ادراک از خود نقطه لنگر آگاهی از خود است و به ویژه برای روانشناسی نقش دارد. به عنوان مثال ، تحریف درک از خود می تواند باعث ایجاد تصاویر بالینی مانند بی اشتهایی یا بدشکلی. بیگانگی ادراک از خود اغلب منجر به کناره گیری اجتماعی و احساس بیهودگی می شود.
ادراک از خود چیست؟
در روانشناسی ، اصطلاح ادراک از خود به ادراک از خود اشاره دارد. تحت مفهوم ادراک از خود ، روانشناسی درک شخص خود را می فهمد. مجموع تمام ادراکات از خود ، خود شخصیتی شخص را تشکیل می دهد. همراه با مشاهده از خود ، ادراک از خود یک پیش شرط اساسی برای شکل گیری آگاهی و خودآگاهی است. متمایز شدن از درک خود ، درک بیرونی است. ادراک از خود توسط دیگران و ادراک از خود هرگز کاملاً منطبق نیستند. مفهوم ادراک از خود می تواند درون نگر باشد یا ظاهردار. در پزشکی ، ادراک خود به سمت درون معطوف معمولاً به ادراکات حس کننده ها ، یعنی ادراکات حسی از حس عمقی یا عضلانی اشاره دارد که در اصطلاح ادراک بدن نیز گنجانده شده است. از طرف دیگر ، ادراک از خود به سمت خارج از جهت ، توسط برداشت های گیرنده های خارجی شکل می گیرد. این شامل تمام اطلاعات مربوط به خودش است که سیستم بینایی ، حس شنوایی و حس آن را شامل می شود بو اجازه. ادراک از خود در روانشناسی در ارتباط با تصاویر مختلف بالینی بسیار مهم است. در این زمینه ، تمایز طرحواره بدن و تصویر بدن نقش بیشتری دارد.
کارکرد و وظیفه
ادراک از خود یک عنصر مهم برای فرد است سلامت و اگر تحریف شود ، هم در زندگی ذهنی و هم اجتماعی تأثیر دارد. مردم بدن خود را به لطف ساختارهای حسی خود درک می کنند. طرحواره بدن نوروفيزيولوژيك يك ساختار نظري است كه اين عمل خود ادراكي عيني را توصيف مي كند. بنابراین ، طرحواره بدن از ادراک اطلاعات لمسی ، دهلیزی ، ادراکی ، شنوایی و دیداری دستگاه ادراکی خود فرد تشکیل شده است. بنابراین ، طرحواره بدن بر اساس است یادگیری تجارب و متشکل از ویژگی هایی مانند جهت گیری بدن ، گسترش بدن و دانش بدن است. این بدان معنی است که به لطف حسگرهای خصوصی و یادگیری تجربه ، انسان می تواند اندازه ، بعد بدن و ساختار یا عملکرد بدن خود را درک کند. تصور به اصطلاح بدن در برابر این ساختار نوروفیزیولوژیک به عنوان یک ساختار صرفاً روانشناختی قرار دارد. تصویر بدن نسبتاً عینی است و به مفهوم فرایندهای درونی به ذهن شخص بستگی ندارد ، بلکه صرفاً توسط ادراکات حسی عینی از سیستم های حسی شخص شکل می گیرد. از طرف دیگر ، تصویر بدنی روانشناختی ذهنی است و به ذهن و در نتیجه به فرایندهای درونی فرد بستگی دارد. این فرایندهای درونی عمدتاً افکار و احساسات مربوط به ادراک شخص شخص خود هستند. بنابراین تصویر بدن نگرش ذهنی نسبت به بدن خود است و با اصطلاح هوشیاری بدن نیز خوانده می شود. به عنوان مثال ، ارزیابی جذابیت شخصی کیفیت مهمی در تصویر بدن است. این ارزیابی به ندرت مستقل از ارزیابی افراد دیگر است. بنابراین ارزیابی توسط دیگران بیشتر در تصویر ذهنی ذهنی بدن نقش دارد. اگر اختلافات شدیدی بین طرحواره بدن فیزیولوژیک و تصویر بدن روانشناختی وجود داشته باشد ، این می تواند ادراک از خود را مختل کند. پذیرش تصاویر خارجی به عنوان تصاویر شخصی خود یکی از مهمترین پدیده ها در این زمینه است. تحریف ها ، انکارها و سرکوب ها می توانند در نتیجه اتفاق بیفتند و باعث فریب خود شوند ، مانند موارد موجود در بی اشتهایی.
بیماری ها و اختلالات
ادراک از خود می تواند باعث بیماری های جدی شود به دلیل اختلاف بین طرحواره بدن هدف و تصویر ذهنی بدن ، که مانند بی اشتهایی، عواقب روانشناختی و فیزیولوژیکی دارد. در بیشتر موارد ، تصاویر آرزوی مربوط به شکل شخص خود در مرکز این اختلالات هستند. علاوه بر تصاویر آرزوی شخصی ، تصاویر خواسته دیگران نیز قابل تصویب است و بنابراین ، با گذشت زمان ، مانند تصاویر خواسته خود احساس می شود. در این حالت ، کسانی که تحت تأثیر قرار می گیرند ، گاهی اوقات برداشت های بیرونی اشتباه از بدن خود را به عنوان خود ادراک و ، بر این اساس ، تصاویر آرزوی مربوط به بدن خود را ایجاد کنید. غالباً آنها از گرفتار شدن در تعقیب تصاویر آرزو می ترسند. این ترس از احساس شرمندگی ناشی می شود که هنوز با تصاویر ایده آل مطابقت ندارد. از آنجا که ادراک از خود نقش اصلی را در شکل گیری هویت شخصی خود بازی می کند ، تحریفات و دیگر بیگانگی های ادراک از خود نیز هویت ادراک شده مبتلایان را تحریف می کنند. ادراک از خود آشفته نه تنها در اختلالاتی از جمله نقش دارد بی اشتهایی عصبی، اما همچنین می تواند در اختلالات مانند هراس اجتماعی. در زمینه این بیماری ، به اصطلاح اثر کانون توجه اغلب عامل تشدید کننده است. در نتیجه افراد مبتلا به طور دائمی در معرض مشاهده افراد دیگر قرار می گیرند. ادراک از خود آشفته همچنین در بیماری هایی مانند بدشکلی هراسی نقش دارد. بیماران احساس عدم جذابیت می کنند و تا نفرت از خود رد می شوند. ترس هراس از طرد شدن و واکنشهای افراد دیگر با این امر ارتباط دارد. احساس حسادت و تنهایی و همچنین ترس از ناامید کردن دیگران ، از علائم مهم کاهش عزت نفس در زمینه بدشکلی است. زشتی افراد مبتلا فقط از نظر خود آنها وجود دارد ، اما زندگی اجتماعی آنها را محدود می کند و اغلب حتی منجر به کناره گیری کامل از زندگی اجتماعی می شود. احساس بیهودگی ایجاد می شود.
