده باشد ، بازسازی جراحی لازم است. برای این منظور از یک روش بخیه خاص ، بخیه عصبی استفاده می شود. اگر عصب با آسیب دیدگی مسافت طولانی قطع شود ، یک عصب اتوژن است پیوند ممکن است لازم باشد: برای این منظور ، عصب کم اهمیتی از قسمت دیگری از بدن بیمار گرفته می شود و برای پل زدن قسمت آسیب دیده عصب شعاعی.
اگر آسیب تخریب نشود ، معمولاً می توان رویکرد محافظه کارانه ای را اتخاذ کرد ، یعنی بدون جراحی. محافظت از بازو ضروری است تا عصب استراحت لازم برای بازسازی را بدست آورد. برای این منظور یک (گچ) آتل قابل استفاده است.
داروهای ضد التهابی مثل ایبوپروفن or پاراستامول باید از ایجاد واکنش التهابی جلوگیری کند. تحت شرایط خاص ، تزریق (تزریق) از کورتیزون آماده سازی در منطقه آسیب دیده را می توان در نظر گرفت. برای بازیابی سریع و کامل توانایی عملکردی بسیار مهم است که فوراً فیزیوتراپی و / یا کار درمانی انجام شود.
در صورت جایگزینی عصب توسط پیوند امکان پذیر نیست ، تجدید ساختار خاص عضلات دست و تاندون ها می تواند اجرا شود. مثلا، تاندون ها عضلات که در واقع مسئول خم شدن عضلات هستند مچ دست به پشت دست منتقل می شوند. در این موارد ، فیزیوتراپی و کار درمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، زیرا بیمار باید یاد بگیرد که عضله دیگری اکنون مسئول آن است کشش تر از قبل.
فیزیوتراپی یک جنبه اساسی از درمان را نشان می دهد دست انداختن. در صورت عمل ، فیزیوتراپی باید در روزهای اول پس از عمل شروع شود. در آغاز ، تمرکز اصلی بر حرکت دادن بازو به خارج از آتل است.
در غیر این صورت، تاندون ها به طور خاص می تواند در طول مدت بی حرکتی با بافت اطراف زخم شود ، که منجر به محدودیت دائمی تحرک می شود که اصلاح آن دشوار است. از آنجا که بی حرکتی برای بازیابی عصب مهم است ، اما همچنین باعث آتروفی عضلات می شود ، تمرکز فیزیوتراپی پس از برداشتن آتل بر روی بازگرداندن قدرت عضلات است. کاردرمانی عمدتا در مواردی استفاده می شود که دست انداختن با بازسازی جراحی تاندون های دست درمان شده است.
در نتیجه ، اگر بیمار می خواهد دست خود را دراز کند ، بیمار باید اکنون از عضلات دیگر استفاده کند. برای این کار ، کاردرمانگرها از تکنیک های مختلف ورزشی استفاده می کنند که به آنها آموزش می دهد هماهنگی میان مغز، عصب و عضلات. آتل های مختلفی وجود دارد که می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
آنچه که به طور کلی مشترک هستند این است که آنها مچ دست کمی کشیده شده تا بلند کردن دست آسانتر شود. با این حال ، هنگام انتخاب آتل مناسب ، باید شرایط تشریحی فردی و همچنین دامنه آن در نظر گرفته شود دست انداختن علائم و اینکه آیا جراحی انجام شده است؟ متخصصین کار و فیزیوتراپی معمولاً دانش و تجربیات خوبی در مورد انتخاب آتل دارند ، به همین دلیل توصیه می شود قبل از یک عمل جراحی با یک متخصص درمان مناسب مشورت کنید.
به همین مناسبت می توان به طور مستقیم قرار ملاقات هایی نیز برای معالجه بعد از عمل تعیین کرد. به طور کلی ، تمام تمریناتی که در آن کشش دست و انگشتان آموزش داده می شود ، می تواند کمک کند. در چند روز اول ، بیشتر بیماران در بالا بردن بدون مقاومت کم و بیش مشکل خواهند داشت.
پس از دستیابی به یک اثر تمرینی خاص ، می توان از مقاومت هایی مانند وزنه هایی که به دور دست یا انگشتان آویزان شده اند نیز استفاده کرد و ورزش را دشوارتر می کند. از متخصص یا فیزیوتراپیست بخواهید توالی تمرینات دقیق را به شما نشان دهد. باید تأکید کرد که باید تمرینات آموخته شده را به طور منظم در خانه نیز تکرار کنید ، در غیر این صورت دستیابی به تأثیر قابل توجهی امکان پذیر نیست. اگر در مورد نحوه انجام تمرینات مطمئن نیستید ، دریغ نکنید که دوباره از درمانگر س askال کنید ، تا هیچ حرکتی بی اثر یا حتی مضر وارد نشود. علاوه بر این ، درمانگران اغلب ترفندهای دیگری دارند که می تواند بازسازی عملکردها را تسریع کند ، به عنوان مثال تنظیم محرکهای یخ برای بهبود احساس ، که ممکن است مختل نیز باشد.
